Bezrobocie

Bezrobocie – zjawisko społeczne, które polega na tym, że część zdolnych do pracy nie ma lub nie może znaleźć zatrudnienia. W polskim porządku prawnym obszerną definicję bezrobotnego podaje ustawa o promocji zatrudnienia i instytucjach rynku pracy art. 2 ustęp 1, pkt. 2. Jest to osoba, która bezpośrednio przed rejestracją jako bezrobotna była: zatrudniona nieprzerwanie na terytorium Polski przez okres co najmniej 6 miesięcy, niezatrudniona i niewykonująca pracy zarobkowej, zdolna i gotowa do podjęcia zatrudnienia w pełnym wymiarze czasu pracy w danym zawodzie (w przypadku niepełnosprawnych: zdolna i gotowa do podjęcia zatrudnienia co najmniej w połowie wymiaru czasu pracy), nieucząca się (z wyjątkami np. uczący się w szkołach dla dorosłych i studiujący zaocznie), zarejestrowana w urzędzie pracy, poszukująca zatrudnienia lub innej pracy zarobkowej.

Międzynarodowa Organizacja Pracy (ILO) działająca przy ONZ za bezrobotnego uznaje osobę w wieku 15–74 lat, która spełnia trzy warunki:

w okresie tygodnia nie pracowała

aktywnie poszukiwała pracy

była gotowa podjąć pracę w badanym tygodniu lub następnym.

Główny Urząd Statystyczny co miesiąc oblicza stopę bezrobocia rejestrowanego. Jest to liczba bezrobotnych podzielona przez aktywnych zawodowo (pracujący, poszukujący pracy, bezrobotni i niepełnosprawni z możliwością zatrudnienia).