Wskaźnik EBITDA - czym jest, jak z niego korzystać
EBITDA to jeden z kluczowych wskaźników analizy finansowej. Pozwala ocenić rentowność przedsiębiorstwa, bywa też wykorzystywany w procesie wyceny firmy. Czym jest EBITDA? W jaki sposób obliczyć wartość tego wskaźnika?
EBITDA – co to jest?
Jednym z podstawowych wskaźników analizy finansowej jest właśnie EBITDA. W dosłownym tłumaczeniu oznacza zysk przed odsetkami, opodatkowaniem oraz amortyzacją. Przez odsetki należy rozumieć koszty finansowe pomniejszone o przychody finansowe. Obrazują one wydatki związane z obsługą długu, a więc finansowaniem obcym. Podatkiem nazywamy w tym wzorze podatek dochodowy, który płacony jest od osiągniętego zysku brutto. W zależności od formy prawnej będzie to PIT albo CIT. W tej kategorii nie mieszczą się natomiast inne podatki, takie jak VAT czy podatek od nieruchomości. Amortyzacja to natomiast koszt wyrażający zużycie składnika majątku. Odnosi się do środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych.
Jak obliczyć wartość wskaźnika EBITDA?
Wartość wskaźnika można obliczyć na dwa sposoby. Pierwszy z nich dobrze obrazuje wzór, który wygląda następująca:
Przychody ze sprzedaży – koszt własny sprzedanych produktów – pozostałe koszty ogólne (bez amortyzacji i odsetek)
Tymczasem drugi sposób bazuje na skorygowaniu zysku brutto o odsetki i amortyzację. Warto podkreślić, że przy obliczeniu wskaźnika EBITDA należy wziąć pod uwagę amortyzację bilansową, a nie podatkową, chyba że te dwie wartości są tożsame. Najczęściej jednak przedsiębiorstwa amortyzują trwałe składniki majątku na dwa sposoby – do celu podatku dochodowego oraz do celów bilansowych.
Więcej o biznesie przeczytasz na Bizblog.pl:
Jakie efekty daje wykluczenie amortyzacji, kosztów finansowych i opodatkowania?
Wskaźnik EBITDA wyklucza koszty związane z amortyzacją, obsługą długu oraz podatek dochodowy. Dlaczego z punktu widzenia analityka oraz inwestora jest to istotne? Amortyzacja stanowi bowiem koszt niegotówkowy, a więc jego poniesienie nie jest związane z odpływem środków pieniężnych z przedsiębiorstwa. Koszty finansowe nie wynikają natomiast bezpośrednio z działalności przedsiębiorstwa, a jedynie pozyskiwania finansowania obcego. Tymczasem podatek dochodowy, choć ma charakter pieniężny, nie jest związany z bieżącą działalnością firmy, wynikając ze stosowanej polityki podatkowej.
Jak interpretować wskaźnik EBIDTA?
Wskaźnik EBITDA pozwala ocenić rentowność firmy, może również posłużyć w procesie jej wyceny. Pomija on koszty związane z inwestycjami w majątek trwały przedsiębiorstwa, zatem sprawdza się głównie w przypadku przedsiębiorstw, poczyniły już znaczące wydatki na tym tle. Znajduje zastosowanie również w firmach, które w najbliższym czasie nie będą inwestować w środki trwałe ani wartości niematerialne i prawne oraz w firmach będące w trudnej sytuacji ekonomicznej, które na podobne inwestycje nie mają odpowiednich środków. W przypadku startup'ów oraz przedsiębiorstw, które działają na rynku stosunkowo krótko, wartość wskaźnika EBITDA będzie zbliżona do zysku operacyjnego. Wynika to z faktu, iż na ogół nie są one obciążone działaniami nieoperacyjnymi. W miarę rozwoju jednostki różnice będą coraz bardziej zauważalne.
Jak zoptymalizować wartość wskaźnika EBITDA?
Wartość wskaźnika EBITDA może stanowić sygnał alarmowy dla zarządzających przedsiębiorstwem. Aby go zoptymalizować, należy:
- zwiększyć cenę jednostkową,
- zoptymalizować koszt jednostkowy,
- zwiększyć udziały bardziej rentownego sektora portfela sprzedaży,
- zoptymalizować koszty pośrednie i ogólne.
Pierwsze dwie metody sprowadzają się do zwiększenia przychodów ze sprzedaży albo poprzez podniesienie ceny, albo poprzez zredukowanie kosztów wytworzenia. Przedsiębiorstwa mogą skupić się też na produkcji i dystrybucji tych towarów, które przynoszą im większe zyski. Takie działanie – ponownie – przekłada się na wzrost przychodów ze sprzedaży. Rozwiązaniem jest także zredukowanie kosztów pośrednich oraz ogólnych, które ponosi jednostka. Poprawa wskaźnika EBITDA sprowadza się więc do zwiększenia przychodów albo redukcji kosztów, jednak nie uwzględniamy tutaj tych związanych z obsługą długu ani zużyciem składników majątku.