Estoński CIT. Miał przynosić korzyści, a bywa totalną klapą
Estoński CIT miał być remedium na niedoskonałości podatku dochodowego od osób prawnych. Szybko jednak okazało się, że choć niektórym firmom może przynieść pewne korzyści, dla innych staje się prawdziwą klapą.
Czym jest estoński CIT?
Określenie estoński CIT pochodzi od modelu podatkowego, który wprowadziła Estonia, a jaki obecnie bywa adaptowany w różnych krajach. Jest to alternatywa dla tradycyjnego CIT, który zakłada opodatkowanie zysku w momencie jego wypracowania. Tymczasem estoński CIT staje się należny dopiero w momencie wypłaty zysku lub dokonania innej czynności traktowanej jako jego dystrybucja. A zatem zyski spółki zatrzymane nie podlegają opodatkowaniu.
W Polsce stawka CIT dla małych podatników wynosi 20 proc., a dla dużych – 25 proc.
Zaletą takiego systemu jest zachęta do reinwestowania zysków w działalność, poprawa płynności finansowej spółki i odroczenie momentu opodatkowania, co sprzyja rozwojowi firm.
Więcej o podatkach przeczytasz na Bizblog.pl:
Kto może zyskać na estońskim CIT?
Głównym beneficjentem estońskiego CIT są firmy, które reinwestują wypracowany zysk. Jeśli spółka osiąga dochód, ale zamiast go wypłacać udziałowcom, pozostawia go i wykorzystuje na rozwój, to w systemie estońskim nie ma bieżącego obowiązku podatku CIT. To pozwala firmie zatrzymać więcej środków wewnątrz, a następnie inwestować w park maszynowy, nieruchomości czy markę własną.
Jeśli udziałowcy nie potrzebują natychmiastowej wypłaty zysku, a spółka może funkcjonować i rosnąć z reinwestowanym kapitałem, estoński CIT będzie odpowiednim wyborem.
W Polsce ten sposób opodatkowania pozwala również inwestorom zagranicznym skorzystać z ulg, np. przy wypłacie dywidendy. W ten sposób staje się atrakcyjny dla spółek, które myślą o ekspansji międzynarodowej.
Komu estoński CIT może przysporzyć kłopotów?
Estoński CIT z pewnością nie jest dla każdej firmy. Mogą z niego skorzystać wyłącznie spółki kapitałowe, z odpowiednią strukturą przychodów. Ponadto mają obowiązek zatrudniać co najmniej trzech pracowników na umowę o pracę, a jej udziałowcami mogą być wyłącznie osoby fizyczne. A to tylko wybrane wymogi ustawowe – inne dotyczą np. rodzaju działalności.
Główną pułapką estońskiego CIT jest coroczny brak podatku działa tylko wtedy, gdy zysk pozostaje w spółce i nie jest wypłacany jako dywidenda lub nie jest spożytkowany w sposób, który prawo traktuje jako wypłatę zysku. Jeśli firma działa w modelu „zarobię i wypłacam”, powinna pozostać przy standardowej formie opodatkowania. Ponadto spółka musi pilnować, czy nie dochodzi do „ukrytej” wypłaty zysków, np. w formie darowizny czy nadmiernych świadczeń.
Estoński CIT – dla kogo?
Dla kogo tak naprawdę jest estoński CIT? Zdecydowanie nie dla firm, które szukają sposobu na obniżenie podatku dochodowego za wszelką cenę. Skorzystają na nim spółki, które rzeczywiście inwestują wypracowany zysk. Oczywiście, prędzej czy później i one wypłacą dywidendę, jednak zwykle nie następuje to z określoną częstotliwością. Estoński CIT daje większą płynność, zwiększa dostęp do środków w firmie, może być dużym wsparciem dla rozwoju, zwłaszcza dla MSP.
Natomiast w sytuacji, gdy wydatki nie są dobrze dokumentowane, a estoński CIT staje się formą optymalizacji podatkowej tylko dlatego, że nie wymaga corocznej zapłaty podatku, może okazać się kompletną klapą.
Opodatkowanie w modelu estońskim nie jest też korzystnym rozwiązaniem dla firm, które z ledwością spełniają warunki ustawowe. Trzeba mieć na uwadze, że w momencie, którym przestanie je spełniać, straci prawo do preferencyjnej formy rozliczenia. Dlatego wszelkie za i przeciw warto przeanalizować w oparciu zarówno o aktualną, jak i przyszłą sytuację spółki.
