kryzys gospodarczy

Deflacja nie tylko zwalnia zacisku, w którym od miesięcy trzyma chińską gospodarkę, ale nawet zwiększa presję. W lutym wskaźnik inflacji konsumenckiej spadł najmocniej od ponad roku, a jeszcze bardziej spadły ceny producentów. Spadające ceny to tylko pozornie dobre wiadomości, bo jest to oznaka słabego popytu. Najnowsze dane wskazują na słabość chińskiej gospodarki i rosnące ryzyko, że ta stagnacja będzie długotrwała.

Unia Europejska powinna podjąć radykalne kroki. Musimy sprostać globalnym wyzwaniom gospodarczym i klimatycznym. Eksperci Instytutu Zielonej Gospodarki i Cambridge Econometrics wzywają do stworzenia Europejskiego Funduszu Konkurencyjności – narzędzia o wartości 237 mld euro, które ma zapewnić Europie niezależność technologiczną, wsparcie dla przemysłu czystych technologii i szansę na rywalizację z Chinami i Stanami Zjednoczonymi.

Chińskie PKB wzrosło w trzecim kwartale o 4,6 proc., a to oznacza, że to jest to już drugi z rzędu kwartał, w którym założony przez rząd w Pekinie wzrost gospodarczy na poziomie 5 proc. się nie zmaterializował. Toczące chińską gospodarkę choroby z gigantycznym kryzysem rynku nieruchomości na czele nie przechodzą, co niedawno skłoniło władze do poluzowania wymogów ostrożnościowych wobec banków, by te zalały kraj kredytami. Ekonomiści mają wątpliwości, czy ten program stymulacyjny zadziała.

Ekonomista prof. John H. Cochrane, starszy członek Hoover Institution na Uniwersytecie Stanforda, przestrzega przed nadchodzącym kryzysem. Ekspert prognozuje, że należy się obawiać powtórki z 1977 r. i następnej dużej fali inflacji z towarzyszącą jej recesją. Wskazuje również na rolę banków centralnych w walce z inflacją.

Niekończące się problemy ekonomiczne Chin sprawiły, że rząd w Pekinie postanowił sięgnąć po dość prymitywny sposób na ożywienie gospodarki. Ogłoszony w tym tygodniu pakiet stymulacyjny polega głównie na zluzowaniu wymogów rezerwowych banków komercyjnych, co ma pozwolić na uwolnienie ponad 140 mld dol. i zalanie kraju tanimi kredytami. To będzie nie tylko ryzykowne dla stabilności chińskiego sektora finansowego, ale prawdopodobnie także... kompletnie nieskuteczne. Fot. Flickr/Chris (CC BY-NC 2.0)

Chiński bank centralny ogłosił plan pobudzenia pogrążonej w marazmie gospodarki i wyciągnięcia z zapaści rynku nieruchomości. Władze monetarne Chin chcą obniżyć koszty pieniądza i przymusić je do rozkręcenia akcji kredytowej. Głównym działaniem banku centralnego będzie obniżenie rezerwy obowiązkowej banków o pół procenta, co ma sprawić, że na rynek popłynie rzeka ponad 140 mld dol. Potem mają nastąpić kolejne cięcia. Obniżone zostanie także oprocentowanie kredytów hipotecznych.

Chiny od lat znajdują się w centrum globalnej uwagi jako jedno z najszybciej rozwijających się państw na świecie. Mimo to wciąż wiemy o tym kraju tyle, ile sami mieszkańcy tego kraju chcą nam ujawnić. Czy chińska gospodarka to kolos na glinianych nogach, czy może Państwo Środka ma szansę stać się światowym liderem? Na te i inne pytania dotyczące rzeczywistego stanu chińskiej gospodarki odpowiada Dominik Skopiec z Departamentu Zagranicznego NBP.

Rozwój chińskiej sieci szybkiej kolei to przykład spektakularnego rozwoju nowoczesnej infrastruktury transportowej, ale ta inwestycja zaczęła się władzom w Pekinie odbijać czkawką. Zadłużenie chińskiego odpowiednika PKP wynosi już równowartość 859 mld dol., a to grubo ponad dwa razy więcej niż cały dług publiczny Polski. Koleje Chińskie próbują ratować sytuację, podnosząc ceny biletów.

Rosyjski bank centralny podniósł główną stopę procentową z 16 do 18 proc., aby stłumić rozpędzającą się inflację. Gospodarka przestawiona na tryby wojenne oznacza nie tylko galopujące wydatki budżetowe, ale także gwałtownie rosnące pensje z powodu ostrego niedoboru pracowników na rynku. Bank Rosji planował w tym roku obniżać stopy procentowe, ale teraz musi brać pod uwagę kolejne podwyżki, jeśli inflacja zacznie wymykać się spod kontroli.

O tym, czym charakteryzuje się gospodarka w Strefie Gazy i Zachodnim Brzegu, jak wpływa na nią wojna, skąd środki w palestyńskim budżecie oraz o innych ważnych czynnikach – mówi prof. Rabeh Morrar z An-Najah National University na Zachodnim Brzegu.

