produkcja przemysłowa

Produkcja przemysłowa od lipca się pod kreską. Sektor wciąż zmaga się ze skutkami spowolnienia w strefie euro, a przede wszystkim w Niemczech. Ten ostatni kraj to nasz najważniejszy partner handlowy i dopóki jego gospodarka będzie zmagać się z recesją, dopóty nasze firmy produkujące na eksport będą miały problemy. Jest jednak szansa, że konsumpcja wewnętrzna wsparta inwestycjami finansowanymi ze środków unijnych, pozwoli nam uniknąć kłopotów, z którymi zmagają się Niemcy i Czesi.

W sierpniu produkcja sprzedana przemysłu była niższa o 1,5 proc. w porównaniu z sierpniem ubiegłego roku, kiedy notowano spadek o 2,2 proc,. W porównaniu z lipcem bieżącego roku spadła o 5,2 proc,. W okresie styczeń–sierpień produkcja przemysłowa była o 0,4 proc. wyższa w porównaniu z analogicznym okresem 2023 roku, kiedy notowano spadek o 2,3 proc. – podał GUS. Prognoza mówiła o spadku o 0,4 proc.

Polska branża meblarska od dłuższego czasu przeżywa głęboki kryzys. Sprzedaż spada, firmy zwalniają pracowników i szykują się na kolejne cięcia kosztów. Na szczęście jest światełko w tunelu, ponieważ Credit Agricole prognozuje, że w kolejnych kwartałach nastąpi stopniowy wzrost przychodów firm produkujących meble, oświetlenie i inne akcesoria wnętrzarskie. Ekonomiści wyjaśniają, że to odbicie będzie wynikało z wyraźnego przyspieszenia aktywności w budownictwie mieszkaniowym oraz wzrostu akcji kredytowej w segmencie kredytów konsumpcyjnych. Na wzrost eksportu będziemy musieli poczekać.

Najnowsze dane o polskim przemyśle znowu rozczarowały. Rynek spodziewał się, że produkcja sprzedana wzrośnie o 7,3 proc., ale skończyło się na o wiele słabszym odczycie. Dane z sektora wytwórczego charakteryzują się w ostatnich miesiącach dużymi wahaniami. Ekonomistów martwi zastój eksporcie, bardzo słabo wypadła motoryzacja. Odbicia spodziewają się jedynie w branżach, które produkują na rynek krajowy. Ostatnio najbardziej wzrosła produkcja drewna i mebli.

Produkcja przemysłowa zaskoczyła in plus. Od kilku miesięcy jednak mamy do czynienia z sytuacją, że lepsze odczyty przeplatają się z zaskakująco złymi. Jeśli wierzyć w prawo serii, to w lipcu powinniśmy zobaczyć kolejny głęboki minus. Na razie pesymiści twierdzą, że szans na wyraźnie odbicie nie ma, optymiści, że może jednak uda się wyjść na dłuższy plus. Jedni i drudzy są zgodni, że bez zamówień z Niemiec, Francji i innych krajów strefy euro polski przemysł sobie nie poradzi.

Spektakularne zwolnienia grupowe i zamykanie polskich zakładów przez wielkie firmy zdominowały przekaz na temat zagranicznych inwestycji w Polsce, ale nie jest to pełny obraz sytuacji. To nie tylko wciąż stosunkowo mały wycinek całego rynku, bo jednocześnie w Polsce wciąż powstają nowe fabryki zagranicznych potentatów. Przykład? We Wrocławiu rusza fabryka pomp ciepła szwedzkiej formy Aira.

Przemysł mocno rozczarował. Większość ekonomistów rozochocona kwietniowym wystrzałem produkcji założyła, że w maju odnotujemy jej ok. 1,5-proc. wzrost. Ostatecznie skończyło się na spadku o zbliżonej skali. Co nas czeka w najbliższych miesiącach? Zdania ekonomistów są podzielone, nie brakuje głosów, że rosnące konsumpcja pociągnie za sobą sektor wytwórczy, ale są i takie, które zakładają, że na wzrosty poczekamy do przyszłego roku, bo wciąż mocno kuleje produkcja na eksport.

Produkcja sprzedana przemysłu w Polsce w kwietniu była wyższa o 7,9 proc. w porównaniu z kwietniem zeszłego roku, co okazało się znacznie lepszym wynikiem od prognoz rynkowych. Jednocześnie jest to jeden z najlepszych wyników w historii, a mocniejsze odbicie przemysłu nastąpiło tylko po zniesieniu obostrzeń covidowych.

Nie kończy się czarna seria masowych zwolnień prowadzonych w likwidowanych przez wielkie światowe firmy polskich zakładach. Szwajcarski gigant ABB ogłosił decyzję o wygaszeniu do końca bieżącego roku produkcji silników niskich napięć w fabryce w Aleksandrowie Łódzkim, ponieważ postanowił wytwarzać je w Chinach. W polskim zakładzie pracę straci około 400 osób.

