umowa społeczna

Górnicy z Bogdanki boją się, że ich kopalnia, chociaż jest rentowna, może zostać zlikwidowana. Wszystko przez bierność polityków, którzy nie chcą wpisać Bogdanki do systemu wsparcia w nowelizowanej ustawie górniczej. A bez takiej pomocy spółka może po prostu nie przetrwać. Związkowcy ze spółki Lubelski Węgiel Bogdanka mają dość nierównego traktowania. Nie mogą uwierzyć, że rządowy...

Umowa społeczna z górnikami zakładała, że do połączenia ruchów Bielszowice i Halemba w kopalnię Ruda dojdzie w 2023 r. Termin przesunięto na 1 lipca 2025 r. Teraz znów sprawa się odwleka. Umowa społeczna z górnikami, podpisana w maju 2021 r., to nie tylko pakiet osłon dla pracowników zakładów górniczych, ale też precyzyjny harmonogram zamykania poszczególnych kopalni,...

Jak długo jeszcze górnicy będą czekać na notyfikację umowy społecznej? Czy jest szansa, że dokument będzie dotyczył też pracowników innych spółek górniczych? Niestety, rząd nie potrafi konkretnie odpowiedzieć na te pytania. Polskie górnictwo jest na dnie. Straty sektora idą w miliardy złotych, a miesięczne wydobycie węgla poniżej 4 mln t staje się normą. Z drugiej strony Bruksela...

Polityka zmieniła się nie do poznania. Kiedyś ważyło sporo każde słowo, każdy gest, dzisiaj można palnąć największą głupotę, bez żadnych konsekwencji. Do tego dochodzi jeszcze hipokryzja, jakiej świat nie widział. Rozprawa TK o polityce klimatycznej UE jest tego doskonałym przykładem. Opowiem wam historię o grupie ludzi, którzy kilka ładnych lat temu podpisali się pod pewnymi...

Nie dość, że polski węgiel jest bardzo drogi – ze względu na wysokie koszty jego wydobycia – to w dodatku z miesiąca na miesiąc jest go coraz mniej. Z najnowszych danych GUS wynika, że w kwietniu 2025 r. miesięczna produkcja po raz pierwszy w historii spadła poniżej 3 mln ton. Tymczasem jedynym dokumentem strategicznym dla naszego górnictwa pozostaje umowa społeczna, o której dalszych losach nic nie wiadomo – nie jest jasne, czy w najbliższym czasie czekają ją jakiekolwiek modyfikacje.

Polskie górnictwo na dnie. Drugi miesiąc roku okazał się fatalny pod kątem produkcji, jak i sprzedaży węgla. Związkowcy uparcie twierdzą, że jedynym ratunkiem jest notyfikacja umowy społecznej, czemu nie podołał rząd Mateusza Morawieckiego i też nie potrafi sobie poradzić rząd Donalda Tuska. Szkoda, że przy okazji nikt nie mówi o tym, że ta umowa chroni samych górników, ale nie oznacza reformy uzdrawiającej dla całego sektora.

Górnicy z PGG na dodatkowe pieniądze będą musieli poczekać parę tygodni. Pretensje tym razem mogą mieć do związków reprezentujących ich interesy. Jednej z organizacji nie spodobała się propozycja wypłat przedstawiona przez zarząd PGG.

Ministerstwo Przemysłu nadal nie ma dla górników konkretnych informacji w sprawie przyszłości umowy społecznej i notyfikacji tego dokumentu w Brukseli. Ale czy to naprawdę jest potrzebne? Wychodzi przecież na to, że przynajmniej część zapisów spisanej w maju 2021 r. umowy jest realizowana. Ta dotyczącą górniczych pensji.

Sytuacja powtarza się niczym emisja „Kevina samego w domu” w święta. Polskie górnictwo kolebie się na skraju totalnej finansowej klapy, ale na ratunek spieszy kolejny rząd i wyciąga branże z dołu, wykładając na stół pieniądze podatników. Tak się dzieje niezależnie do tego, jakie barwy polityczne mają rządzący. W tym roku składka Polaków na nierentownych coraz bardziej górników może okazać się rekordowa.

Grupa Enea wsadziła kij w mrowisko. Ogłaszając coraz większe zaangażowanie w produkcję energii ze źródeł gazowych oraz z OZE, dała tym samym jasno do zrozumienia, że będzie potrzebować mniej węgla. Szef górniczej Solidarności wzywa koncerny energetyczne do jak najszybszej korekty swoich strategii na następne lata i wieszczy utratę 200 tys. miejsc pracy na Górnym Śląsku i w Lubelskim Zagłębiu Węglowym. Z kolei szef Solidarności z Tauron Serwis pisze w tej sprawie do najważniejszych ludzi w kraju.

