cena węgla

Eksperci z Instytutu Gospodarki Surowcami Mineralnymi i Energią Polskiej Akademii Nauk oraz z Instytutu Jagiellońskiego przyjrzeli się bliżej polskiemu górnictwu i wyszło im, że jest tylko jeden ratunek przed przyszłymi tarapatami finansowymi kopalni. Trzeba je wcześniej zamykać.

Na zakończonym niedawno szczycie klimatycznym w Glasgow rezygnacja z węgla stała się tematem numer jeden. Tylko co z tego, skoro dokładnie w tym samym czasie wyśrubowany popyt na energię, spowodował, że największe gospodarki rzuciły się na węgiel, a jego ceny wystrzeliły w kosmos. W ostatnim czasie oprócz cenowego maksimum w USA ustanowiły jeszcze jeden rekord – nieobliczalności.Ceny węgla są tak absurdalnie nieprzewidywalne, że trudno prognozować, co się się wydarzy w ciągu kilku dni, o perspektywie miesięcy czy lat tak naprawdę mało kto poważnie myśli. Działo się to niemal dokładnie w tym samym czasie, gdy na szczycie klimatycznym w Glasgow zapadały rzekomo epokowe decyzje dotyczące przyszłości czarnego złota.

Najpóźniej 17 grudnia Urzędu Regulacji Energetyki opublikuje nowe taryfy za energię elektryczną. W ten sposób spółki energetyczne będą mogły od 1 stycznia wprowadzić nowe cenniki. Wiadomo, że wzrost cen będzie dużo wyższy niż inflacja, a prezes URE zdradza, że podwyżki będą dwucyfrowe.

W odróżnieniu od całego świata w Polsce cena węgla energetycznego spadła. W kopalniach znowu więcej surowca sprzedano niż wyprodukowano. W efekcie przykopalniane zwały poznikały albo radykalnie się skurczyły, a w elektrociepłowniach systemowych zapasy topnieją. Tymczasem prognozy mówią o mroźnej zimie.

Chiny zapowiadają likwidację nielegalnych składowisk węgla i wymuszają na największych firmach wydobywczych ustalenie zimowych limitów cenowych. W odpowiedzi kontrakty terminowe na węgiel i inne surowce lecą na łeb i szyję.

Rynek wystraszył się interwencji rządu Chin. Tanieje węgiel, koks, metanol i glikol etylenowy też. Pekin zapowiada dodatkowo jeszcze uderzenie w nielicencjonowane składowiska przy kopalniach.

Indywidualni odbiorcy przestraszyli się nie na żarty kryzysu energetycznego i robią węglowe zapasy. W efekcie topnieją przykopalniane zwały, a cena jest na prostej wznoszącej. W polskich punktach odbioru organizowane są już komitety kolejkowe.

Chiny dały jasno do zrozumienia, że mają już powyżej uszu obecnego kryzysu energetycznego i przygotowują rządową interwencję, żeby nieco schłodzić rynek. W odpowiedzi cena węgla runęła w dół i wróciła do poziomów z połowy września.

W Chinach i Indiach brakuje węgla. To może odbić się na całej Azji, która ugnie się też pod coraz większą presją inflacyjną. Prze to jeszcze bardziej może zabraknąć towarów na Święto Dziękczynienia i Boże Narodzenie.

Świat gra w dwa ognie. Jeszcze nigdy nie padały tak zdecydowane deklaracje o konieczności wyrzucenia węgla poza nawias energetyczny. Już też bardzo dawno właśnie węgiel nie był takim elektrycznym hegemonem jak teraz.

Samorządowcy z Górnośląsko-Zagłębiowskiej Metropolii już poznali ceny prądu na przyszłe lata. Jest drożej o tyle, że trzeba cały lokalny budżet liczyć jeszcze raz.

Węgla potrzebujemy do produkcji energii coraz mniej, ale ciągle bardzo dużo. Bo czy tego chcemy czy nie, jeżeli chodzi o paliwa stałe, znaleźliśmy się w ogonie Europy. I to nie jest żadna analiza jakiegoś zachodniego think tanku. Tak twierdzi nasz rodzinny Główny Urząd Statystyczny (GUS).

Przedstawiciele rządu pytani o szacunki dotyczące przyszłych podwyżek cen energii nie potrafią nic konkretnego powiedzieć. W końcu odwagą popisał się szef Urzędu Regulacji Energetyki (URE), który wskazał wprost, że gospodarstwa domowe za energię w przyszłym roku zapłacą więcej o co najmniej dwucyfrową wartość.

Świat coraz bardziej budzi się po pandemii. Ale produkcja odnawialnych źródeł energii jest ograniczona, a magazyny gazu świecą pustkami. Nie ma innego wyjścia, jak palić węgiel. Efekt? Cena „czarnego złota” pnie się w górę i bije wieloletnie rekordy. Niestety, podobnie jest też z ceną energii.

Uratujemy klimat, bo najpotężniejsze gospodarki świata w końcu wezmą się w garść i jakimś cudem gazy cieplarniane przestaną z Ziemi robić mikrofalówkę, prawda? Niestety, to przynajmniej na razie kosztowny fałsz. Ekologia znowu przegrywa.

Schizofrenia jest coraz bliżej. Z jednej strony węgiel jest fuj i trzeba go się pozbyć. Z drugiej – nic tak nie pomaga we wstawaniu z kolan jak „czarne złoto”, dlatego cena węgla bije rekord za rekordem.

Drastyczne podwyżki mogą na nas spaść od 2023 r. Powodem jest rewolucja, jaką szykuje Unia Europejska w opodatkowaniu wyrobów energetycznych. Unia wie, że to bardzo zaboli konsumentów i sugeruje krajom, żeby wymyśliły sposób, by bolało trochę mniej. Polski rząd się tym jednak na razie zupełnie nie przejmuje.

Europejskie magazyny gazu ziemnego świecą pustkami więc węgiel znowu jest w cenie. W konsekwencji nawet Polska Grupa Górnicza (PGG) może na chwilę pochwalić się dobrymi wynikami finansowymi.

Deklaracje o zielonej polityce być może dzisiaj są bardzo chwytliwe, ale bywa, że jak przyjdzie co do czego - to nie ma co z nich zbierać. Idealnym przykładem jest Europa, który liżąc popandemiczne rany, jest zmuszona nadrabiać energetyczne braki węglem.

Można narzekać na zbyt wolny rozwój OZE i na tym samym na za bardzo drogą energię. Ale trzeba też uczciwie przyznać, że węgiel w Polsce żegnamy już od kilkunastu lat. W zeszłym roku jego udział w miksie energetycznym spadł pierwszy raz w historii poniżej 70 proc.