cena węgla

Może spada zapotrzebowanie na energię elektryczną i może tej produkowanej z węgla jest coraz mniej, ale cenie polskiego surowca nie takie rzeczy straszne. Nie licząc jednego dołka od ośmiu lat, pozostaje na niemal tym samym poziomie. I kompletnie nie ogląda się na takie głupoty jak zmiany klimatu.

Nasi południowi sąsiedzi coraz poważniej rozważają plan, w którym jedyny producent węgla kamiennego zamyka swoje kopalnie najpóźniej w 2022 r. Zawsze to lepsze rozwiązanie patowej sytuacji niż bankructwo.

Za chwilę procedowany ma być bardziej rygorystyczny pakiet klimatyczny. Wśród proponowanych nowości jest miejsce na nowy byt administracyjny: międzynarodowy zespół ekspertów, który ma być klimatycznym przewodnikiem dla Komisji Europejskiej.

Historyczny spadek zapotrzebowania na energię odbija się szczególnie górniczym spółkom. Dobrze to widać w Polsce, gdzie do liżących finansowe rany PGG, JSW i Tauron Wydobycie właśnie doszła kolejna firma, stawiana do niedawna państwowym kopalniom za wzór: Lubelski Węgiel Bogdanka.

Jak wskazuje polityczna tradycja, po wyborach rząd czeka rekonstrukcja. Może tym razem władza jednak górnictwa nie pokpi i wskaże kto konkretnie i w jaki sposób będzie w najbliższym czasie zajmował się tą branżą, która chyba dalej przed głęboką reformą nie da rady uciekać.

Wyjątkowo ciepła zima, przestojowe przemysłowe wywołane lockdownem, a do tego jeszcze klimatyczny skręt w zielone. To wszystko powoduje, że cena węgla uparcie spada. W Polskiej Grupie Górniczej (PGG) wypatrują z utęsknieniem ratunku z tarczy antykryzysowej i chcą wierzyć w lepszą przyszłość. Nie mają już innego wyjścia.

Polska Grupa Górnicza (PGG) nakreśliła plan działania na najbliższe miesiące. Dla górników to lista pobożnych życzeń, które nie mają wiele wspólnego z rzeczywistością. Ich zdaniem bez gwarancji odbioru surowca przez polskie spółki energetyczne to pisanie patykiem po wodzie. Bez wyraźnych zmian polskie górnictwo czeka najgorsze...

Nie dość, że wydobywanie węgla staje się coraz mniej rentowne, to w dodatku nawet w górniczym centrum Europy, czyli w Polsce jego produkcja leci na łeb na szyję. A to oznacza, że spółki węglowe za chwilę mogą być jeszcze bardziej pod kreską.

Popyt na ropę naftową spadł pierwszy raz od 2009 r. Ale koronawirus wpływa też na inne surowce energetyczne, w tym na węgiel. I znowu wszyscy patrzą na Chiny, gdzie ograniczono krajową produkcję, a to już ma i będzie miało wpływ na jego cenę.

Nie tylko z Rosji, ale też z Mozambiku, Australii, Kolumbii, Republiki Południowej Afryki czy Stanów Zjednoczonych – wszędzie tam węgiel jest na tyle tani, że bardziej opłaca się go stamtąd sprowadzać niż wydobywać w Polsce. Bo Uparcie stawiamy na coraz droższą metodą głębinową? Jak najbardziej, ale nie tylko. Powodów tego cenowego rozjazdu jest znacznie więcej.

Od lat górniczy eksperci wskazywali, że z jednej strony coraz więcej węgla sprowadzamy z zagranicy, a z drugiej rosną nasze zwały tego surowca. Ma to zmienić magazyn rezerw węgla, którego powstanie zapowiada Ministerstwo Aktywów Państwowych.

Możemy się zżymać na antywęglową histerię i lewacki wymysł z globalnym ociepleniem. Albo na to, że za nastoletnią aktywistką klimatyczną Gretą Thunberg stoi tak naprawdę nowe lobby, które chce zmienić energetyczną rzeczywistość. Ale wystarczy spojrzeć na giełdę, gdzie cena węgla oraz uprawnień do emisji CO2 tańczą w odwrotnym kierunku, żeby się przekonać, że za tę wojnę zapłacimy wyłącznie z własnej kieszeni.

Dobre, lipcowe czasy dla węgla to już przeszłość. Żadnych złudzeń co do tego, że był to raczej czasowy trend, który już nie ma racji bytu. Dane Agencji Rozwoju Przemysłu wskazują, że w sierpniu cena węgla systematycznie leciała w dół. A mniejszy popyt oznacza, że zapasów "czarnego złota" przybywa.

Cena węgla w ciągu niecałego roku spadła o połowę. W październiku ubiegłego roku za tonę węgla w portach ARA (Amsterdam-Rotterdam-Antwerpia) trzeba było zapłacić nieco powyżej 100 dolarów za tonę. Na przełomie czerwca i lipca było to już mniej niż 50 dolarów, najmniej od pięciu lat.