Hutnicy piszą dramatyczny list do premiera, zakłady w opłakanym stanie. A Rosjanie się cieszą

Fot. KPRM/Flickr.com/Domena publiczna

O pogarszającej się konkurencyjności polskiego hutnictwa, wynikającej przede wszystkim z coraz większych kosztów energii Hutnicza Izba Przemysłowo-Handlowa alarmowała już lata temu. To nie jest żaden nowy temat. Tyle tylko, że teraz związkowcy mocniej uderzyli w stół i zaczęli straszyć, że jak tak dalej pójdzie, to jeszcze w czerwcu wyjdą na ulicę. Na razie napisali do premiera list.

Według związkowców jedną ze śmiertelnych chorób polskiej branży hutniczej jest zbyt rozpasany import. Patrząc na rynkowe dane - naprawdę trudno z tym dyskutować. Z danych World Steel Association (WSA), Wood Mc Kenzie oraz Hutniczej Izby Przemysłowo- Handlowej (HIPH) wynika, że sytuacja zmienia się błyskawicznie. 

Jeszcze w 2016 r. Polska z importem na poziomie 4,6 mln ton zajmowała 9. pozycję w światowych tabelach. W ubiegłym roku stali z zagranicy sprowadziliśmy jeszcze więcej i z wynikiem 6,7 mln ton wskoczyliśmy na globalne podium. Co ciekawe w 2018 r. przeciętny Polak miał zużyć netto na osobę 176 kg wyrobów stalowych, co daje pierwsze miejsce na świecie. Wg HIPH ubiegłoroczne zużycie wyrobów stalowych w naszym kraju wyniosło 14,8 mln ton i było o ok. 10 proc. wyższe niż to w 2017 r.

Hutniczy związkowcy wyrywają włosy z głów, bo nie dość że kupujemy coraz więcej stali za granicą, to co gorsza sporo jej sprowadzamy z Rosji, która podobno obarczona jest europejskimi i amerykańskimi sankcjami gospodarczymi.

Tylko w pierwszym kwartale 2018 r. import stali wzrósł o 12 proc. W tym czasie z Rosji do Polski napłynęło przeszło 360 tys. ton wyrobów stalowych, czyli ponad połowa całego importu z tego kraju w 2017 r.

Dane dotyczące importu z Rosji nie martwią w kontekście nakładanych sankcji gospodarczo-politycznych, a bardziej pod kątem naszego coraz większego uzależnienia od kraju Putina. Przecież nie tylko w kontekście handlu stalą staramy się robić Rosji jak najlepiej. W przypadku węgla jest bardzo podobnie.

Import węgla do Polski wzrósł w ubiegłym roku o 52 proc. Chodzi w sumie o 19,67 mln ton. Co istotne: aż 78 proc. surowca z tej puli pochodzi z Rosji. Co więcej: za naszą wschodnią granicą podjęto już rozmowy z przedstawicielami przemysłu górniczego oraz kolei, które mają doprowadzić do obniżenia kosztów transportu, tak aby węgiel z Rosji nadal był tani i skutecznie nęcił europejskich odbiorców.

Perspektywa wzrostu importu wyrobów stalowych z Rosji wcale nie trąci książkami fantasy. Warto przy tej okazji przyjrzeć się co w tej kwestii dzieje się na rodzimym podwórku. A sytuacja nie napawa zbytnim optymizmem. Na początku czerwca Huta “Łaziska” informowała o wygaszeniu trzech pieców produkcyjnych. Przy nich pracuje obecnie ledwo co czwarty pracownik. Reszta przenoszona jest do innych działów. Ludzie zachęcani są także do brania zaległych urlopów.

W maju produkcję z kolei wstrzymała ISD Huta Częstochowa. 800 pracowników wysłano na urlopy postojowe. Za czerwiec załoga ma otrzymać tylko 60 proc. wynagrodzenia. Od kwietnia prowadzone są rozmowy między bankami, a funduszem inwestycyjnym Greybull Capital na temat zakupu zakładu. Wcześniej o planach wygaszania wielkiego pieca w Hucie Sędzimir w Krakowie poinformował z kolei ArcelorMittal. Pracodawca obiecał, że taka decyzja nie wiąże się ze zwolnieniami. Ale część pracowników musi pogodzić się z otrzymywaniem tzw. postojowego, czyli mniejszego wynagrodzenia.

Ale to wcale nie import wygasza piece hutnicze w Polsce. Chociaż pewnie jakiś wpływ ma. Ale podstawową przyczyną jest wzrost cen emisji dwutlenku węgla. I to właśnie rosnące koszty stoją za wysyłaniem załogi na postojowe i płaceniem jej tylko częsści wynagrodzenia. Bo UE chce walczyć z zanieczyszczeniem powietrza i marzy jej się neutralność klimatyczna.

To, że polityka klimatyczna UE stoi za kłopotami polskiego hutnictwa to pogląd dosyć popularny.

Inaczej hutnicy będą chcieli walczyć o swoje z rządem innymi metodami.