szczyt klimatyczny

Tegoroczny COP, który odbył się w Baku w Azerbejdżanie, był jednym z trudniejszych w ostatnich latach. Choć w kilku kwestiach udało się dojść do porozumienia, to jednak kluczowa kwestia określenia nowego, policzalnego celu finansowego NCQG (ang. New Collective Quantified Goal) nie przyniosła rozstrzygnięcia, które zadowoliłoby uczestników spotkania – zauważa Instytut Ochrony Środowiska – Państwowy Instytut Badawczy.

Trudno nazwać zakończenie tegorocznego Szczytu Klimatycznego COP29 w Azerbejdżanie sukcesem. O konkretnych terminach odchodzenia od paliw kopalnych światowi decydenci postanowili rozmawiać dopiero za rok w Brazylii podczas COP30. Wszak żadnej presji ze strony zmian klimatu nikt nie odczuwa, nie trzeba się spieszyć. Najbogatsze kraje zaś będą dawać co roku ledwo ochłap państwom rozwijającym się na walkę z konsekwencjami globalnego ocieplenia. Tylko, czy to ma w ogóle jeszcze jakieś znaczenie? Za chwilę Donald Trump i tak wywróci ten stolik do góry nogami.

Organizatorzy Szczytów Klimatycznych ONZ po tym, jak rok temu udał im się żart i dwutygodniowe debaty o przyszłości ziemskiego klimatu zorganizowali w Zjednoczonych Emiratach Arabskich, czyli u ósmego producenta ropy na świecie w 2023 r., postanowili w tym roku powtórzyć ten dowcip. I COP29, który trwa od 11 do 22 listopada, zorganizowano w Azerbejdżanie, który żyje z gazu ziemnego i ropy. Badania zaś ukazujące średnią temperaturę w 2024 r. i tak udowadniają, że te wszystkie konferencje i deklaracje nie mają żadnego sensu i znaczenia.

Jak zwykle po zakończeniu kolejnego Szczytu Klimatycznego ONZ trwa dyskusja nad tym, czy zakończył się sukcesem, czy może odwrotnie - sromotną porażką. Osobiście skłaniam się zdecydowanie ku tej drugiej tezie. Chociaż okazuje się, że COP28 - w porównaniu z wcześniejszymi odsłonami - w jednym się bardzo wyróżnia. Chodzi o liczbę desygnowanych na te obrady delegatów. Jeszcze nigdy wcześniej nie było ich tak dużo. Ciekawostką jest też to, że największe reprezentacje miały te kraje, które do galopujących zmian klimatu dokładają najwięcej.

Zmiany klimatu i globalne ocieplenie przyspieszają i to solidnie. Nie zmieni tego radosne wycie na śnieg w Polsce tych, którzy uparcie, a może celowo, mylą klimat z pogodą. Tymczasem na kolejnym Szczycie Klimatycznym ONZ COP28 ludzkość zachowuje się tak, jakby tuż przed zderzeniem się ze ścianą zastanawiała się, czy faktycznie warto zapiąć pasy bezpieczeństwa. I swoje wywody kończy konkluzją, że jednak chyba warto i ogłasza wszem wobec, że to zrobi. Ale na razie nawet ręki nie podnosi, wierząc głupio, że ściana sama przed nią zacznie uciekać.

Kończy się kolejny Szczyt Klimatyczny ONZ. Prawdopodobnie w końcowym porozumieniu COP28 znowu zabraknie zapisów o wycofywaniu się z paliw kopalnych, a będzie jedynie o podejmowaniu stosowanych działań do tego zmierzających. Tymczasem Polska podpisała deklarację, która będzie dotyczyć w dłuższej perspektywie naszych portfeli, a także rynku pracy. Górnicy z tego powodu pewnie nie będą zbyt szczęśliwi.

Zwiększenie zobowiązań do redukcji emisji gazów cieplarnianych ma być jednym z głównych tematów trwającego Szczytu Klimatycznego ONZ COP28, którego gospodarzem są Zjednoczone Emiraty Arabskie. Tymczasem think tank Ember w swoim najnowszym opracowaniu dowodzi, że w przypadku metanu deklarowane przez poszczególne kraje emisje mogą być nawet dwa razy mniejsze od tych rzeczywistych.

To chyba najbardziej kontrowersyjny Szczyt Klimatyczny ONZ od lat. Nie tylko dlatego, że jego gospodarzem jest jedna z naftowych potęg, czyli Zjednoczone Emiraty Arabskie. Coraz głośniej mówi się też o tym, że najbliższe dwa tygodnie (COP28 potrwa od 30 listopada do 12 grudnia) Abu Zabi chce wykorzystać do zawiązania dodatkowych kontaktów na paliwa kopalne. Na razie na uczestników oenzetowskiego szczytu niespodziankę mają Chińczycy, którzy niedaleko stolicy ZEA uruchomili największą na świecie farmę fotowoltaiczną.

Zjednoczone Emiraty Arabskie są organizatorem światowego szczytu klimatycznego COP28, który rozpoczyna się 30 listopada. Jeśli obsadzanie jednego z największych eksporterów ropy naftowej w roli gospodarza szczytu klimatycznego brzmi jak kiepski pomysł, to może dlatego, że nim jest. Jak donosi BBC, ZEA postanowiły wykorzystać zjazd decydentów z całego świata jako okazję do masowego podpisywania umów na dostarczenie ropy naftowej.

