emisja CO2

Dla przeciwników polityki klimatycznej UE system handlu emisjami ETS to największy wróg. Bo, jak twierdzą, to właśnie przez ten mechanizm w Polsce tak dużo płacimy za prąd. O ponad 40-letnich blokach węglowych i naszym uzależnieniu od czarnego złota przy tej okazji nie wspominają. A teraz muszą toczyć pianę z wściekłości, bo cena emisji CO2 wyprawia harce, jakich dawno nie widzieliśmy.

Przede wszystkim za sprawą politycznych zaniechań pompy ciepła są obecnie w Polsce jednymi z mniej popularnych urządzeń grzewczych. Dla ekspertów to paradoks, bo ich przewaga kosztowa i efektywna nad pozostałymi urządzeniami nie podlega dyskusji. Suchej nitki nie zostawiają też na liście ZUM, która miała ten rynek naprawić, a wychodzi na to, że dodatkowo popsuła.

Koszty eksploatacji budynków rosną w zawrotnym tempie. Polskie Stowarzyszenie Budownictwa Ekologicznego potwierdza, że obecnie budynki odpowiadają za niemal 40 proc. emisji CO2. Dlatego koniecznością stało się wprowadzenie nowych regulacji, takich jak Dyrektywa EPBD i system ETS2, które już niedługo nałożą surowe kary finansowe na budynki nieefektywne energetycznie.

Paulina Hennig-Kloska, minister klimatu i środowiska, ogłosiła, że miniony, 2024 rok był rokiem OZE. W komentarzach nie brakuje kpin i złośliwości. Trudno się dziwić, skoro nasz kraj pozostaje niezmiennie największym trucicielem w Europie. Nie ma dnia, żeby czujki smogowe, jak Polska długa i szeroka, nie wskazywały na przekroczenia idące w tysiącach procent.

W Polsce pompy ciepła nie mają ostatnio dobrej passy. W programie Czyste Powietrze już więcej osób wnioskuje o kotły gazowe, o tych na biomasę nie wspominając. Ale w Europie Zachodniej te urządzenia grzewcze cały czas są najprostszą drogą do zmniejszenia emisji i niższych rachunków. Okazuje się, że nie tylko w przypadku gospodarstw domowych.

Wydaje się, że globalna polityka klimatyczna jest tuż przed ostrym zakrętem, z którego może wyjść mocno pokiereszowana. Coraz ciemniejsze chmury zbierają się nad Europejskim Zielonym Ładem. A swoich planów w tym względzie nie ukrywa amerykański prezydent-elekt Donald Trump. Ale i tak Stany Zjednoczone obronią pozycję lidera jeżeli chodzi o emisje CO2. Chiny właśnie wyprzedziły w tej konkurencji UE.

Według najnowszego raportu Deloitte aż trzech na czterech badanych planuje skorzystać z promocji Black Friday, to ponad 20 proc. więcej niż przed rokiem. Ale czy jest się z czego cieszyć? Niekoniecznie, bo wiąże się to z rosnącymi kosztami środowiskowymi. Jednak na horyzoncie pojawia się nowy trend: nabywanie doświadczeń zamiast bezmyślny konsumpcjonizm.

W Polsce aktywiści walczący o czyste powietrze od lat powtarzają, że nasza walka ze smogiem w pierwszej kolejności powinna być finansowana ze środków pozyskanych z Funduszu Innowacji Systemu Handlu Emisjami ETS. Do tej pory wydawaliśmy je jednak, jak chcieliśmy. Komisja Europejska, przeznaczając z tej puli właśnie kasę na projekty o zerowej emisji netto, pokazuje nam, że podążamy dokładnie odwrotną drogą.

Badanie „Postawy ekologiczne Polaków” zrealizowane w sierpniu 2024 r. przez agencję badawczą SW Research na zlecenie Banku Millennium wskazuje, że Polska ma wciąż niską pozycję na tle Europy, jeśli chodzi o ekoinnowacyjność, ale Polacy uważają, że są gotowi na zieloną transformację, na co dowodem jest województwo podlaskie, pomorskie i mazowieckie, które wiodą w tym temacie prym.

Rząd szuka 4 mld zł, żeby w przyszłym roku znów zamrozić Polakom ceny energii, ale to nic w porównaniu z tym, jakich pieniędzy będziemy potrzebować, żeby złagodzić cios w postaci nowych rachunków za ogrzewanie. Powód? Uruchomienie systemu handlu emisjami ETS2. Mamy na ten cel dostać ze Społecznego Funduszu Klimatycznego nawet 50 mld zł.