Polski przemysł pogrąża się w niemocy – wynika z najnowszego odczytu PMI. Indeks zanurkował w stylu, który ostatni raz oglądaliśmy dwa lata temu – po wybuchu wojny w Ukrainie. Od tamtego też czasu PMI dla polskiego przemysłu czasu utrzymuje się na poziomie wskazującym kurczenie się aktywności. Ekonomiści nie tracą jednak nadziei na odbicie, wskazując na ostatnie wyniki Niemiec i całej strefy euro. Fot. Jeanne Menjoulet/flickr.com/CC BY 2.0

Przemysł w Polsce wciąż dołuje. Na dodatek dane za marzec wyraźnie odbiegały od prognoz ekonomistów, którzy również zakładali spadek rok do roku, ale na poziomie -1-2 proc., więc zdecydowanie płycej niż pokazał główny Urząd Statystyczny. Ekonomiści wskazują, że słabe wyniki problemy polskich fabryk wynikają z efektu sezonowego oraz dekoniunktury w Unii Europejskiej, zwłaszcza krajów strefy euro, ale problem może mieć znacznie szerszy kontekst. W takim wypadku języczkiem u wagi stanie się nasze górnictwo.

Rosnące koszty pracy, sezonowy wzrost zamówień i brak chętnych do wykonywania najprostszych czynności za proponowaną stawkę sprawiają, że pracodawcy coraz chętniej sięgają po dorywczych pracowników. Tyle że Polacy kręcą dziś nosem na taką formę zatrudnienia. Wyjątkiem jest tylko jedna grupa.

Indeks PMI wzrósł w marcu z 47,6 do 48,0 pkt. Eksport właściwie dogorywa. Ekonomiści poskreślają, że najnowszy odczyt można interpretować jako pozytywny na tle tego, co się dzieje w Europie Zachodniej (np. w Niemczech PMI spadł z 42,5 do 41,5 pkt.), ale przypominają, że bez zamówień w UE nasze fabryki będą miały mocno pod górkę, a spodziewane odbicie konsumpcji w Polsce może okazać niewystarczające.

Wskaźnik Wyprzedzający Koniunktury (WWK) w marcu nie zmienił wartości w porównaniu z lutym i wyniósł 160,9 pkt. Biuro Inwestycji i Cykli Ekonomicznych zauważa, że o kondycji polskiej gospodarki wciąż decyduje popyt wewnętrzny, głównie konsumpcja indywidualna. – Pojawiają się pewne sygnały świadczące o większym zaangażowaniu firm w inwestycje, ale na razie są to wyłącznie zapowiedzi niepotwierdzone konkretnymi działaniami – kwitują ekonomiście BIEC.

Produkcja sprzedana przemysłu w Polsce w lutym była o 3,3 proc. wyższa niż w lutym 2023 r., kiedy zanotowano spadek o 1,6 proc. r/r. Dane te okazały się lepsze, niż spodziewali się ekonomiści, ale na wyciąganie wniosków, że polski przemysł wraca na ścieżkę wzrostu, jest jednak trochę za wcześnie. Po odjęciu czynników sezonowych lutowy wynik jest nawet minimalnie gorszy niż styczniowy.

Wskaźnik Wyprzedzający Koniunktury (WWK) wyliczany przez Biuro Inwestycji i Cykli Ekonomicznych (BIEC) wzrósł w styczniu do 160,8 pkt. ze 159,2 pkt. w grudniu. WWK zwiększył się się siódmy miesiąc z rzędu, zaliczając jeden z najwyższych skoków. Głównym źródłem optymizmu była warszawska giełda. Pozostałe składowe poprawiły się w umiarkowanym tempie lub pozostały na poziomie zbliżonym do notowań sprzed miesiąca – tłumaczy BIEC.

W przemyśle mamy ożywienie, ale zauważalnie słabsze niż oczekiwali ekonomiści. Ich zdaniem jednak sytuacja z miesiąca na miesiąc będzie się poprawiać i spadki, które obserwowaliśmy w ubiegłym roku od lutego do listopada, mamy za sobą. Z kolei ceny producentów nurkują coraz głębiej. Deflacja producencka ma pomóc nam w walce w inflacją konsumencką.

Spadek popytu na sprzęt AGD na całym świecie, a jednocześnie gwałtowny wzrost kosztów prowadzenia działalności. Tak niemiecka firma Miele produkująca sprzęt AGD klasy premium uzasadnia konieczność przeprowadzenia radykalnego programu cięcia kosztów. Nie tylko zwolnionych lub przeniesionych ma zostać 2,7 tys. pracowników, ale także cała produkcja pralek zostanie przeniesiona do Polski. (fot. materiały prasowe/Miele)

S&P Global właśnie podał, że polskie firmy przemysłowe wyrównały pewien niechlubny rekord. Największy problem naszych przedsiębiorstw polega na tym, że w związku ze spowolnieniem w Europie Zachodniej nie mają komu sprzedawać swoich produktów. Zwijają więc produkcję od prawie dwóch lat. Jak długo może jeszcze potrwać ta przykra sytuacja?

Producenci stali od lat mają pod górkę ze zmianami klimatu. Większość produkcji związana jest ze spalaniem paliw kopalnych, dlatego wszelkie wizje ograniczenia tutaj emisji CO2 za każdym razem wkładano między bajki. Ale tym razem może być inaczej. Naukowcy z Instytutu Badań nad Żelazem Maxa Plancka w Niemczech wpadli na pomysł, jak rozwiązać tę zagadkę.