górnicy

Restrukturyzacja zatrudnienia w górnictwie będzie dla większości gorzką pigułką do przełknięcia. Ale to wcale nie jest wyboista droga zakończona ścianą. Dla górników jest też inna praca. Mogą sami się przebranżowić, jak zrobił to Mateusz Dobrowolski z Katowic, albo skorzystać z programów gwarantujących zatrudnienie w energetyce wiatrowej.

Górnicy z PGG na dodatkowe pieniądze będą musieli poczekać parę tygodni. Pretensje tym razem mogą mieć do związków reprezentujących ich interesy. Jednej z organizacji nie spodobała się propozycja wypłat przedstawiona przez zarząd PGG.

Ministerstwo Przemysłu nadal nie ma dla górników konkretnych informacji w sprawie przyszłości umowy społecznej i notyfikacji tego dokumentu w Brukseli. Ale czy to naprawdę jest potrzebne? Wychodzi przecież na to, że przynajmniej część zapisów spisanej w maju 2021 r. umowy jest realizowana. Ta dotyczącą górniczych pensji.

Nie wiem, co jest gorsze. Wielomiliardowa strata naszego górnictwa za ubiegły rok? A może bierność rządu wobec branży, która z roku na rok jest w coraz gorszej kondycji? Spółki górnicze co parę lat wpadają w spore kłopoty finansowe, a kolejne rządy spieszą im z pomocą. Górnicy w tym czasie bez skrupułów wyciągają ręce po pieniądze. Najgorsze, że za nami już kilka takich kółek i pewnie tyle samo jeszcze przede nami.

W drugiej połowie roku najpóźniej 1 stycznia 2026 r. w życie ma wejść nowelizacja ustawy o naszym górnictwie. Nie wiadomo dalej co z umową społeczną, a czas coraz bardziej ucieka. Swoje propozycje mają również spółki węglowego, które zwracają uwagę na dwie rzeczy: górników wciąż nęcą jednorazowe odprawy. Ale nie wolno powielać grzechów przeszłości i trzeba je inaczej wypłacać. Nisko w pas ma się też kłaniać wysokość tych świadczeń.

Pierwsze tygodnie 2025 r. to nie jest dobry czas dla Jastrzębskiej Spółki Węglowej (JSW). Nie dość, że koks nie przestaje tanieć, to w dodatku ostatni wypadek w Kopalni Knurów-Szczygłowice przyczyni się obniżenia produkcji i odbije się na kondycji finansowej JSW. W takiej sytuacji zarząd spółki zwrócił się do górników z prośbą o przysługę i usłyszał w odpowiedzi głośne „nie”.

Kiedy zwalniałem się z kopalni, wiedziałem, że to jedna z najlepszych decyzji, jakie podjąłem. Nie potrafię wymienić ani jednej rzeczy, za którą choć trochę bym tęsknił - mówi Marek Mikołajczyk, który po dziesięciu latach pracy w górnictwie zatrudnił się w branży odnawialnych źródeł energii.

Grupa Enea wsadziła kij w mrowisko. Ogłaszając coraz większe zaangażowanie w produkcję energii ze źródeł gazowych oraz z OZE, dała tym samym jasno do zrozumienia, że będzie potrzebować mniej węgla. Szef górniczej Solidarności wzywa koncerny energetyczne do jak najszybszej korekty swoich strategii na następne lata i wieszczy utratę 200 tys. miejsc pracy na Górnym Śląsku i w Lubelskim Zagłębiu Węglowym. Z kolei szef Solidarności z Tauron Serwis pisze w tej sprawie do najważniejszych ludzi w kraju.

Donald Trump, prezydent USA, ponownie swoje zainteresowanie kieruje na Grenlandię. To nie przypadek. Wszak na tej wyspie znajduje się 25 z 34 minerałów uznawanych przez Komisję Europejską za surowce krytyczne. Ich wydobycie byłoby szansą na uniezależnienie się od Chin. Nic więc dziwnego, że w niedalekim czasie Grenlandia może był wypełniona nowymi projektami górniczymi. A to będzie istotne dla rynku pracy.

Rozpoczęła się kolejna odsłona programu, który przygotowuje górników do pracy w sektorze energetyki odnawialnej „Wiatr – kopalnia możliwości”. Organizowane w Szczecinie szkolenie spełnia standardy Global Wind Organisation, Urzędu Dozoru Technicznego oraz Stowarzyszenia Elektryków Polskich. Osoby, które je ukończą, będą mogły pracować przy instalacji i serwisowaniu turbin nie tylko w Polsce, ale na całym świecie.

