W PRL każdy chciał mieć taki domek, teraz można kupić cały ośrodek wczasowy. Cena? Tanio nie jest

Kojarzycie te trójkątne, drewniane domki letniskowe w kształcie litery A? Prawdopodobnie pomysł na nie przywędrował z USA, gdy w 1957 r. na okładce „The New York Times” pojawił się domek o nazwie Elizabeth Reese House (zdjęcie poniżej), który został zbudowany na plaży Sagaponack na Long Island w stanie Nowy Jork przez Andrew Gellera. W tym samym roku w Polsce rozpoczął się szał, ale na domki zbliżone kształtem bardziej do szałasu niż do tego z USA.

W naszym kraju figurowały one pod nazwą Brda. Domki z prefabrykatów produkowane były w Zakładach Stolarki Budowlanej w Bydgoszczy, nieopodal których przepływała rzeka Brda, stąd też ich nazwa. Były tanie i szybkie w budowie, więc na początku stawiano je głównie w ośrodkach wypoczynkowych należących do państwa, w bazach turystycznych PTTK i zakładowych ośrodkach wczasowych. Dopiero, gdy w latach 70. rządził Edward Gierek, Brdy mogli kupować również prywatni klienci.

Najczęściej stawiane były nad jeziorami, rzekami czy morzem. W PRL każdy chciał mieć taki domek, bo już w 40-metrowym na parterze mieściła się kuchnia, łazienka, salonik, a antresola służyła za sypialnię. Były również i bardziej ekskluzywne wersje, ponieważ Brdy miały powierzchnię od 40 do nawet 100 m² i niekiedy osiągały nawet trzy kondygnacje.

Choć od kilku lat na rynku są dostępne Brdy w nowoczesnej odsłonie, to dla tych, którzy chcieliby powrócić do przeszłości, czekają stare, wysłużone domki w komplecie z całym ośrodkiem wypoczynkowym pamiętającym najazd turystów w syrenkach i maluchach. Ceny? Od kilku do kilkunastu mln zł.

Jednym z takich ośrodków wczasowych poszukujących nowych właścicieli jest kompleks w Sierakowie (woj. wielkopolskie). Ośrodek powstał w 1970 r. i zajmuje prawie 6 tys. m².  Zlokalizowany jest w pobliżu dwóch jezior: Jaroszewskiego i Lutomskiego, oraz na skraju Puszczy Noteckiej. Składa się z czterech budynków z pokojami noclegowymi, z 13 kultowych domków typu Brda i dwóch wagonów mieszkalnych. Cena? 2,95 mln zł. I liczyć się trzeba z tym, że obiekt wymaga odświeżenia.

O wiele droższa jest inna oferta - ośrodek wypoczynkowy Połoniny w Bieszczadach, który kosztuje 12,5 mln zł. Jest położony na działce o powierzchni ponad 22 tys. m² w dolinie rzeki Solinka w niedalekiej odległości od Jeziora Solińskiego. W skład ośrodka wchodzi budynek z 30 pokojami hotelowymi oraz 20 drewnianych domków typu Brda. Kompleks wybudowano na przełomie lat 70. i 80. i kilka lat temu przeszedł modernizację, dlatego można w nim znaleźć siłownię i strefę spa.

Na portalach ogłoszeniowych jest wiele ofert sprzedaży ośrodków wypoczynkowych, które są położone na malowniczych terenach. I nie tylko można znaleźć tam zakurzone relikty rodem z PRL-u zamknięte na trzy spusty, ale także takie, które wciąż funkcjonują i kręcą na tym niezły biznes.

Ośrodki wypoczynkowe na sprzedaż nie rozchodzą się jak ciepłe bułeczki i daleko im do tego, co dzieje się na rynku mieszkaniowym. Eksperci tłumaczą, że sprzedaż takiego obiektu zajmuje kilka miesięcy, a nawet kilka lat.

Np. sprzedaż ośrodka w Kątnie niedaleko Ostródy trwała siedem miesięcy. Obiekt został wystawiony za 8 mln zł, ale mówimy tu o aktywnym biznesie, który w dodatku był znany i nagradzany w różnych konkursach. Obiekt łączący camping, domki na wynajem, apartamenty, houseboaty i restaurację dopiero niedawno znalazł nowego właściciela.

Marlena Gwiazda z biura New House Nieruchomości w Olsztynie wyjaśnia, dlaczego nie jest tak łatwo ani sprzedać, ani nawet kupić tego typu nieruchomość.

W niektórych przypadkach problemem jest położenie. Właśnie tak jest w przypadku ośrodka w Gibach na Podlasiu, który został wybudowany w latach 70. i wciąż funkcjonuje. Właściciele chcą za 3 mln zł sprzedać ponad 7-ha działkę na skraju Puszczy Augustowskiej nad jeziorem Heret (Gieret) z 18 domkami kempingowymi, barem, stołówką, sauną, ale od dwóch lat nie ma chętnych.