pomoc publiczna

Już wiadomo, jak rząd widzi pomoc publiczną dla górnictwa w ramach umowy społecznej. W 10 lat budżet państwa ma wydać na tę branżę blisko 30 mld zł. Tylko że taki mechanizm ciągle potrzebuje zielonego światła z Brukseli.

Zarobki górników budzą mnóstwo kontrowersji. I wcale nie chodzi o to, że pracownicy kopalni zarabiają nie wiadomo jak dużo, ale o to, że w sytuacji, gdy firma stoi na krawędzi bankructwa, związki nie mają skrupułów, by domagać się wypłaty kolejnych bonusów. Przełom roku to tradycyjnie okres wypłaty premii barbórkowych, a potem czternastych wynagrodzeń, ale jak się okazuje, to za mało, żeby sprostać żądaniom płacowym w PGG.

Górnictwo zostało pozostawione samo sobie, odkąd Artur Soboń zamienił Ministerstwo Aktywów Państwowych na resort rozwoju i technologii. Mimo że obecnie z Komisją Europejską trwają najważniejsze od lat ustalenia dla branży w sprawie umowy społecznej, cały czas nie wyznaczono następcy. Związkowcy napisali w tej sprawie list do wicepremiera Jacka Sasina i żądają pilnego spotkania.

Jej budowa zaczęła się już w 1978 r. Od początku wszystko miało być na najwyższy połysk. Po ponad 40 latach jest już pewne, że nic z tego nie wyjdzie. A hale, gdzie miały być składowane rury, wysyłane na cały świat, posłużą teraz jako przestrzeń do wynajęcia dla dystrybucji, produkcji i e-commerce.

Pieniądze z Polityki Nowej Szansy mogą być przeznaczone albo na przeprowadzenie kompleksowej restrukturyzacji albo też na odpowiednie zamkniecie działalności i zlikwidowanie firmy. Z zastrzeżeniem jednak, że te nie mogą pochodzić z sektora górniczego, hutniczego i finansowego.