Poznaliśmy wyniki dobrowolnej ankiety przeprowadzonej w zeszłym roku wśród pracowników Polskiej Grupy Górniczej (PGG). W sondażu wzięło udział ok. 36 proc. zatrudnionych. Zdecydowana większość z nich wyraziła gotowość wcześniejszego odejścia z górnictwa. Ale stawiają jeden warunek: musiałoby to być połączone z odpowiednim ekwiwalentem finansowym.

Polskie górnictwo słania się na nogach, o czym świadczą wyniki i wydobycia, i sprzedaży. Nie idzie za tym restrukturyzacja zatrudnienia, a pracownicze uposażenia rosną w tempie, którego może pozazdrościć każda inna grupa zawodowa. Ta potężna kula u nogi transformacji energetycznej kosztuje nas wszystkich coraz więcej.

Górnicy już tak mają, że wypowiadają się na głos co jakiś czas. Potem znowu długo milczą, w końcu ponownie wypowiadają się na jakiś społecznie ważki temat. Tylko wyjątkowi złośliwcy tę ich zmienną aktywność porównują do kalendarza wyborczego, widząc niby jakieś korelacje. Dla mnie ważniejsza jest amnezja, na którą cierpią górnicy, odkąd pamiętam. Bo przecież tak wygodniej.

Ministerstwo Klimatu i Środowiska publikując zarówno scenariusz bazowy (with existing measures - WEM) oraz ambitny (with additional measures - WAM) Krajowego Planu w dziedzinie Energii i Klimatu (KPEiK) do 2030 r., musiało zdawać sobie sprawę, że tak spisane dokumenty strategiczne rozsierdzą górników, którzy cały czas trzymają się kurczowo umowy społecznej. I rzeczywiście: ich opinia na temat KPEiK ma być druzgocąca.

Rząd podpisując prawie 3,5 roku temu umowę społeczną z górnikami, zaczął bardzo ryzykowną grę. Bo też nigdy wcześniej żaden inny dokument nie chronił tak bardzo wybranej grupy zawodowej. Można było się więc spodziewać, że jak inni zobaczą, jak rząd zabezpiecza górników, to po prostu im pozazdroszczą i też wyciągną ręce po swoje. Głos w tej sprawie zabierali już energetycy i hutnicy. A teraz odezwali się związkowcy z Grupy Kapitałowej Enea.

Jest już pewne, że w tym roku Polska Grupa Górnicza (PGG) sprzeda o jakieś 5 mln t węgla mniej, niż zakładały to wcześniejsze plany, co spowoduje sporą dziurę w przychodach. Do tego wszystkiego zbliża się tsunami wydatków pracowniczych. Teraz planowana jest wypłata jednorazówki, potem Barbórka, a nowy zarząd spółki czekają jeszcze rozmowy z górnikami o przyszłorocznych podwyżkach. Na szczęście w przyszłorocznym budżecie kraju są założone miliardy złotych od podatników na górnictwo, które cały czas szura po dnie.

Do tej pory największe spory wokół umowy społecznej między rządem a górnikami dotyczyły harmonogramu zamykania kopalń, który w pierwotnej wersji kończy się w 2049 r. Ale po drodze zapomnieliśmy jeszcze o jednym: przecież na tej umowie musi przy okazji też ktoś zarobić. I właśnie zaczęła się zakulisowa rozgrywka o to, komu grzebanie polskiego górnictwa da sporo pieniędzy.

Ważą się losy Bielszowic i Halemby, które Polska Grupa Górnicza (PGG) chce połączyć w kopalnię Ruda. Ale od schematu organizacyjnego ważniejsze są tutaj daty. Po połączeniu w Bielszowicach produkcja węgla prowadzona byłaby do połowy 2026 r. Górnicy nie chcą o tym słyszeć i mówią o końcu fedrowania dopiero w 2028 r. Zarząd spółki obiecuje im, że przy tej okazji nikt pracy nie straci. No chyba, że skorzysta przy tej okazji z benefitów wynikających z ustawy górniczej.

Marzena Czarnecka, minister przemysłu, w rozmowie z Radiem Katowice, ujawniła, że właśnie nadeszły uwagi z Brukseli na temat umowy społecznej między rządem a górnikami. Szczegółów nie chce zdradzać, ale broni zapisów tego dokumentu. I w miliardach złotych od podatników na rzecz chwiejącego się na nogach górnictwa - też nie widzi nic złego.

Rząd cały czas milczy jak zaklęty na temat przyszłości umowy społecznej z górnikami, która w pierwotnej wersji zakłada produkcję węgla do 2049 r. Terminy w harmonogramie zamykania poszczególnych kopalń już teraz są naruszane. Znamienne referendum organizowane jest 22 i 23 października w Ruchu Bielszowice (KWK Ruda), w którym związkowcy pytają załogę o dalszy los swojego zakładu pracy.