Ochłapy na walkę ze zmianami klimatu. Porażka COP29 w Azerbejdżanie

Obserwuję oenzetowskie szczyty klimatyczne od lat. I tak po prawdzie co roku widać, jak na dłoni jeden mechanizm: za każdym razem raczej o żadnej rewolucji nie można mówić. Ale i tak uczestnicy takich dwutygodniowych debat najczęściej po nich rozpływają się w zachwytach i wzajemnie z uśmiechem klepią po ramionach. Widać autopromocja dalej jest w cenie. I może to dobrze, gorzej z tym że w ten sposób tkamy trochę rzeczywistość, której nie ma. Dokładnie tak samo jest z zakończonym parę dni temu szczytem klimatycznym COP29 w Azerbejdżanie. Znowu są fanfary, wspólne, uśmiechnięte zdjęcia i trąbienie o jakimś sukcesie. Tylko jakim? Kraje rozwijające się na walkę ze zmianami klimatu dostały marną część z tego, co chciały. A co z innymi konkretami? Np. czy ustalono datę obchodzenia od paliw kopalnych? Zapomnijcie.

Taka teza dzisiaj nie jest do końca modna. Obowiązuje raczej przekaz pozytywny: COP29 zakończył się niby sukcesem i ludzkość w końcu wzięła się za barki ze zmianami klimatu. To rzecz jasna bzdura na resorach i raczej kreacja rzeczywistości niż jej opisywanie. Już spieszę z dowodami. Od początku Szczytu w Azerbejdżanie nie było tajemnicą, że tym razem tematem nr 1 będą pieniądze. A dokładnie kwoty, jakie najbogatsze kraje powinny co roku łożyć na rzecz tych rozwijających się, żeby te drugie miały za co walczyć ze zmianami klimatu. 

Zresztą, nie było innego wyjścia, trzeba było się tym zająć. Przecież umowa na dotychczasową pomoc w wysokości 100 mld dol. co roku wygasa właśnie w 2025 r. Aspiracje krajów rozwijających się były w tej sprawie bardzo ambitne i celowały w aż 1,3 bln dol. corocznej pomocy. Ale najbogatszym, czyli też tym najwięcej emitującym gazy cieplarniane, ta żaba stanęła w gardle i nie chciała ruszyć się ani na centymetr. Dlatego ostatecznie stanęło na znacznie mniejszej kwocie: 300 mld dol. I taka pomoc ma być wypłacana każdego roku aż do 2035 r. Gospodarze, a także przedstawiciele UE, mówią o wielkim sukcesie. Ale dla innych to sroga porażka. 

Pamiętacie, że rok wcześniej w trakcie Szczytu Klimatycznego COP29 (organizowanego co też znamienne przez jednego z największych producentów ropy - Zjednoczone Emiraty Arabskie) ustalono, że trzeba odchodzić od paliw kopalnych, ale jak i kiedy to dogada się w trakcie COP29? No wiec już wiadomo, że nic z tego nie wyszło. Ustalono, że trzeba o tym pogadać konkretnie za rok w trakcie szczytu ONZ organizowanego przez Brazylię. 

Więcej o szczycie klimatycznym przeczytacie na Spider’s Web:

Krecią robotę miała w tej sprawie głównie wykonać Arabia Saudyjska, która żyje z ropy naftowej. Tak długo spychano ten temat na bok, że w końcu się udało i w trakcie COP29 nie dokonano żadnych ustaleń. Ale dogadano jedno: o konkretach dotyczących odejścia od paliw kopalnych będzie rozmawiało się następnym razem. Albara Tawfiq, saudyjski urzędnik, postawił sprawę jasno: grupa Arabska nie zaakceptuje żadnego tekstu, który będzie dotyczył konkretnych sektorów, w tym paliw kopalnych.

Tylko, czy ta irytacja części uczestników COP29 ma w ogóle jakiś sens, cokolwiek zmieni? Przecież już za niecałe dwa miesiące stery w Białym Domu w Stanach Zjednoczonych ponownie obejmie Donald Trump. Prezydent-elekt USA zresztą nie kryje swoich zamiarów. Trump już obiecał swoim wyborcom ponowne wycofanie się z porozumienia paryskiego, chce też wygumkować rozporządzenie celujące w redukcje emisji z elektrowni. I planuje wstrzymać wydatki federalne dla technologii czystej energii i pojazdów elektrycznych. 

Donald Trump skusił Amerykanów hasłem „wierć, kochanie, wierć”, czy zapowiedział skręt w paliwa kopalne. Już obiecał znaczne zwiększenie produkcji ropy i gazu ziemnego. Pewnie przy tej okazji dojdzie również do złagodzenia ograniczeń środowiskowych. Jak myślicie kogo prezydent Trump wyśle do Brazylii na COP30 i jakie stanowisko będzie tam prezentował? Chyba niestety wszyscy znamy odpowiedź na tak postawione pytanie.