rynek pracy

Co trzecia firma w Polsce zatrudniająca do 250 osób deklaruje, że pieniędzy do regulowania należności wobec pracowników i kontrahentów wystarczy jej maksymalnie na trzy miesiące. W wyniku epidemii cierpią nawet przedsiębiorstwa niebędące na pierwszej linii frontu.

Rekord goni rekord. Na amerykańskim rynku pracy kolejny tydzień z rzędu doszło do spektakularnego tąpnięcia, w efekcie tylko w trzy tygodnie przybyło prawie 17 mln bezrobotnych. To tak jakby wszyscy pracownicy w Polsce nagle stracili pracę.

Pandemia wymusiła na wielu przedsiębiorstwach całkowite zawieszenie działalności albo znacznie zredukowała ich szansę na dotarcie do klienta. Pracownicy masowo lądują na bruku, a firmy nie spieszą się w ponownym zatrudnianiem. Liczba ofert pracy leci na łeb na szyję. Ale jest jedna grupa, która na tej wielkiej rewolucji na rynku pracy zyskuje – to pracownicy fizyczni.

Każdy dziś wyciąga do państwa rękę po pieniądze. Każdy mówi, że to on potrzebuje ratunku najbardziej, inaczej wszystko się zawali. Ale nie każdemu należy wierzyć i sypać hojnie z państwowej kasy. Nie wszyscy przedsiębiorcy są aniołami. Nie zapominajmy, że pracodawcy to również „zyskobiorcy”. No i kto zatrudnia te 1,3 mln Polaków na śmieciówkach?

Instytut Badawczy Randstad sprawdził, jakie nastroje w czasie pandemii panują wśród pracodawców i pracowników. Wnioski płynące z 39. edycji „Monitora Rynku Pracy”? Nastawienie jeszcze nigdy w historii nie były tak pesymistyczne.

Kto szykuje właśnie masowe zwolnienia, kto poprzestanie na cięciu zarobków, a kto zamierza przetrwać burzę bez żadnych nerwowych ruchów? Przedsiębiorcy dokonali właśnie pierwszej próby oszacowania spustoszenia, jakie rządowe obostrzenia dokonają w polskiej gospodarce. I choć to dopiero początek walki z pandemią, perspektywy rysują się w bardzo ponurych barwach.

Jeszcze kilka dni temu szacowano, że z powodu koronawirusa prace w Polsce straci ok. 1 mln osób. Dziś już ta liczba skoczyła do 2 mln osób, a Lewiatan twierdzi, że aż 70 proc. firm planuje zwolnienia. Pamiętacie, że jest koniec miesiąca i dzisiaj, i jutro wielu z was może dostać wypowiedzenie umowy o pracę?

O zapaści, jaka ma dotknąć gospodarkę i rynek pracy, mówi się  jako o czymś, co może się zdarzyć  w nieodległej przyszłości. Najnowsze badanie GfK pokazuje jednak, że zwolnienia już się rozpoczęły. Utratę pracy lub przestój związany z jej brakiem deklaruje prawie co czwarty ankietowany.

Jednym z efektów pandemii koronawirusa może być to, że znowu przy urzędach pracy zobaczymy dawno niewidziane kolejki. Eksperci bowiem są raczej zgodni: tarcza antykryzysowa od rządu tej fali bezrobocia nie zatrzyma.

Nawet jeśli pandemię koronawirusa uda się w miarę szybko opanować, wiadomo już na pewno, że równie szybko nie uda się opanować chaosu w gospodarce. Międzynarodowa Organizacja Pracy przestrzega, że z powodu Covid-19 na całym świecie pracę może stracić nawet 25 mln ludzi. Dodatkowo nawet 35 mln może znaleźć się poniżej granicy ubóstwa i to mimo że pracy wcale nie stracą. To, co nas czeka, może przerosnąć skutki globalnego kryzysu, który wybuchł w 2008 roku.

Polski rynek pracy jest patologiczny. I wszystko jeszcze jakoś się kręciło, póki nie przyszedł koronawirus. Teraz 2,6 mln osób na umowach śmieciowych i samozatrudnionych może mieć duży problem, bo za chwilę nie będą mieć z czego żyć. Co na to polski rząd? Postanowił chwilowo pozamiatać to, co miał naprawić już kilka lat temu i obiecuje wypłacać 80 proc. minimalnego wynagrodzenia, czyli 1500 zł netto. Kilka dni wcześniej rękę do współpracowników na śmieciówkach wyciągnęła telewizja TVP Sport, która najwyraźniej po zastrzyku gotówki zaczęła realizować misję.

