Fundusze inwestycyjne. Przewodnik po opłatach i ukrytych kosztach
Fundusze inwestycyjne to z jednej strony prosty, z drugiej strony kosztowny sposób lokowania wolnych środków pieniężnych. Przy szacowaniu dochodu trzeba wziąć pod uwagę wszystkie opłaty, jakie pobiera fundusz. Sprawdź, jak je obliczyć.
Ile kosztuje inwestowanie w fundusze? Podstawowe opłaty
Fundusze inwestycyjne cieszą się popularnością wśród tych, którzy nie mają czasu, wiedzy lub chęci by inwestować wolne środki samodzielnie. Wystarczy, że wpłacą pieniądze, a zarządzający funduszem będą obracać nimi w ich imieniu. Niestety, wygoda kosztuje, dlatego inwestowanie w fundusze obarczone jest pewnymi kosztami.
Opłata stała i zmienna za zarządzanie
Opłata stała za zarządzanie pokrywa bieżące koszty funkcjonowania funduszu. Podawana jest jako procent pobierany od zainwestowanych środków w skali roku, przy czym nie może wynosić więcej niż 2 proc. Z reguły im bardziej agresywna strategia funduszu, tym samym większe możliwości zarobku, tym wyższa będzie opłata stała. Jej uzupełnieniem jest opłata zmienna, którą fundusz pobiera wtedy, gdy uda mu się osiągnąć konkretne wyniki. Istnieje kilka sposobów obliczania opłaty zmiennej, jednak większość funduszy pobiera ją w stawce ok. 20 proc. nadwyżki.
Opłata dystrybucyjna
Fundusz pobiera opłatę w momencie nabycia jednostek uczestnictwa, a następnie przekazuje ją dystrybutorowi. Najczęściej im wyższą kwotę przekazujesz, tym mniej zapłacisz. Opłaty dystrybucyjnej można uniknąć, kupując jednostki uczestnictwa poprzez platformy internetowe.
Opłata umorzeniowa
Opłatę umorzeniową pobiera się przy wypłacie środków. Dotyczy ona przede wszystkim długoterminowych programów oszczędnościowych z jednorazową wpłatą.
Opłata wyrównawcza i za zamianę
Opłata wyrównawcza, inaczej nazywana dodatkową dystrybucyjną, pobierana jest w momencie zmiany funduszu o niższej opłacie dystrybucyjnej na fundusz o opłacie wyższej. Natomiast opłata za zamianę dotyczy konwersji między subfunduszami i pobierana jest w czasie jej dokonywania.
Wskaźnik TER – jak go interpretować?
Ilość opłat, jakie pobiera fundusz inwestycyjny, może być trudna go ogarnięcia. Dlatego warto przyjrzeć się wskaźnikowi TER, który niejako sumuje wszystkie koszty. Zawiera w sobie informację na temat tego, jaki procent aktywów funduszu pochłonęły w danym okresie koszty operacyjne skorygowane o odsetki, ujemne różnice kursowe i koszty pokrywane przez fundusz.
Pewien obraz kosztów dają też opłaty bieżące publikowane w Kluczowych Informacjach dla Inwestorów. Nie uwzględniają jednak opłaty dystrybucyjnej i opłaty za wyniki, dlatego nie są w pełni miarodajne.
Czytaj więcej na Bizblog.pl:
Czy opłaty w funduszach inwestycyjnych podlegają negocjacji?
Niektóre fundusze inwestycyjne umożliwiają klientom negocjowanie opłat, jednak najczęściej negocjacje te dotyczą wyłącznie opłaty dystrybucyjnej. Czasami można ją obniżyć, a bywa i tak, że dystrybutor całkowicie z niej rezygnuje. Ale nawet „stali klienci” muszą liczyć się z pewnymi kosztami, które finalnie mogą okazać się wysokie.
Jak wybrać najtańszy fundusz inwestycyjny?
Podstawowym wyznacznikiem kosztów, jakie przyjdzie ponieść inwestorom, jest wskaźnik TER. Chcąc zaoszczędzić, wybieraj fundusze z niskim TER, do których przynależność nie kosztuje zbyt wiele. Najniższy TER oferują EFT-y (fundusze indeksowe), dlatego warto rozważyć tego typu inwestycję. Pamiętaj jednak, że TER rozpatrujemy wyłącznie w kontekście danego rynku. To, co na jednym rynku jest niskie, na innym może okazać się wysokie.
Koszty inwestowania w fundusze, choć bywają wysokie, nie powinny być jedynym wyznacznikiem opłacalności. Rzeczywiście, mogą one mocno skorygować wynik końcowy, ale fundusze z niskim TER często przynoszą niskie stopy zwrotu. W efekcie często okazuje się, że choć płacimy mniej, nasze zyski również plasują się na niskim poziomie. Dlatego przed ulokowaniem wolnych środków warto porównać dostępne warianty. Czasami przy niewiele większych kosztach otrzymujemy wyższe stopy zwrotu, a tym samym zarabiamy więcej.
