kredyty

Inflacja miała się uspokoić i siedzieć już na smyczy – niby wysoko, ale już bez wierzgania. Ale smycz okazała się z gumy, a inflacja we wrześniu znów skoczyła do poziomów najwyższych od 25 lat. Rada Polityki Pieniężnej ma więc poważny zgryz. Z jednej strony przecież prezes Glapiński na molo obiecał, że już tylko podwyżka o 0,25 pkt proc. i w październiku przestanie się znęcać nad kredytobiorcami. Z drugiej strony czy przy takiej inflacji można siedzieć z założonymi rękami? Zobaczcie, co w środę może zdecydować RPP i jak to wpłynie na raty kredytów.

Frankowicze muszą przygotować się na to, że ich raty jeszcze długo pozostaną na wysokim poziomie. Frank kosztuje już w granicach 5 zł, a podnoszenie stóp przez szwajcarski bank centralny sugeruje, że złotemu będzie bardzo trudno odrabiać straty.

Popyt na kredyty mieszkaniowe wciąż szoruje po dnie. We wrześniu wyliczany przez BIK indeks popytu na hipoteki odnotował jedną z najniższych wartości w 14-letniej historii badania. Jednak w porównaniu z ostatnimi miesiącami widać jednak pewne zmiany in plus. Jak choćby wzrost liczby wnioskujących. Tak to właśnie ten patent na wyższy kredyt.

Rusza fala pozwów banków przeciwko frankowiczom. Na widelec zostaną wzięci kredytobiorcy, którzy w 2019 r. zorientowali się, że kredyt hipoteczny w CHF im nie pasuje, bo coś jest z nim nie tak. Banki masowo będą ich pozywać, by zatrzymać trzyletni okres przedawnienia i móc walczyć o zwrot kapitału, a może i o wynagrodzenie za korzystanie z pożyczonych pieniędzy. A najlepsze jest to, że banki na wszelki wypadek pozywają nawet tych frankowiczów, którzy wcale jeszcze nie poszli do sądu, a jedynie złożyli w banku reklamację. W tej wojnie nikt nie bierze jeńców.

3 mln ludzi zgłasza popyt na kredyty hipoteczne w Polsce. Nie na drugie czy trzecie mieszkania, ale na własne, bo dzieci nie chcą mieszkać z rodzicami. Mamy jakieś tam programy, Mieszkanie dla Młodych czy inne. I jak to działa? Źle działa. Ja mam bardzo prosty pomysł: niech rząd wygospodaruje w budżecie pieniędzy i dopłaca ludziom 50 proc. do oprocentowania kredytów. Nie do kapitału, tylko do samego oprocentowania – proponuje prof. Marian Noga w rozmowie z Bizblog.pl.

Jarosław Kaczyński zdradził, że w ministerialnych gabinetach trwają rozważania na temat obniżenia rat kredytów hipotecznych. Teraz Polaków nie stać na kupno mieszkań, ale rząd dosypie im ukradkiem trochę kasy spoza budżetu, rata spadnie do 1500 zł miesięcznie i popyt znów ruszy z miejsca. Deweloperzy i banki już pewnie zacierają ręce.

Po wakacyjnej przerwie znów zebrała się Rada Polityki Pieniężnej, żeby zdecydować, co zrobić ze stopami procentowymi. Do opublikowania w minioną środę szacunku inflacji konsumenckiej nie brakowało głosów, że czas skończyć z podwyżkami stóp procentowych, bo w przeciwnym wypadku ze wzrostu gospodarczego nic nie zostanie. Niestety rozpędzone do 16,1 proc. ceny wszystko zmieniły i Rada musiała zareagować. Po ogłoszeniu decyzji o podwyżce stóp złoty natychmiast zaczął się umacniać.

I to by było tyle, jeśli chodzi o hossę na kredyty mieszkaniowe w Polsce. W sierpniu wnioskowana kwota hipotek była niższa o 72,9 proc. niż rok wcześniej – podało Biuro Informacji Kredytowej.

Rozkręciła się na dobre dyskusja o tym, by NBP w ramach walki z inflacją zaoferował Polakom obligacje, na których solidnie zarobią, a wtedy przestaną tyle wydawać w sklepach. Ostatnio pisałam, że według części ekonomistów te obligacje powinny być oprocentowane przynajmniej na poziomie inflacji, i to od zaraz. Ale nie wszyscy są zdania, że takie obligacje dostępne dla każdego to dobry pomysł. Dlaczego pozwalamy lepiej sytuowanym obywatelom na bezodsetkowe odsuwanie rat (wakacje kredytowe) i jeszcze chcemy im dać pełną ochronę oszczędności? – pyta Mateusz Urban, ekonomista Oxford Economics. 

Wszystko, co w ostatnich tygodniach pisałam o stopach procentowych, wrzućcie do kosza. Mówię poważnie. Że niby złotówkowicze mogą odetchnąć, że już może nie być we wrześniu podwyżki stóp choćby o 0,25 pkt. proc. Ostatni odczyt inflacji za sierpień na poziomie 16,1 proc. zmienił wszystko. Ceny miały już spadać do 15,4 proc., a skoczyły jak zwariowane. A to znaczy, że 7 września RPP też zafunduje wam kolejny skok o 0,25 pkt. proc. A może o 0,5 pkt. proc.? Bardzo możliwe. O początku obniżek stóp na koniec 2023 r. też prawdopodobnie możemy zapomnieć. Porobiło się.