Ostatnie lata rozpieszczały pracowników. Bezrobocie spadało, a Polacy dyktowali warunki pracodawcom. Ale koniec z tym. Bezrobocie rejestrowane co prawda nadal jest niskie i sięga 5,5 proc., ale pracodawcy już deklarują, że nie planują więcej zatrudniać. Dane jasno pokazują, że zatrudnienie spada w Polsce najszybciej w UE. A w dodatku te wszystkie sygnały płynęły jeszcze zanim dotarł do nas koronawirus, który może sprowadzić dynamikę polskiego PKB do 0 proc.

W środę rano tuż po ogłoszeniu przed rząd decyzji o zamknięciu szkół, kin i placówek kulturalnych, Polacy rzucili się do sklepów. Puste półki od razu skłoniły do zadania pytań o to, czy nie grozi nam niedobór żywności. Głos w tej sprawie zabrała minister Jadwiga Emilewicz, która rozmawiała z przedstawicielami z największymi producentami żywności w Polsce.

To miał być tekst o kobietach na rynku pracy. I nawet nie o tym, że mają gorzej niż mężczyźni, ale o tym, że kobiety rodzące dzieci nigdy nie będą zarabiać tyle, co kobiety bezdzietne. Ale będzie to tekst również o innowacjach. „I pamiętaj, najkrótsza spódnica, jaką nosi. I brak majtek też wskazany” - takie instrukcje dotyczące zaproszenia kobiety na rozmowę kwalifikacyjną miał wydawać prezes JSW Innowacje. Jarosław Mrozek może nie wiedział, że molestowanie seksualne i dyskryminacja ze względu na płeć nie są innowacyjne, są stare jak świat. Na szczęście nie jest już prezesem.

Demograficzna katastrofa, która zbliża się wielkimi krokami, niczego nas nie uczy. Prezydent próbuje kupować wyborcze głosy wizją przechodzenia na emeryturę nawet w wieku 55 lat, nikogo nie obchodzą argumenty o tym, że wiek emerytalny nie zmienił się od 100 lat, a dyskusje podejmowane na temat aktywności zawodowej emerytów kręcą się wyłącznie wokół tego, jak zachęcić seniorów do pracy, zamiast zastanowić się, jak zachęcić pracodawców, żeby ich zatrudniali. I czas skończyć nareszcie z dyskryminacją ze względu na wiek, która choć nielegalna, jakoś nikomu nie przeszkadza.

500 plus i nawoływanie księdza z ambony o tym, że rodzina jest święta, a małżeństwo to jedynie słuszna droga w życiu to za mało. Kobiety nie chcą wychodzić za mąż i rodzić dzieci. Mężczyźni zresztą też nie. A winna jest … ekonomia! A dokładnie malejące różnice w zarobkach, pralnie, restauracje i zmiany w technologii produkcji prezerwatyw. Świat już po prostu nigdy nie będzie taki sam. No, chyba że zerwiemy z retoryką równouprawnienia, zakażemy kobietom edukacji i zamkniemy je w kuchni.

Builder X, startup z Chin modernizuje przemysł budowlany i wydobywczy, aby obniżać koszty zatrudnienia i nie narażać dłużej młodych pracowników na niebezpieczeństwo wypadków przy pracy.

Pracodawca miałby obowiązek pisać w ogłoszeniu o pracę, ile zamierza za tę pracę zapłacić. Czy to nie powinno być oczywistością? Nie jest. Projekt czeka w Sejmie. A lojalni pracownicy czekają na argumenty w walce o dawno niewidzianą podwyżkę. Pracodawcy, boicie się już?

Rynek pracy nas rozpieszcza? Na pewno nie tych, którzy „siedząc na kiblu mogą smarować chleb masłem”. I nie tych, którzy czyhają na mieszkanie po dziadkach czy szukają na śmietniku lekko przeterminowanych jogurtów. Pamiętajcie, praca kasjera w dyskoncie to może być naprawdę dobra praca.

Rok 2019 się skończył i został już wielokrotnie podsumowany. Podobnie rzecz się ma z prognozami na 2020 rok. Dlatego tylko króciutko, na Nowy Rok, jeden wykres pokazujący jedno z najważniejszych zjawisk w polskiej gospodarce w 2019 roku, możliwe, że najważniejsze. Zwłaszcza jeśli w roku 2020 będzie nadal aktualne, na co moim zdaniem jest spora szansa.