System nadzoru finansowego w UE. Ostrożność w skali mikro

Po globalnym kryzysie finansowym i po tym, jak zostały powołane europejskie organy nadzoru, mamy trzy główne organy nadzoru mikroostrożnościowego. Jest to Europejski Urząd Nadzoru Bankowego EBA, jest to Europejski Urząd Nadzoru Ubezpieczeń i Pracowniczych Programów Emerytalnych oraz Europejski Urząd Nadzoru nad Giełdami i Papierami Wartościowymi. To są trzy mikro nadzory, które powstały na bazie komitetów nadzorczych, będących takimi organami nadzorczymi dla KE. Teraz to są trzy osobne ciała. Każde z nich ma swoje kompetencje, zapisane w regulacjach unijnych. One tworzą także wspólny komitet do spraw ryzyka. Kolejnym elementem, a właściwie ostatnim elementem tego mikro nadzoru, jest nadzór sprawowany przez Europejski Bank Centralny w ramach jednolitego Single Supervisor Mechanism, czyli jednolitego nadzoru mechanizmu nadzorczego – stwierdził ekonomista.

Rynek nieruchomości jest finansowany nie tylko przez banki, ale przez towarzystwa ubezpieczeniowe, przez pension funds. Cała infrastruktura związana z pewnymi instytucjami finansowymi, które są jakby funduszami inwestycyjnymi inwestującymi w nieruchomości, jest obsługiwana przez infrastrukturę rynku finansowego. Ten sektor jest zatem jednym z bardziej wrażliwych, z potencjalnymi skutkami dla całego systemu finansowego – ocenił doktor.

Po identyfikacji ryzyka zawsze trzeba ocenić, czy dotychczasowe działania zaradcze podejmowane przez organy mikro i makro nadzoru były wystarczające. Jeżeli nie, to trzeba wskazać dodatkowe działania, np. właśnie w przypadku finansowania pasywnej strony bilansu banków. A także przedstawić, jakie powinny być źródła finansowania, żeby zapewniały trwałość depozytów, trwałość bazy finansowej, finansowania banków. Jeżeli jest potrzeba, to trzeba wydać zalecenie, wskazać konkretnie, co powinno być zrobione. Kolejnym krokiem jest ocena stopnia wdrożenia tego zalecenia. I jest ona dostępna publicznie, tzn. każdy może sprawdzić, czy i jak zostały ocenione wdrożenie danego zalecenia. Te oceny wraz z zaleceniami można znaleźć na stronie internetowej Europejskiej Rady ds. Ryzyka Systemowego. Tak samo można znaleźć publiczne materiały dotyczące oceny ryzyka, choć część, jak się można spodziewać, jest nieupubliczniana. Jeśli jest stwierdzona potrzeba dalszych działań, to znowu patrzymy, czy gdzieś indziej to ryzyko nie „wypłynie”. Jeżeli „przyciśniemy” regulacje dotyczące banków, to czy nie spowoduje to zwiększenia finansowania niebankowego w gospodarce, które jest mniej regulowane. Może przyjmować bardzo różne formy i jakby ograniczanie tego ryzyka może być trudniejsze – podkreślił Gąsiorowski.