rynek pracy

Chociaż na świecie niemiecki model amortyzowanego finansowania skrócenia czasu pracy zbiera same poklaski, to nastroje na rynku pracy u naszego zachodniego sąsiada nie są wcale optymistyczne. Jeszcze nigdy wcześniej tylu Niemców nie pracowało w skróconym wymiarze godzin. Do tego doszły dane o bezrobociu.

Wystarczy rozporządzenie premiera o redukcji etatów urzędników lub zmniejszeniu ich pensji i gotowe. Zapisane zamiany w tarczy antykryzysowej 4.0 mają pozwolić łatwiej zwolnić pracowników budżetówki. Zwolnienie z pracy ma być też mniej kosztowne.

Jeżeli zastanawialiście się czy branża IT może być w czasie kryzysu bezpieczną przystanią, mamy złą wiadomość. Z analiz ofert pracy wynika, że wymagania stawiane programistom rosną.

Stopa bezrobocia w kwietniu wyniosła 14,7 proc. – podało w piątek amerykańskie Bureau of Labour Statistics (BLS). Dane były nieznacznie lepsze od prognoz ekonomistów, ale i tak nigdy w swojej historii Stany Zjednoczone nie doświadczyły tak dużego kryzysu na rynku pracy.

Setki tysięcy firm stoją nad przepaścią, więc żeby ratować biznes, obniżają wynagrodzenia pracownikom. Ale koszty kryzysu powinni ponosić wszyscy, nie tylko najsłabsi. Mam wrażenie, że mali przedsiębiorcy to rozumieją, ale tzw. tłuste koty w wielkich firmach już nie koniecznie. LOT właśnie obcina pensje pracownikom o 75 proc., ale obniżka nie dotyczy zarządu firmy. UKNF apeluje do bankowców, żeby nie wypłacali sobie wielomilionowych bonusów. To naprawdę trzeba o to prosić?

Katastrofalne dane z amerykańskiego rynku pracy zaczęły napływać trzy tygodnie temu. Od tamtej pory liczba z tygodnia na tydzień rosła. Dziś Departament Pracy Stanów Zjednoczonych opublikował kolejny raport.

Mamy najstarszą kadrę medyczną w krajach OECD, czas podnieść wynagrodzenia w służbie zdrowia, żeby to zmienić i ułatwić nostryfikacje dyplomów dla lekarzy z Ukrainy. Czas pomyśleć o podniesieniu zasiłku dla bezrobotnych i zmianach w podatkach i Kodeksie pracy, niezależnie od tego, czy oskładkujemy wszystkie typy umów czy wprowadzimy jednolity kontrakt. Czas budować kraj na nowo, bo tak jak kiedyś, nie będzie już nigdy.

Co trzecia firma w Polsce zatrudniająca do 250 osób deklaruje, że pieniędzy do regulowania należności wobec pracowników i kontrahentów wystarczy jej maksymalnie na trzy miesiące. W wyniku epidemii cierpią nawet przedsiębiorstwa niebędące na pierwszej linii frontu.

Rekord goni rekord. Na amerykańskim rynku pracy kolejny tydzień z rzędu doszło do spektakularnego tąpnięcia, w efekcie tylko w trzy tygodnie przybyło prawie 17 mln bezrobotnych. To tak jakby wszyscy pracownicy w Polsce nagle stracili pracę.

Pandemia wymusiła na wielu przedsiębiorstwach całkowite zawieszenie działalności albo znacznie zredukowała ich szansę na dotarcie do klienta. Pracownicy masowo lądują na bruku, a firmy nie spieszą się w ponownym zatrudnianiem. Liczba ofert pracy leci na łeb na szyję. Ale jest jedna grupa, która na tej wielkiej rewolucji na rynku pracy zyskuje – to pracownicy fizyczni.

Każdy dziś wyciąga do państwa rękę po pieniądze. Każdy mówi, że to on potrzebuje ratunku najbardziej, inaczej wszystko się zawali. Ale nie każdemu należy wierzyć i sypać hojnie z państwowej kasy. Nie wszyscy przedsiębiorcy są aniołami. Nie zapominajmy, że pracodawcy to również „zyskobiorcy”. No i kto zatrudnia te 1,3 mln Polaków na śmieciówkach?

