LNG

Gaz tylko w ciągu trzech-czterech tygodni zdrożał o ok. 47 proc. Jeszcze 5 października 1 MWh tego paliwa kopalnego na giełdzie Dutch TTF Natural Gas Futures kosztowała ok. 36 euro. Teraz zaś jesteśmy na poziomie cenowym 53–54 euro. I bardzo możliwe, że w najbliższym czasie trzeba będzie przyzwyczaić się do jeszcze wyższych stawek. Bo na rynku gazu robi się coraz bardziej nerwowo.

Podobno trwa energetyczny rozwód z Rosją, ale think tank CREA wykazuje, że na handlu paliwami kopalnymi z Unią Europejską rosyjski dyktator od początku agresji na Ukrainę zarobił ponad 162,5 mld euro. Co gorsza: UE coraz więcej importuje z Rosji skroplonego gazu LNG. Eksperci są zgodni: w ten sposób energetyczny wyścig z Moskwą będzie prowadzony co roku.

Ostatnio nie za bardzo lubimy Czechów za to, że się wtrącają w naszą kopalnię Turów. Umowa podpisana, ale niesmak został. Jakby nam naszych ekologów było za mało. Ale jest spora szansa na to, że za niedługo bardzo podobnym uczuciem zaczną do nas pałać Niemcy. Greenpeace wzywa do szerokich konsultacji w sprawie budowy terminalu LNG, który ma powstać 100 km od granicy z Polską. Ekolodzy apelują o wsparcie naszego rządu.

Dopiero nakręcany przez Moskwę kryzys energetyczny uzmysłowił Europie Zachodniej skalę uzależnienia od rosyjskich paliw kopalnych. Okazuje się, że są dwie metody leczenia tej choroby. Jedna, to dalszy rozwój czystych, zielonych źródeł. Drugą zaś jest zastąpienie gazu ziemnego jego skroploną wersją LNG. Poruszenie inwestycyjne w tym kierunku jest na tyle duże, że analitycy całkiem na serio przewidują, że za kilka lat nasz region może cierpieć na nadpodaż LNG.

Gaz z Rosji dalej pozwala zarabiać Moskwie krocie. Unijne embargo, wprowadzone na rosyjskie paliwa kopalne, nie objęło ani gazu skroplonego LNG, ani gazu płynnego LPG. Forum Energii postanowiło przyjrzeć się importowi tych surowców do Europy i policzyć, ile na tym mogła zarobić Moskwa. W przypadku LNG Polska może dumnie wypinać pierś do przodu i pokazywać siebie jako przykład dla innych. Zdecydowanie gorzej jest jednak w przypadku autogazu. Tutaj nie mamy sobie równych i przewodzimy całej, europejskiej stawce.

To już pewne: są co najmniej dwa fronty. Jeden to ten na Ukrainie, gdzie każdego dnia giną ludzie. Drugi zaś jest ustawiony na rynku gazu i innych surowców energetycznych. Tutaj stawką są ceny i bezpieczeństwo energetyczne. I za chwilę możemy być świadkami decydującego rozstrzygnięcia.

Polska chce być najmniej zależna od gazu z Rosji spośród wszystkich krajów Unii Europejskiej. W październiku planujemy uruchomienie rurociągu Baltic Pipe, który ma zmienić zasady gry na tyle, że Warszawa ma szansę już za kilka miesięcy być całkowicie niewrażliwa na paliwowy szantaż Moskwy. No, chyba że z dużej chmury wyjdzie jednak mały deszcz i nowego gazociągu nie będzie czym wypełnić, co zaczynają niektórzy coraz głośniej sugerować. PGNiG uspokaja i twierdzi, że wszystko jest jak najbardziej pod kontrolą.

Europa dwoi się i troi, żeby raz na zawsze zastąpić gaz z Rosji. Terminale LNG mają rekordowe obroty. W efekcie wypełniają się coraz bardziej unijne magazyny. Nie potwierdza się też panika względem dostaw realizowanych przez Gazprom. Wszak coraz więcej podmiotów otwiera konta rublowe i tranzyt surowca cały czas przebiega bez żadnych kłopotów. To wszystko powoduje, że rynkowa cena gazu maleje. I z tego względu tanieje wreszcie też sama energia elektryczna.

Za naszą zachodnią granicą zaczęło się zakrojone na szeroką skalę polowanie. Niemcy za wszelką cenę chcą wytropić winnego aż tak głębokiego uzależnienia się od rosyjskiej energii. Dlatego też w Berlinie coraz więcej popularności zyskuje anegdota, że właśnie z tego powodu w stolicy nagle zdecydowano się schować wszystkie lustra. Bo jeszcze ktoś niepotrzebnie zobaczy tam swoje odbicie.

Dostawy 50 mld metrów sześciennych gazu rocznie co najmniej do 2030 roku zakłada podpisana właśnie umowa Unii Europejskiej ze Stanami Zjednoczonymi. Wspólnota od deklaracji rezygnacji z rosyjskiego gazu szybko przeszła do czynów. Już w tym roku UE zmniejszy import gazu z Rosji aż o dwie trzecie. Niemcy chcą całkowicie zrezygnować z rosyjskiego gazu już w 2024 roku, a Polska jeszcze w bieżącym. Fot. kees torn/Flickr (CC BY-SA 2.0)

Czy Polska może odciąć się od rosyjskiej energii też dzięki łupkom? Zdaniem profesora Stanisława Nagy z Akademii Górniczo-Hutniczej w Krakowie jeszcze jest za wcześnie, sytuacja w Europie jest zbyt mało stabilna w zakresie możliwości rozwoju rynku gazu w tym rejonie (a także na świecie), żeby podejmować takie decyzje.  Ale to nie jest wykluczone w następnych latach. Sytuacja geopolityczna, jak i energetyczna wszak zmienia się jak w kalejdoskopie.

Dni, w których cena gazu na giełdzie spada o ponad jedną trzecią w parę godzin, zdarzają się zapewne raz na wiele lat. A to się wydarzyło w środę 6 października. Gdybym miał rubrykę pod tytułem wykres tygodnia, to w tym tygodniu nie miałbym żądnego problemu, co w niej umieścić.

Kontenerowiec CMA CGM Jacques Saade to jeden z największych kontenerowców i statków na świecie, a dodatkowo został zaopatrzony w napęd na gaz. 24 września ruszył w swoją pierwszą podróż, zaś wcześniej udało mu się przebić konkurencję w prawie wszystkim i zająć miejsce na podium morskich gigantów.

Początek roku przyniósł ofensywę projektu Baltic Pipe, który może zapewnić Polsce upragnione bezpieczeństwo energetyczne. Jednak na horyzoncie pojawiło się kilka niewiadomych.

Sztucznie utrzymywany przez polityków monopol gazowej spółki PGNiG wyeliminował konkurencję. Sprawą zajęła się właśnie Komisja Europejska, ale jest już zbyt późno. Jesteśmy dzisiaj zdani na dyktat cenowy państwowego hegemona. Będzie płacić za błękitne paliwo mniej niż w czasach dominacji Gazpromu, ale znacznie drożej niż w przypadku, w którym polski rynek byłby zliberalizowany.

Do Świnoujścia zawitają dzisiaj przedstawiciele rządu i amerykańskiej ambasady. Wszystko za sprawą historycznej dostawy do tutejszego gazoportu. Chodzi o amerykański gaz, dzięki któremu mamy być bardziej niezależni energetycznie. To pierwsza dostawa gazu w ramach wieloletniego kontraktu z USA.