Niedawno minęło 25 lat od przejęcia władzy w Wenezueli przez nieżyjącego już Hugona Cháveza. Gdyby żył, to 28 lipca 2024 r. obchodziłby swoje siedemdziesiąte urodziny. Tego dnia w Wenezueli odbędą się wybory prezydenckie, w trakcie których mieszkańcy tego kraju zadecydują o dalszym losie rozpoczętej przez Cháveza i kontynuowanej przez Nicolása Madura rewolucji boliwariańskiej.

Ciężko jest przejść obojętnie obok nowego prezydenta Argentyny Javiera Milei. Wzbudza on albo aplauz, albo niechęć. Przez jednych postrzegany jest jako zbawiciel, a przez innych jako swoistego rodzaju szaleniec, który w swoje nieodpowiedzialne ręce wziął stery argentyńskiej gospodarki.

Chiny zanotowały w lutym pierwszy pozytywny odczyt inflacji od kilku miesięcy. Przeżywające najpoważniejszy od lat kryzys Państwa Środka ma odwrotny niż my problem, czyli ceny dóbr konsumpcyjnych spadają, co wbrew pozorom nie jest ani korzystne dla sytuacji gospodarczej. Problem polega na tym, że przyczyny spowolnienia w Chinach wcale nie ustąpiły, a ożywienie w konsumpcji prywatnej prawdopodobnie jest tylko tymczasowe.

Chiński rząd postanowił zadekretować wzrost gospodarczy w tym roku na poziomie 5 proc., ale wiele wskazuje na to, że bez specjalnych zabiegów księgowych może to być za wysoko zawieszona poprzeczka. Głównie z powodu wielu poważnych plag trapiących gospodarkę Państwa Środka. Liderzy Komunistycznej Partii Chin zdają sobie sprawę, że sytuacja wymaga nadzwyczajnych działań, dlatego podczas uroczystego posiedzenia fasadowego parlamentu premier Li Qiang ogłosił program transformacji gospodarczej Chin.

Spadek cen dóbr konsumenckich w Chinach w styczniu jeszcze przyspieszył, co oznacza utrwalanie się trwającej już ponad pół roku deflacji w Państwie Środka. Odwrotność inflacji na pierwszy rzut oka wygląda na dobrą wiadomość, ale zjawisko to zwykle negatywnie oddziałuje na koniunkturę gospodarczą. Wskaźnik spadku cen konsumenckich w styczniu był najwyższy od 2009 roku.

Aż 80 proc. osób, które wzięły udział w badaniu przeprowadzonym przez Pracuj.pl, deklaruje chęć podjęcia ważnych kroków w związku ze swoją karierą w 2024 r. Spodziewają się trudnych wyzwań, ale też uważają, że należy działać odważnie – takiego zdania jest więcej niż 8 na 10 badanych. Skąd taka potrzeba zmian na polu zawodowym? Okazuje się, że poprzedni rok pod względem pracy oceniamy raczej przeciętnie.

Chiny nie tylko nie są już najludniejszym państwem świata, bo ten tytuł na dobre oddały już Indiom, ale liczba osób zamieszkujących Państwo Środka kurczy się coraz szybszym tempie. Polityka jednego dziecka zaczyna zbierać swoje żniwo i Pekin będzie musiał dostosować gospodarkę do nowych realiów starzejącego się społeczeństwa. Na razie Chiny próbują walczyć z wewnętrznym kryzysem gospodarczym, którego skutki odczuwamy także w Polsce.

Zagraniczne firmy więcej pieniędzy wycofują z chińskiej gospodarki, niż w nią inwestują. W ostatnim kwartale Państwo Środka zanotowało negatywny bilans inwestycyjny na poziomie niemal 12 mld dol. i jest to pierwszy taki deficyt od ćwierćwiecza, czyli odkąd prowadzone są takie statystyki. Zagranicznych inwestorów do Chin zniechęcają nie tylko problemy gospodarcze tego kraju, ale także napięcia geopolityczne, które Pekin sam mocno podsyca w ostatnim okresie.

Nie tak miało wyglądać ożywienie gospodarcze w Chinach. Po pięciu kolejnych miesiącach negatywnych odczytów koniunktury w przemyśle we wrześniu wskaźnik PMI znalazł się na lekkim plusie, co miało zwiastować odwrócenie trendu, ale październik przyniósł kolejne załamanie. Sytuacja chińskiej gospodarki wciąż wygląda nie najlepiej i kraj ten zmaga się z wieloma problemami, a rząd w Pekinie stara się ożywić gospodarkę, dokonując potężnej emisji obligacji skarbowych.

Emisja rządowych obligacji na kwotę 137 mld dol. to najnowszy pomysł Pekinu na załatanie dziury budżetowej i rozruszanie chińskiej gospodarki. Państwo Środka mierzy się z nadzwyczajnymi wydatkami w związku z wielkimi powodziami, a efektem tego było podniesienie deficytu budżetowego do 3,8 proc. chińskiego PKB. Nierozwiązanym problemem chińskiej gospodarki wciąż jednak pozostaje pogrążony w głębokim kryzysie rynek nieruchomości.