Instytut Badawczy Randstad sprawdził, jakie nastroje w czasie pandemii panują wśród pracodawców i pracowników. Wnioski płynące z 39. edycji „Monitora Rynku Pracy”? Nastawienie jeszcze nigdy w historii nie były tak pesymistyczne.

Kto szykuje właśnie masowe zwolnienia, kto poprzestanie na cięciu zarobków, a kto zamierza przetrwać burzę bez żadnych nerwowych ruchów? Przedsiębiorcy dokonali właśnie pierwszej próby oszacowania spustoszenia, jakie rządowe obostrzenia dokonają w polskiej gospodarce. I choć to dopiero początek walki z pandemią, perspektywy rysują się w bardzo ponurych barwach.

Jeszcze kilka dni temu szacowano, że z powodu koronawirusa prace w Polsce straci ok. 1 mln osób. Dziś już ta liczba skoczyła do 2 mln osób, a Lewiatan twierdzi, że aż 70 proc. firm planuje zwolnienia. Pamiętacie, że jest koniec miesiąca i dzisiaj, i jutro wielu z was może dostać wypowiedzenie umowy o pracę?

O zapaści, jaka ma dotknąć gospodarkę i rynek pracy, mówi się  jako o czymś, co może się zdarzyć  w nieodległej przyszłości. Najnowsze badanie GfK pokazuje jednak, że zwolnienia już się rozpoczęły. Utratę pracy lub przestój związany z jej brakiem deklaruje prawie co czwarty ankietowany.

Jednym z efektów pandemii koronawirusa może być to, że znowu przy urzędach pracy zobaczymy dawno niewidziane kolejki. Eksperci bowiem są raczej zgodni: tarcza antykryzysowa od rządu tej fali bezrobocia nie zatrzyma.

Nawet jeśli pandemię koronawirusa uda się w miarę szybko opanować, wiadomo już na pewno, że równie szybko nie uda się opanować chaosu w gospodarce. Międzynarodowa Organizacja Pracy przestrzega, że z powodu Covid-19 na całym świecie pracę może stracić nawet 25 mln ludzi. Dodatkowo nawet 35 mln może znaleźć się poniżej granicy ubóstwa i to mimo że pracy wcale nie stracą. To, co nas czeka, może przerosnąć skutki globalnego kryzysu, który wybuchł w 2008 roku.

Polski rynek pracy jest patologiczny. I wszystko jeszcze jakoś się kręciło, póki nie przyszedł koronawirus. Teraz 2,6 mln osób na umowach śmieciowych i samozatrudnionych może mieć duży problem, bo za chwilę nie będą mieć z czego żyć. Co na to polski rząd? Postanowił chwilowo pozamiatać to, co miał naprawić już kilka lat temu i obiecuje wypłacać 80 proc. minimalnego wynagrodzenia, czyli 1500 zł netto. Kilka dni wcześniej rękę do współpracowników na śmieciówkach wyciągnęła telewizja TVP Sport, która najwyraźniej po zastrzyku gotówki zaczęła realizować misję.

Ostatnie lata rozpieszczały pracowników. Bezrobocie spadało, a Polacy dyktowali warunki pracodawcom. Ale koniec z tym. Bezrobocie rejestrowane co prawda nadal jest niskie i sięga 5,5 proc., ale pracodawcy już deklarują, że nie planują więcej zatrudniać. Dane jasno pokazują, że zatrudnienie spada w Polsce najszybciej w UE. A w dodatku te wszystkie sygnały płynęły jeszcze zanim dotarł do nas koronawirus, który może sprowadzić dynamikę polskiego PKB do 0 proc.

W środę rano tuż po ogłoszeniu przed rząd decyzji o zamknięciu szkół, kin i placówek kulturalnych, Polacy rzucili się do sklepów. Puste półki od razu skłoniły do zadania pytań o to, czy nie grozi nam niedobór żywności. Głos w tej sprawie zabrała minister Jadwiga Emilewicz, która rozmawiała z przedstawicielami z największymi producentami żywności w Polsce.