dekarbonizacja

Polska produkcja spada, rośnie jej emisyjność, a co gorsza: rośnie też import z Ukrainy, która nie musi przejmować się cenami uprawnień do emisji CO2. Tak w dużym skrócie wygląda obecnie sytuacja polskiego przemysłu cementowego, który musi iść w kierunku dekarbonizacji. Ale utrudnia to polskie prawo zabraniające magazynowania dwutlenku węgla na lądzie.

Grupa Orlen i Agencja S&P przygotowały raport podsumowujący stan zaawansowania transformacji energetycznej w regionie Morza Bałtyckiego, gdzie widać potencjał ośmiu krajów – Polski, Niemiec, Danii, Szwecji, Finlandii oraz Litwy, Łotwy i Estonii. Dzięki stabilnym dostawom prądu w przystępnej cenie wspólnym projektom na rzecz rozwoju nowych technologii, w tym wodoru i dekarbonizacji jest możliwe całkowite uniezależnienie się regionu Morza Bałtyckiego od dostaw z Rosji.

Donald Trump już zapowiedział renesans paliw kopalnych i powrót do wiercenia, gdzie się tylko da. Chiny z kolei zdominowały projekty słoneczne i wiatrowe na skalę przemysłową. Gdzie w tej energetycznej układance jest miejsce dla Europy? Komisja Europejska nie przestaje pokładać największych nadziei w zielonym wodorze. Są kolejne miliony euro na nowe projekty.

Fundacja Climate & Strategy przygotowała kalkulator, dzięki któremu firmy bezpłatnie mogą obliczać ślad węglowy. Obecnie uruchomiona została jego nowa funkcjonalność – możliwość policzenia emisji we wszystkich popularnych kategoriach Zakresu 3.

Nie mam wyrobionego zdania względem ekologicznych i klimatycznych protestów. Jedno wiem na pewno: nie powinny nikomu utrudniać życia, zwłaszcza tym, którzy do większych emisji i zmian klimatu przyczynili się w najmniejszym stopniu albo nawet wcale. Zastanawia mnie też efektywność tego typu akcji, chyba głównie przeprowadzanych na zasadzie: byle było głośno, byle o tym mówili. A do Greenpeace Polska mam radę: następnym razem, jak będziecie chcieli namawiać do odchodzenia od węgla, na cel błagam nie bierzcie Ministerstwa Przemysłu, to nie ma przecież żadnego sensu.