gaz ziemny

USA chcą przejąć kontrolę nad gazociągami Nord Stream. Bruksela mówi „nie”, ale nie wszystkie państwa UE są temu przeciwne. Gra toczy się o energetyczną przyszłość Europy.

Jakie mogą być konsekwencje decyzji Komisji Europejskiej o zakończeniu importu gazu ziemnego z Rosji? Jedni interpretują ją jako ukłon w stronę amerykańskiego prezydenta Donalda Trumpa, który od dawna zabiega o zwiększenie eksportu LNG z USA do Europy. Inni jednak podkreślają, że Unia Europejska nie tyle zmienia dostawców gazu, ile stawia na elektryfikację ogrzewania, przemysłu i transportu – co może szczególnie sprzyjać rozwojowi pomp ciepła.

Cena gazu ziemnego w Europie jest obecnie bardzo podobna do tej obowiązującej rok temu. Gorzej jest z wypełnieniem magazynów gazu, które czekają na nowe wytyczne, będących obecnie przedmiotem negocjacji w Brukseli. Na naszym podwórku gazową ekspansję, zgodnie z zapowiedziami, realizuje Orlen, który zaczął wydobywać gaz ze złoża Grodzewo i już celuje w nowo odkryte złoże Siedlemin. W ten sposób do końca obecnej dekady mamy pozyskiwać 4 mld m sześc. błękitnego paliwa.

Powoli można wierzyć w dłuższy spokój na europejskim rynku gazu. Wszystko wskazuje na to, że magazyny gazu UE będą miały nowy, bardziej elastyczny limit wypełnienia. Ma to z jednej strony zwiększyć bezpieczeństwo energetyczne, a z drugiej wyeliminować spekulacje, które jeszcze w lutym potrafiły wywindować cenę gazu do poziomu ponad 57 euro za 1 MWh.

Unia Europejska wprowadziła obowiązek zapełniania magazynów gazu co najmniej w 90% do 1 listopada, żeby poradzić sobie z kryzysem energetycznym. Dziś jednak sytuacja energetyczna wygląda inaczej, a ten przepis może prowadzić do spekulacji cenowych. Kraje członkowskie wstępnie uzgodniły zmianę tych zasad, ale zanim to wejdzie w życie, nowe przepisy muszą jeszcze przejść przez skomplikowaną procedurę urzędową.

Chociaż wydaje się, że kryzys energetyczny mamy za sobą, to nie widać tego zarówno po cenie gazu. Wciąż bliżej nam do poziomów z 2023 r. niż do wartości sprzed 2022 r. Niektórzy twierdzą, że winna trochę Bruksela, która wyznaczyła wysokie cele wypełniania magazynów gazu, co zaczynają wykorzystywać spekulanci na giełdzie. Stąd też ciągłe wahania na rynku gazu.

Według informacji Orlenu nawet dwa miliony polskich domów może zostać zasilonych gazem dostarczonym do kraju ich nowymi gazowcami. W koreańskim Mokpo odbyła się uroczystość, podczas której nadano nowym jednostkom imiona: „Józef Piłsudski” i „Ignacy Paderewski”, zaś matkami chrzestnymi zostały Anita Włodarczyk i Natalia Partyka.

Prezydencka kampania wyborcza powoli wkracza w decydującą fazę. Widać to po coraz większym natłoku bzdur, jakie można nie tylko wyczytać w internecie, ale też usłyszeć od najważniejszych polityków w kraju. Jedna z nich dotyczy rachunków dla dużego i bardzo dużego domu w przypadku grzania błękitnym paliwem. Niektórych taki luksus ma kosztować nawet 120 tys. zł rocznie. I ciągle mówimy o grzaniu domu, a nie ogromnej hali produkcyjnej. Szkoda tylko, że to bzdura na resorach. Ale nie przejmujcie się, w najbliższych tygodniach z różnych politycznych ust usłyszycie jeszcze nie jedną bajkę.

To nie podlega dyskusji: będziemy potrzebowali coraz więcej energii. Chociażby przez żarłoczną sztuczną inteligencję. W ciągu raptem 2-3 lat zużycie prądu ma wzrosnąć prawie dwukrotnie. Tę powstającą już teraz dziurę załatać ma gaz ziemny, a nie wiatraki czy instalacje fotowoltaiczne.

Już dawno relacje Stanów Zjednoczonych z Unią Europejską nie były tak fatalne. Amerykański prezydent Donald Trump najchętniej sprowadziłby rolę Europy do pieska na krótkiej smyczy. Ale taka polityka jest jak obusieczny miecz. Bruksela nie zamierza bezkrytycznie znosić kolejnych upokorzeń ze strony administracji USA. Być może będzie to miało także wpływ na przyszłe dostawy LNG.

