Teraz możesz rzucić wszystko i szybciej dojechać w Bieszczady. GDDKiA oddała obwodnicę Sanoka
31 stycznia 2020 roku została oddana do użytku wraz z infrastrukturą obwodnica Sanoka w ciągu drogi krajowej nr 28 Zator - Medyka.
Początek nowo otwartej trasy Sanoka znajduje się na skrzyżowaniu drogi wojewódzkiej nr 886 z ul. Krakowską (DK 28), a na końcu łączy z DK 84 (ul. Lipińskiego). Inwestycja miała na celu skrócenie czasu dojazdu w Bieszczady oraz odciążenie ruchu w stolicy powiatu sanockiego.
Po blisko sześciu latach od ogłoszenia przetargu, 31 stycznia udało się udostępnić drogę kierowcom.
Mieszkańcy Sanoka czekali na obwodnicę wiele lat. Przez centrum miasta przebiegał ruch tranzytowy, który powodował uciążliwe korki, ale przede wszystkim duże zagrożenie dla bezpieczeństwa. Stąd decyzja o konieczności budowy drogi, która wyprowadzi ciężki ruch z miasta i poprawi komfort życia mieszkańców. Budowa obwodnicy to także zwiększenie przepustowości na drogach krajowych nr 28 i 84. Obwodnica miasta to najlepszy dowód na to, że do rozbudowy sieci transportowej kraju podchodzimy kompleksowo. Realizujemy nie tylko duże zadania, jak drogi ekspresowe i autostrady, ale także mniejsze, nie mniej ważne inwestycje, jak obwodnica Sanoka
– powiedział Andrzej Adamczyk, minister infrastruktury.
Cel osiągnięty
Inwestycja miała na celu poprawę warunków i bezpieczeństwa przejazdu pomiędzy Zatorem i Medyką. Skróci się dzięki temu czas podróży w Bieszczady.
Konieczne było także wyprowadzenie ruchu tranzytowego poza tereny Sanoka i poprawa komfortu życia prawie 40 tys. mieszkańców tego miasta, jak również odciążenie układu komunikacyjnego i zwiększenie przepustowości oraz prędkości ruchu na drogach DK28 i DK84.
Powstało 12 obiektów inżynierskich:
- 8 mostów,
- 4 wiadukty.
Oraz 18 przepustów:
- 4 obiekty na potokach górskich,
- 6 przejść dla zwierząt i przepustów pod obwodnicą,
- 8 przepustów ramowych pod drogami bocznymi.
Jedna trzecia Wieży Eiffela i 185 Statui Wolności
Do ogłoszenia przetargu na projekt i budowę obwodnicy Sanoka doszło 30 września 2014 r.
Umowę na realizację obwodnicy w systemie „Projektuj i buduj” zawarto 9 lutego 2016 roku.
W lipcu kolejnego roku wykonawca uzyskał pozwolenie na realizację inwestycji - ZRID - i 9 sierpnia rozpoczął roboty,
1 października 2018 r. w ramach Programu Operacyjnego Infrastruktura i Środowisko 2014-2020 podpisano umowę na dofinansowanie projektu z UE.
Całkowity koszt projektu to 207,2 mln złotych, z czego wartość dofinansowania Unii Europejskiej to prawie 144 mln złotych.
Pieniądze okazały się przydatne, bo wyzwaniem na budowie okazało się praktycznie wszystko.
Roboty palowe na obiektach mostowych wymagały dodatkowych prac w celu usadowienia obiektów na fliszu, a następnie ciągłego weryfikowania żelbetowych pali ze względu na brak możliwości wbicia ich w niejednorodne grunty. Ostatecznie trzeba było wymienić je na prefabrykowane stalowe pale.
Badania archeologiczne miały być początkowo przeprowadzone na siedmiu stanowiskach, ale podczas usuwania ziemi odnaleziono większą liczbę obiektów, przez co znacznie rozszerzono działania badawcze i ograniczono tym samym drogowcom dostęp do terenu budowy. Ostatnie badania trwały jeszcze we wrześniu ubiegłego roku.
Dodatkowe analizy geotechniczne wykazały, że liczba wykopów w gruntach skalistych jest o 296 tys. m3 większa od zakładanej. Aby przyspieszyć budowę, zastosowano prace strzałowe, a przesortowany materiał zastosowano do nasypów, wymiany gruntów słabonośnych, platform roboczych oraz dróg technologicznych.
Łączną liczbę wykopów w gruntach skalistych oszacowano na 565 tys. m3, czyli około 960,5 tys. ton. Do przewiezienia takiej ilości skały trzeba by wykorzystać 16 tys. wagonów.
Z betonu użytego na budowie można by było otrzymać 185 nowojorskich Statui Wolności.
Waga stali użytej przy budowie obwodnicy jest równa około 30 proc. ciężaru całej wieży Eiffla.
Źródło: GDDKiA