ONZ ma spore nadzieje w związku ze zbliżającym się kolejnym Szczytem Klimatycznym COP28, którego tym razem gospodarzem są Zjednoczone Emiraty Arabskie. Chodzi o globalną deklarację dotyczącą zaprzestania spalania paliw kopalnych, nie tylko węgla, ale też gazu i ropy. Tyle że jak wykazuje to think-tank Ember paliwa kopalne już są w odwrocie, przynajmniej w UE.

Ze Szczytami Klimatycznymi ONZ powoli jest już tak, jak z piłkarskimi mistrzostwami świata. Do ich organizacji zgłaszają się coraz częściej ci, którzy z piłką nożną mają tyle wspólnego co ja z zakonem jezuitów. Wiem, że jest i tyle. Bo mundial już dawno nie jest świętem sportu i piłki kopanej, tylko ogromną areną PR, gdzie przepływają setki milionów dolarów. I bardzo podobnie dzieje się z organizowanymi pod auspicjami ONZ szczytami klimatycznymi. Przykładem tego jest hipokryzja najbliższych gospodarzy.

Zaskakujące negocjacje ministrów ds. klimatu i środowiska ok. 40 państw w Berlinie na temat ustalenia porządku obrad zbliżającego się Szczytu Klimatycznego ONZ COP28 w Zjednoczonych Emiratach Arabskich. Coraz więcej państw uważa, że walka z paliwami kopalnymi nie ma sensu, ale z emisjami, które wywołują, już tak. Unia Europejska spychająca na boczny tor gaz, ropę i węgiel, jest coraz bardziej osamotniona.

Najbliższy Szczyt Klimatyczny ONZ COP28 ma odbyć się między 30 listopada a 12 grudnia 2023 r. w Expo City w Dubaju. Z ostatnich słów minister zmian klimatycznych i środowiska Zjednoczonych Emiratów Arabskich wynika, że to może być wyjątkowe na przestrzeni nawet kilkunastu ostatnich lat spotkanie. Bo gospodarze tych klimatycznych debat zaczynają kreować się na obrońców paliw kopalnych. To nie one mają być kłopotem, tylko emisje, które wywołują.

Za nami kolejny Szczyt Klimatyczny ONZ COP27. Podczas blisko dwutygodniowych obrad ustalono tak po prawdzie tylko jedno: powołanie do życia specjalnego funduszu kompensacyjnego, dzięki któremu bogate kraje mają pomagać biedniejszym w walce z coraz gwałtowniejszymi zjawiskami pogodowymi. Obserwatorzy i analitycy podzielili się na dwa obozy: jedni twierdzą, że to bez wątpienia sukces negocjacyjny, a drudzy przekonują, że tym samym klimatyczne rozmowy zakończyły się porażką. Sam jestem zdecydowanie spod tej drugiej chorągwi.

Co roku widzę, jak przyspiesza topnienie biegunowych lodowców i co roku też, od paru dobrych lat, ubieram się wiosennie już w połowie grudnia. Jest jeszcze jedna prawidłowość. Co roku, w okolicach listopada, słyszę głos światowych przywódców, którzy znowu dotarli swoimi odrzutowcami do jednego z miejsc na świecie i wielce debatują o tym, co teraz dzieje się z ziemskim klimatem. I nawet umawiają się wspólnie na jakieś rozwiązania. Tylko, że nikt tych obietnic nie spełnia. Ale też po co? Tak za rok znowu będzie pretekst do spotkania i gaworzenia nawet przez dwa tygodnie. (fot. materiały prasowe COP27)

W zeszłym roku w trakcie forum młodzieży Youth4Climate w Mediolanie Greta Thunberg zaatakowała światowych przywódców, którym zarzuciła, że z ich strony pada wiele wspaniałych słów o ochronie klimatu, ale nie idzie za nimi żadne działanie. Rzecz jasna wylał się za to kubeł pomyj na nastolatkę ze Szwecji. Tymczasem mija kolejny rok i znów odbywa się szczyt klimatyczny i wychodzi na to, że ta bezczelna małolata miała po prostu rację. Słychać tylko bla, bla, bla i zero konkretów.

Unia Europejska chce zbawić świat Zielonym Ładem i wypowiada wojnę węglowi na wszystkich możliwych frontach. Jednak największy producent czarnego złota kompletnie nic sobie z tego nie robi, a nawet fedruje jeszcze bardziej. Chiny właśnie informują o rekordowej produkcji węgla w 2021 r.

Związkowcy z Krajowego Sekretariatu Górnictwa i Energetyki NSZZ Solidarność 80 napisali list do wicepremiera i ministra aktywów państwowych Jacka Sasina. Chcą wyjaśnień w sprawie Narodowej Agencji Bezpieczeństwa Energetycznego (NABE) i tych dotyczących niedawnego Szczytu Klimatycznego COP26.

Część polityków jest zadowolona z uzgodnień zakończonego właśnie Szczytu Klimatycznego COP26 w Glasgow. Podpisali porozumienie, w którym pierwszy raz w historii redukcje emisji z węgla stały się priorytetem. Ale naukowcy tonują nastroje i mówią, że do przełomu jeszcze bardzo daleka droga.

W górniczych związkach zawodowych coraz bardziej wrze. Punktem kulminacyjnym była deklaracja polskiego rządu podczas COP26 w sprawie odejścia od węgla już w latach 30. Związkowcy są coraz bardziej przekonani, że podpisana z nimi umowa społeczna to tylko sprytny wybieg.