Poznaliśmy wyniki dobrowolnej ankiety przeprowadzonej w zeszłym roku wśród pracowników Polskiej Grupy Górniczej (PGG). W sondażu wzięło udział ok. 36 proc. zatrudnionych. Zdecydowana większość z nich wyraziła gotowość wcześniejszego odejścia z górnictwa. Ale stawiają jeden warunek: musiałoby to być połączone z odpowiednim ekwiwalentem finansowym.

Dariusz Marzec, prezes PGE, przyznał przy okazji uroczystości związanych z Centralnymi Obchodami Dnia Górnika w Bełchatowie, że spółka rozmawia z rządem w sprawie lokalizacji drugiej elektrowni jądrowej. Wcześniej poddano pod dyskusję pomysł jej budowy w sąsiedztwie aglomeracji górnośląskiej, ale do tej pory nikt tym tematem na poważnie się nie zajął.

W woj. śląskim od początku tygodnia trwają obchody górniczego święta Barbórki. Świętują nie tylko górnicy, ale też ratownicy górniczy, wręczane są medale i dyplomy. Ale za chwilę najważniejsze, czyli wypłata ekstra pieniędzy. Zapytaliśmy spółki wydobywcze, ile będzie ich to kosztować. Tylko Polska Grupa Górnicza (PGG) udzieliła konkretnych odpowiedzi.

Jak jeszcze nie wiecie, skąd u nas tak wysoka cena energii i dlaczego znowu musimy bronić się przed rachunkami grozy, zerknijcie na wynik finansowy polskiego górnictwa za trzy kwartały 2024 r. Uprzedzam, to niezbyt miła lektura. Zwłaszcza, jak przypomnimy sobie kolejne miliardy złotych zapisane w budżecie państwa na 2025 r. przeznaczone na tę węglową branżę.

Chociaż podpisana 3,5 roku temu umowa społeczna zakłada stopniową likwidację kopalń, to nie do końca było wiadomo, jak ma to wyglądać i kto konkretnie ma to organizować. Na te pytania odpowiedzieć ma nowelizacja ustawy o górnictwie węgla kamiennego. Jej projekt ma być gotowy najpóźniej do końca marca 2025 r.

Górnicy już tak mają, że wypowiadają się na głos co jakiś czas. Potem znowu długo milczą, w końcu ponownie wypowiadają się na jakiś społecznie ważki temat. Tylko wyjątkowi złośliwcy tę ich zmienną aktywność porównują do kalendarza wyborczego, widząc niby jakieś korelacje. Dla mnie ważniejsza jest amnezja, na którą cierpią górnicy, odkąd pamiętam. Bo przecież tak wygodniej.

Przerost zatrudnienia w polskim górnictwie węgla kamiennego to choroba, której nie da się już dłużej bagatelizować. Zdają sobie z tego doskonale sprawę w Polskiej Grupie Górniczej (PGG), na którą przypada prawie połowa tych etatów. Jest oczywiste, że w przyszłym roku trzeba będzie podjąć niepopularne decyzje o restrukturyzacji zatrudnienia. Na razie spółka sprawdza, ilu górników mogłoby się zwolnić samych.

Związkowcy z kopalni zaczynają coraz częściej zabierać głos. Nie podoba im się ani unijny Zielony Ład, na który przystał poprzedni rząd, z którym tak doskonale się dogadywali, ani perspektywa, w której podpisana ponad trzy lata temu umowa społeczna nie będzie realizowana. Szkoda, że nic nie mówią na temat fatalnego wydobycia i sprzedaży, a także przerostu zatrudnienia.

Sytuacja w górnictwie staje się coraz trudniejsza. Czytam już któryś raz z rzędu wywiad z Iwoną Szczygioł, wiceprezesem Polskiej Grupy Górniczej (PGG) ds. sprzedaży, a drugą ręką przeglądam projekt przyszłorocznego budżetu. I dochodzę do wniosku, że są tylko dwa możliwe wytłumaczenia. Albo o czymś nie wiemy i Polska jest bogata co najmniej jak Kuwejt, albo jesteśmy świadkami szaleństwa w czystej postaci, za co przyjdzie nam wkrótce słono zapłacić.

Ministerstwo Klimatu i Środowiska publikując zarówno scenariusz bazowy (with existing measures - WEM) oraz ambitny (with additional measures - WAM) Krajowego Planu w dziedzinie Energii i Klimatu (KPEiK) do 2030 r., musiało zdawać sobie sprawę, że tak spisane dokumenty strategiczne rozsierdzą górników, którzy cały czas trzymają się kurczowo umowy społecznej. I rzeczywiście: ich opinia na temat KPEiK ma być druzgocąca.