dekarbonizacja

Od lat część ekspertów powtarza, że samochody na baterie to dopiero okres przejściowy. A prawdziwa wolność od emisji przyjdzie dopiero wtedy, jak energetyczne rządy zacznie sprawować zielony wodór. Nic więc dziwnego, że trwa globalny wyścig o to, kto w tej wodorowej układance będzie rozdawał karty. W szranki stanęły m.in. USA, Chiny, Francja i Wielka Brytania.

W Polsce opowiadający się za zdecydowaną walkę ze zmianami klimatu natrafili na solidny opór i przy okazji ustanawiania Stref Czystego Transportu (SCT) w Krakowie i w Warszawie na własnej skórze przekonali się, że dla niektórych biznes bywa ważniejszy od zdrowia. Ale to jeszcze nic, w porównaniu do propozycji portugalskiej, skrajnej lewicy. Tam na zieloną trwale chcą wysłać najważniejsze połączenia lotnicze krajowe i zastąpić je koleją.

W biznesie nie ma sentymentów. Jak zdarza się tak, że z różnych powodów produkcja spada, to trzeba szukać oszczędności, najczęściej wiadomo: w ludziach. Być może będą nowe etaty, ale dopiero jak się sytuacja poprawi. I ta zasada obowiązuje wszędzie, z jednym wyjątkiem. Jest nim polskie górnictwo, które przypomina rozpędzony samochód w kierunku ściany, w którym kierowca – zamiast szybko reagować – zajada się chipsami.

Cały czas nie ma znowelizowanych dokumentów strategicznych, takich jak Polityka Energetyczna Polski do 2040 r. Nie wiadomo nawet, czy ministra przemysłu Marzena Czarnecka przetrwa zbliżającą się rekonstrukcję rządu. Na łeb na szyję leci wydobycie węgla. Na tyle, że sami górnicy mówią o przeroście zatrudnienia. Pal licho z tym. Ważne, że w resorcie powstanie nowy wydział poświęcony gospodarce surowcami energetycznymi.

Niestety, ale za nami kolejny miesiąc, w którym obserwujemy lecącą na łeb i szyję popularność pomp ciepła w programie Czyste Powietrze. Równolegle kotły na biomasę umacniają się w fotelu lidera. Być może najnowszy raport Banku Światowego CCDR (Country Climate and Development Reports), który ma wskazać Polsce możliwe ścieżki dekarbonizacji, cokolwiek zmieni.