Opłata klimatyczna to podatek, który uiszczasz za oddychanie czystym powietrzem
Opłatę klimatyczną pobiera się od turystów, którzy odwiedzają miejscowości uzdrowiskowe bądź o korzystnych walorach klimatycznych, przebywając w nich dłużej niż dobę. Jest to podatek, który ma charakter rekompensaty dla gminy, zasilając jej budżet.
Czym jest opłata klimatyczna i kto jest uprawniony do jej pobierania?
Opłata klimatyczna pobierana jest w miejscowościach o szczególnych walorach klimatycznych lub krajobrazowych oraz mających status uzdrowiska. W rzeczywistości jest to podatek, którego celem jest zrekompensowanie braku możliwości prowadzenia na terenie gminy pewnych rodzajów działalności, związanych na przykład z emisją szkodliwych substancji.
Opłata klimatyczna zasila budżet gminy, na terenie której jest pobierana. Samorządy nie mogą jednak we własnym zakresie decydować, czy będą pobierać opłatę klimatyczną, czy też nie. Aby mogła ona zostać nałożona na turystów, należy spełnić minimalne wymagania podane w rozporządzeniu Rady Ministrów z dnia 18 grudnia 2007 r. w sprawie warunków, jakie powinna spełniać miejscowość, w której można pobierać opłatę miejscową.
Opłata miejscowa a uzdrowiskowa
Opłata klimatyczna to nazwa ogólna, a w rzeczywistości łączy ona w sobie dwa rodzaje opłat – miejscową oraz uzdrowiskową. Ta pierwsza pobierana jest w miejscowościach o korzystnych walorach klimatycznych lub krajobrazowych. Muszą się w nich znajdować na przykład parki krajobrazowe czy pomniki przyrody, a dodatkowo powinny one dysponować odpowiednią bazą noclegową.
Więcej wiadomości na temat opłaty klimatycznej
Tymczasem opłata uzdrowiskowa dotyczy miejscowości posiadających status uzdrowiska. Wysokość opłaty miejscowej i uzdrowiskowej jest inna, przy czym gmina nie może pobierać obu jednocześnie. Jeśli ma ona status uzdrowiska, pobiera wyłącznie opłatę uzdrowiskową.
Ile wynosi opłata klimatyczna i jak ją uiścić?
Każda gmina ma prawo we własnym zakresie ustalić wysokość opłaty klimatycznej. Niemniej jednak kwoty nie mogą być wyższe od tych, które figurują w obwieszczeniu Ministra Finansów. W 2023 roku maksymalne stawki wynoszą:
- dla opłaty miejscowej – 2,80 zł za dobę,
- dla opłaty uzdrowiskowej – 5,40 zł za dobę,
- dla miejscowości mających status obszaru ochrony uzdrowiskowej – 3,94 zł za dobę.
Opłata klimatyczna pobierana jest od osób, które podróżują do danej miejscowości w celach turystycznych, wypoczynkowych, szkoleniowych lub zdrowotnych. Dotyczy ona wyłącznie turystów, którzy spędzają na jej terenie dłużej, niż 24 godziny. Naliczana jest za każdą kolejną, rozpoczętą dobę.
Podatek co do zasady pobierają właściciele obiektów noclegowych, w których zatrzymują się turyści. Bardzo często jest on wliczony w cenę noclegu, przez co turysta nie zdaje sobie sprawy z faktu, iż uiścił opłatę klimatyczną. Zasada ta dotyczy nie tylko właścicieli hoteli czy kwater, lecz także pól kempingowych oraz namiotowych. Opłatę klimatyczną pobiera się od każdej osoby, która przebywa na terenie gminy. Obejmuje ona również dzieci, nawet jeśli te zwolnione będą na przykład z opłaty za nocleg.
W jakich przypadkach nie pobiera się opłaty klimatycznej?
Ustawodawca przewidział możliwość zwolnienia z konieczności uiszczenia opłaty klimatycznej konkretnych grup. Zwolnienie dotyczy:
- członków personelu przedstawicielstw dyplomatycznych i urzędów konsularnych, a także innych osób zrównanych z nimi na podstawie ustaw, umów lub zwyczajów międzynarodowych, o ile nie są obywatelami polskimi i nie mają miejsca pobytu stałego na terytorium RP – pod warunkiem wzajemności,
- osób przebywających w szpitalach,
- osób niewidomych i ich przewodników,
- właścicieli nieruchomości letniskowych, o ile opłacają podatek od tych nieruchomości na zasadach ogólnych,
- od zorganizowanych grup dzieci i młodzieży szkolnej.
Gminy dodatkowo mogą we własnym zakresie ustalić, kto i w jakich okolicznościach będzie zwolniony z obowiązku wniesienia opłaty klimatycznej. Niektóre wyznaczają inne stawki dla miesięcy obejmujący tak zwany sezon wysoki, inne natomiast obowiązują poza sezonem.