Jeśli spodziewaliście się, że ceny dadzą nam miesiąc, dwa oddechu, to nic z tego. Nie dość na tym, kredytobiorcy znów dostaną w kość, bo wszystko wskazuje, że już za kilka dni RPP podniesie stopy procentowe i może to być podwyżka wyższa niż się ostatnio mówiło. Szykujcie się na ból – ostrzegał w piątek szef Fed Jerome Powell. Myślałem, że zwraca się tylko do Amerykanów.

Od tego jest bank centralny, żeby w razie potrzeby podnosił stopy procentowe. A wysokie stopy są właśnie po to, żeby raty rosły i żeby konsumenci mniej wydawali na bzdury. Żądanie od banku centralnego, żeby teraz pokrywał konsumentowi koszty wyższej raty to takie wariactwo, że już nic mnie nie zdziwi. Szczególnie, że to nie NBP na wysokich stopach zarabia.

Kiedy premier wiosną ogłosił, że zabierze się w końcu za ten znienawidzony przez was WIBOR i go zlikwiduje, chciał sprawić wrażenie, że zrobi wam dobrze i powinniście się ucieszyć. To od początku był kapiszon, ale teraz widać jak na dłoni, że likwidacja WIBOR-u i zastąpienie go innym wskaźnikiem nic wam nie da. Jeszcze kilka miesięcy temu, owszem, nowa stawka była dużo niższa niż WIBOR. Ale w międzyczasie po cichutku z nim się zrównała.

Z przerażeniem patrzę na wyniki PKO BP za drugi kwartał. Bank pokazał w nich, że od kwietnia do czerwca niemal 80 proc. kredytów hipotecznych udzielonych zostało na okresowo stałą stopę procentową. Do tego trzy czwarte frankowiczów, którzy dzięki ugodzie przechodzą na kredyty w złotych, też wybiera stałą stopę, co oznacza, że pakuje się w kolejne kłopoty. I to w najgorszym możliwym momencie. Dziś najwyraźniej tego nie rozumieją. Ale zrozumieją już za rok. I znowu rozpęta się awantura, że banki ich oszukały.

Program Mieszkanie bez wkładu własnego, który ruszył pod koniec maja, to wielka klapa. Tylko nieliczne banki przystąpiły do programu, a jeden wprowadził produkt do swojej oferty. Reszta nadal się ociąga, a to miał być przecież taki przełomowy pomysł na to, jak dać Polakom mieszkania niemal na wyciągnięcie ręki. Ale PiS się nie poddaje - wygraża bankom palcem, że pod koniec wakacji się nimi zajmie.

Ponad połowa osób, które mogą skorzystać z wakacji kredytowych, deklaruje, że spożytkuje ten prezent od rządu na koszt banków racjonalnie, czyli na nadpłatę rat w kolejnych miesiącach. Tak wynika z badania, które przeprowadziło Biuro Informacji Kredytowej. Wakacje kredytowe są krytykowane między innymi za to, że mogą zachęcać do konsumpcji, co w warunkach szalejącej inflacji nie byłoby najlepszym skutkiem rządowego planu.

Banki mają ostatnio z już udzielonymi kredytami potężne problemy. W pewnej mierze na własne życzenie. Po bataliach z frankowiczami i zamieszaniu towarzyszącemu wprowadzeniu wakacji kredytowych przeszedł czas na kolejny kontrowersyjny temat: ubezpieczenie niskiego wkładu własnego. Batalia w sądach trwa w najlepsze. Po stronie kredytobiorców stanął tu zarówno Rzecznik Finansowy, jak i UOKiK.

Nie dajcie się nabrać, jak wam lobby bankowe wmawia, że wakacje kredytowe wcale nie przyniosą wam żadnych korzyści, bo te zawieszone raty i tak kiedyś trzeba będzie spłacić! Przeciwnie, wakacje pozwolą wam zaoszczędzić dziesiątki tysięcy złotych. Im wyższy kredyt, tym więcej. Zobaczcie symulacje dla kredytów na 160 tys., 300 tys. i 500 tys. zł.

Spadek WIBOR-u jest minimalny, wynosi zaledwie 15 punktów bazowych, a jednak to największa obniżka od kwietnia 2020 roku, gdy NBP ratował gospodarkę przed zapaścią w czasie pierwszej fali pandemii. Bank centralny obniżył wtedy stopy niemal do zera. Odkąd rozpoczął się w październiku 2021 r. cykl podwyżek stóp, z takim zjazdem niżej stawki WIBOR nie mieliśmy do czynienia ani razu – pisze Rafał Hirsch w swoim najnowszym tekście.

GUS już dawno nie obniżał szybkiego odczytu inflacji, a właśnie tego dokonał. Analizując najnowsze dane, ekonomiści wskazują na niższy, niż pierwotnie zakładali, wzrost inflacji bazowej. Jeśli rzeczywiście w końcu doszłoby do odwrócenia trendu, kredytobiorcy mogliby nieco odetchnąć.