Pamiętam dobrze, jak przed startem programu Czyste Powietrze zarówno Bank Światowy, jak i Komisja Europejska przekonywały, że ten system dopłat tylko wtedy zrobi różnicę, jak podpisywanych będzie co najmniej 400 tys. umów każdego roku. Po ponad sześciu latach funkcjonowania, tych podpisanych umów w sumie jest raptem mniej niż 800 tys. Jak to można zmienić? Jeden z pomysłów podsuwa współzałożyciel Polskiego Alarmu Smogowego.

Samochody spalinowe będą droższe od początku przyszłego roku. Wszystko przez zaostrzone limity CO2 i związanymi z nimi karami, które producenci aut przerzucą na klientów.

Dobrze, że nie brakuje i wśród górników, i w rządzie trzeźwo myślących, którzy zauważają, że trzeba do negocjacji usiąść jeszcze raz, bo górnicza umowa społeczna podpisywana była w zupełnie innych realiach. Kolejne miesiące przekonują, że jesteśmy świadkami bezprecedensowych zmian w miksie energetycznym, który już nigdy nie będzie taki jak wcześniej. Dystans między węglem z OZE jest tak mały, jak nigdy wcześniej.

Pompy ciepła wydają się znakomitą receptą na dekarbonizację unijnych gospodarstw domowych. Przy okazji przecież można też tak załatwić problem emisji. W tym kierunku podąża zarówno dyrektywa budynkowa EPBD, jak i system handu emisjami ETS2. Kulą u nogi wydają się ceny takich urządzeń grzewczych i ich instalacji, a także wydajność. W tym ostatnim przypadku znakomite wieści napływają z Chin oraz z Wielkiej Brytanii.

Nie jest tajemnicą, że jednym z głównych filarów polityki klimatycznej UE jest redukcja emisji gazów cieplarnianych, w głównej mierze dwutlenku węgla i metanu. Przeciwnicy promowanego przez Brukselę samoograniczenia twierdzą, że Europa przez to już ledwo zipie, a reszta świata ma to w głębokim poważaniu. Grając zaś na dwa fronty żadnych zmian klimatu nie wyhamujemy, wręcz odwrotnie. Właśnie pojawiła się analiza, która pogłębia te wątpliwości.

Technologia wychwytywania i składowania dwutlenku węgla CCS (CO2 Capture and Storage) miała być dla polskiego górnictwa szansą na odrodzenie w klimacie eko. Wreszcie wszystkie klocki miały do siebie pasować i nawet dalsze spalanie węgla mogłoby mieć ręce i nogi, nie godząc bezpośrednio w politykę klimatyczną UE. Niestety, któryś już raz z rzędu skończyło się tylko na słowach. Jednak Polski Instytut Ekonomiczny (PIE) przekonuje, że nie wszystko stracone, a technologia CCS dalej jest szansą dla naszego przemysłu.

Niemiecka gospodarka przechodzi trudny czas. Bez rosyjskich paliw kopalnych i bez chińskiego eksportu ledwo wiąże koniec z końcem. Nadzieję daje dynamiczny rozwój odnawialnych źródeł energii (OZE). Nasi zachodni sąsiedzi nawet nie myślą, żeby zmienić obrany wcześniej kurs. Potwierdza to przyznanie przez rząd w Berlinie miliardów euro na wodorowe projekty.

OVHcloud przeprowadziło badanie, którego wynika, że już ponad jedna trzecia firm monitoruje emisję dwutlenku węgla we wszystkich trzech zakresach, czyli recykling, optymalizację zużycia energii i szkolenia personelu. Jednak według ekspertów to wciąż mało, bo szacuje się, że w ciągu najbliższych pięciu lat odsetek ten wzrośnie zaledwie o 2 proc. Są też tacy, co już dzisiaj wiedzą, że nie będą w stanie zrealizować celów zrównoważonego rozwoju zaplanowanych na najbliższe dwa lata.

Polska naprawdę jest w ruinie. Wkrótce co trzeci budynek pójdzie do przymusowego remontu. Z danych wynika bowiem, że dla 33 proc. budynków w Polsce wydano najgorszy z możliwych certyfikatów energetycznych. A te dane z pewnością są niedoszacowane, bo te budynki w naprawdę najgorszym stanie prawdopodobnie nie mają w ogóle jeszcze swojego certyfikatu. A do tego jeszcze ministerstwo rozwoju zabiera się za reformę wydawania tych certyfikatów, bo dziś to w dużej mierze fikcja.

Forum Energii, pod rękę z firmą technologiczną Enercode, zaprezentowało w raporcie „Plan transformacji energetycznej Włocławka do 2040 r.” cztery scenariusze działań obejmujących termomodernizację budynków, dekarbonizację zakładów ciepłowniczych oraz wymianę źródeł ogrzewania w budynkach publicznych i prywatnych. Analizę ułatwił nowatorski algorytm.