Mroźna pogoda nie odpuszcza, co widać chociażby po stałym zapotrzebowaniu na energię i grzanie. Konsekwencje takiego stanu rzeczy są dwie. Po pierwsze cena gazu w takich warunkach nie zacznie nagle spadać na łeb i szyję. Po drugie trzeba przyjrzeć się na nowo terminom dotyczącym unijnych magazynów gazu. Nie do końca też wiadomo, co przyniosą rozpoczęte właśnie rozmowy pokojowe między USA a Rosją w sprawie Ukrainy.

Bruksela cały czas próbuje się uniezależnić od rosyjskiego LNG. Decydujące mogą okazać się dostawy gazu ze Stanów Zjednoczonych. Ale rozmowy z Waszyngtonem na ten temat ostatnio są mocno utrudnione. Donald Trump działa, tak jak najbardziej lubi, czyli z pozycji siły. W najbliższym czasie ważna będzie inicjatywa ze strony Polski, która do końca czerwca br. przewodzi Radzie UE.

Dzieje się na europejskim rynku gazu ziemnego. Najpierw cena błękitnego paliwa skoczyła do poziomów ostatni raz widzianych więcej niż dwa lata temu, a teraz jesteśmy świadkami mocnych spadków. W tle mamy politykę amerykańskiego prezydenta Donalda Trumpa wycelowaną w Unię Europejską i odpowiedź, którą szykuje Bruksela.

Polski Koncern Naftowy Orlen ogłosił w poniedziałek odkrycie nowych złóż gazu ziemnego w pobliżu Jarocina. Spółka oszacowała nowe zasoby na ćwierć miliarda metrów sześciennych i zapewniła, że szybko uruchomi wydobycie. Będzie to możliwe dzięki rozwiniętej w regionie infrastrukturze. Koncern planuje prowadzić dalsze poszukiwania w regionie, w którym wydobywa już 1,7 mld metrów sześciennych gazu rocznie.

Coraz bardziej nerwowo na rynku gazu, co widać też po cenie błękitnego paliwa w Europie. Kurczą się przy okazji unijne zapasy. Czy w takim razie powinniśmy się szykować na kolejny kryzys gazowy? Raczej nie, rosyjskiego skopionego gazu ziemnego z pewnością nam nie zabraknie.

Powoli organizuje się nowy układ energetyczny w Europie. Być może pierwsze skrzypce zacznie grać Azerbejdżan, który jest gotowy dostarczać gaz ziemny na Stary Kontynent. Ukraina miałaby zadbać o tranzyt błękitnego paliwa. W grze są jeszcze też Węgrzy, którzy szantażują Brukselę w sprawie dalszych sankcji nakładanych na Rosję. Madziarzy żądają bezpieczeństwa energetycznego.

Forum Energii zwraca uwagę na coraz większy problem luki inwestycyjnej w polskim systemie energetycznym. Ostatnia aukcja rynku mocy, na której zawierano kontrakty na 2029 r. i lata kolejne, nie przyniosła inwestycji w większe moce wytwórcze. Tym samym rośnie ryzyko, że niskoemisyjnych jednostek będzie za mało, żeby zastępować wycofywany węgiel. Tymczasem wedle szacunków Polskich Sieci Elektroenergetycznych będziemy potrzebować 12–18 GW mocy dyspozycyjnych.

Cały czas jest nerwowo na europejskim rynku gazu i nie chodzi wyłącznie o systematyczne uszkadzania energetycznej infrastruktury na dnie Bałtyku. Warto pamiętać, że biegnie tamtędy też Baltic Pipe, który pomógł Polsce wyzwolić się z gazowego uzależnienia od Rosji. Niepokoi też zdecydowanie szybsze, niż miało to miejsce rok czy dwa lata temu, opróżnianie unijnych magazynów błękitnego paliwa. Cena gazu jest też wyraźnie wyższa. Jednym z beneficjentów takiej sytuacji jest Norwegia, która w zeszłym roku sprzedała rekordowe ilości gazu.

Fundacja Instrat opublikowała Przegląd Węglowy za listopad 2024 r. Zgodnie z tradycją, wraz z nastaniem jesienno-zimowej aury wzrasta zapotrzebowanie na energię. Stało się tak za sprawą głównie węgla kamiennego. Na rekord poszedł też gaz. A nasze OZE? Tym razem wyraźnie ustąpiły paliwom kopalnym.

Europę skuł pierwszy w tym roku mróz, przez co unijne magazyny gazu wyczerpują się w rekordowym tempie. I od razu widać to też po cenie błękitnego paliwa.