Rower na wodór? Brzmi jak Lem, a właśnie powstaje w Polsce
Czy wodór ma szansę faktycznie odegrać znaczącą rolę w naszej transformacji energetycznej? Rozmawiamy o tym z Michałem Seidelem, prezesem spółki Groclin, która właśnie kończy testy roweru wodorowego z własnym elektrolyzer, który nie potrzebuje stacji ładowania.
Wodór ma być ważnym elementem polskiej transformacji energetycznej. Chociaż na razie trudno odnieść takie wrażenie. Owszem, można zazdrościć, zdecydowanie w ten sposób Sanok chce dekarbonizować swoje ciepłownictwo i transport. A plany Agencja Rozwoju Przemysłu, dotyczące budowy na Śląsku fabryki wodoru - inwestycja może pochłonąć nawet do 2 mld euro - robią wrażenie. Z kolei Orlen informuje o uruchomieniu w Włocławku ogólnodostępnej, czynnej przez całą dobę, stacji wodorowej.
Wcześniej podobne powstały w Katowicach, Poznaniu i Wałbrzychu. Chociaż na początku 2025 r. w całym kraju było zarejestrowanych raptem tylko ponad 350 samochodów osobowych na wodór. Ale faktem jest, że ów wodór pojawia się w naszej przestrzeni coraz częściej. Czy rzeczywiście ma szansę zostać z nami i naszymi nawykami już na stałe? O to m.in. pytam Michała Seidela. założyciela i prezesa spółki Groclin - pierwszego polskiego producenta rowerów wodorowych.
Wodór: Polska jednym z głównych ośrodków w Europie?
Wodór faktycznie ma szansę odegrać jedną z kluczowych ról w polskiej transformacji energetycznej, czy to jednak dalej bardziej życzenie?
Michał Seidel: Uważam, że wodór faktycznie ma realne szanse odegrać kluczową rolę w polskiej transformacji energetycznej. Widzimy, że jego potencjał jest coraz bardziej doceniany, szczególnie w kontekście dekarbonizacji przemysłu, sektora transportowego i magazynowania energii. Polska, dzięki dostępności odnawialnych źródeł energii i możliwościom inwestycyjnym, może stać się jednym z głównych ośrodków w Europie w dziedzinie produkcji zielonego wodoru. Oczywiście, żeby to się ziściło na dużą skalę, konieczne są dalsze inwestycje w infrastrukturę, technologie i odpowiednie regulacje. Uważam, że nie jest to już tylko życzenie – to realna możliwość, która wymaga tylko odpowiednich działań, by ją urzeczywistnić.
Rower na wodór ciągle brzmi, jak temat wyjęty z prozy Lema. Tymczasem to się już dzieje tu i teraz. Na jakim etapie są prace? Jaka jest koncepcja?
Michał Seidel: Obecnie jesteśmy na etapie finalizacji prototypu miejskiego roweru na wodór, który został już ukończony i przechodzi testy. Nasza koncepcja zakłada stworzenie rozwiązania skierowanego do właścicieli biurowców, deweloperów, hoteli i pensjonatów, którzy chcą zapewnić swoim najemcom ekologiczny i nowoczesny sposób przemieszczania się. Widzimy duży potencjał w współpracy z magazynami wielkopowierzchniowymi, które są otwarte na innowacje technologiczne. Jednak najbardziej interesującym kierunkiem rozwoju, którym chcemy się skoncentrować, są rowery cargo na wodór — to właśnie na tym obszarze widzimy największy potencjał i zapotrzebowanie, które chcemy odpowiedzieć, rozwijając tę linie produktów
Rower na wodór tańszy od roweru elektrycznego
Wyobraża Pan sobie czasy, kiedy osoba fizyczna w sklepie rowerowym kupuje model jednośladu na wodór? Co się musi stać, żeby taka wizja stała się realna?
Michał Seidel: Myślę, że wizja, w której osoba fizyczna kupuje rower na wodór w sklepie, nie jest odległa. Aby to się stało, potrzebujemy jeszcze rozwoju technologii, obniżenia kosztów, inwestycji w infrastrukturę — stacje tankowania wodoru — oraz szerokiej edukacji i wsparcia rządowego. Uważam, że to wszystko jest w zasięgu ręki, ale wymaga jeszcze czasu i odpowiednich inwestycji.
Nasza technologia odpowiada na te wyzwania. Wodór w naszych rowerach jest produkowany przez elektrolyzer, który sprzedajemy razem z nimi, zapewniając pełną kontrolę nad źródłem paliwa. System jest bezpieczny, pracuje przy maksymalnym ciśnieniu 10 barów, co znacząco obniża ryzyko i spełnia normy bezpieczeństwa. Dzięki temu jesteśmy o krok bliżej do powszechnego wprowadzenia rowerów na wodór dla indywidualnych użytkowników
Jedną z większych przeszkód dla samochodów elektrycznych była mała liczba stacji ładowania. W przypadku wodoru jest chyba jeszcze gorzej, a może powoli się to zmienia?
Michał Seidel: W przypadku rowerów na wodór Groclin sytuacja wygląda zupełnie inaczej niż w przypadku samochodów. Mamy własne elektrolizery, które produkują wodór bezpośrednio do naszych rowerów, więc nie jesteśmy uzależnieni od dostępności stacji wodorowych. To znacząco obniża barierę wejścia i zwiększa elastyczność użytkowania. Co więcej, nasz system pracuje przy niskim ciśnieniu, co czyni go jeszcze bezpieczniejszym. Uważam, że choć infrastruktura wciąż się rozwija, to technologia produkcji wodoru na miejscu znacznie przyspiesza wdrożenie rowerów na wodór i czyni je bardziej autonomicznymi
Więcej o wodorze przeczytasz w Bizblog:
Porozmawiajmy o kosztach. Wodór jako paliwo bezemisyjne wydaje się jednak drogim rozwiązaniem, czy rzeczywiście?
Michał Seidel: Z naszych obliczeń wynika, że korzystanie z rowerów na wodór Groclin jest tańsze niż z rowerów elektrycznych. Chociaż wodór jako paliwo może wydawać się kosztowny, to dzięki naszej technologii i lokalnej produkcji za pomocą elektrolizerów, koszty paliwa znacznie spadają. Ponadto, niższe koszty eksploatacji, brak konieczności ładowania z sieci energetycznych i mniejsze zużycie komponentów sprawiają, że w dłuższej perspektywie operacyjnej nasze rozwiązanie jest bardziej opłacalne. To sprawia, że rower na wodór staje się nie tylko ekologiczną, ale i ekonomicznie atrakcyjną alternatywą wobec tradycyjnych modeli elektrycznych
