węgiel

W portach ARA, europejskim benchmarku dla ceny węgla, tona czarnego złota wyceniana jest od tygodnia od 123 do 125 dol. To nieznacznie drożej niż roku temu o tej porze, kiedy nie udało się przebić granicy 120 dol. Na krajowym podwórku zainteresowani zakupem węgla powinni się ucieszyć – pojawiła się nowa promocja.

Ambitny scenariusz Krajowego Planu w dziedzinie Energii i Klimatu do 2030 r. (KPEiK) zakłada, że już w 2030 r. węgiel będzie miał udział w naszym miksie energetycznym na poziomie tylko 22 proc. To rozsierdziło górników, którzy cały czas wierzą, że zgodnie z podpisaną umową społeczną będą wydobywać węgiel jeszcze przez ćwierć wieku do 2049 r. Ale nie tylko oni patrzą krzywo na ten dokument i na przedstawiony w nim model transformacji energetycznej. Z jego krytyką nie kryją się także eksperci z Fundacji Instrat.

To będzie wyjątkowa zima dla mieszkańców bloku wielorodzinnego w Urszulinie w woj. lubelskim. Tym razem nie będą musieli mocno trzymać się za kieszenie przy okazji opłacania rachunków za ogrzewanie. A to wszystko dzięki zamontowaniu pomp ciepła. Że niby drogi interes i się nie opłaca? W Urszulinie zwrot z inwestycji ma nastąpić w niecały rok.

Nie do końca rozumiem, dlaczego po opublikowaniu przez Ministerstwo Klimatu i Środowiska wraz z Ministerstwem Przemysłu rozporządzenia dotyczącego nowych norm jakości paliw stałych, w tym węgla, nie jesteśmy świadkami żadnych górniczych manifestacji. Przecież ostatnio przy okazji nieudanej próby wycofania ze sprzedaży mylącego klientów opału nazywanego ekogroszkiem, związkowcy mówili o zamykaniu kopalń i zwalnianiu ich pracowników. Ale teraz takich scenariuszy nikt już nie kreśli. Co wcale nie znaczy, że nowe normy nie stoją w gardle branży, o czym mogą świadczyć słowa wiceprezes Polskiej Grupy Górniczej (PGG).

Związkowcy z kopalni zaczynają coraz częściej zabierać głos. Nie podoba im się ani unijny Zielony Ład, na który przystał poprzedni rząd, z którym tak doskonale się dogadywali, ani perspektywa, w której podpisana ponad trzy lata temu umowa społeczna nie będzie realizowana. Szkoda, że nic nie mówią na temat fatalnego wydobycia i sprzedaży, a także przerostu zatrudnienia.

Sytuacja w górnictwie staje się coraz trudniejsza. Czytam już któryś raz z rzędu wywiad z Iwoną Szczygioł, wiceprezesem Polskiej Grupy Górniczej (PGG) ds. sprzedaży, a drugą ręką przeglądam projekt przyszłorocznego budżetu. I dochodzę do wniosku, że są tylko dwa możliwe wytłumaczenia. Albo o czymś nie wiemy i Polska jest bogata co najmniej jak Kuwejt, albo jesteśmy świadkami szaleństwa w czystej postaci, za co przyjdzie nam wkrótce słono zapłacić.

W sklepie PGG w sierpniu i we wrześniu 2024 r. było transakcji, jak kot napłakał. Ale nie przez to, że klienci nauczyli się wyczekiwać na promocje i celować w jak najniższe ceny na ogół latem. Swoje zawaliła sama PGG, która trzy miesiące temu obiecała poszerzyć do 250 swoją bazę Kwalifikowanych Dostawców Węgla (KDW), a teraz wszystko zwala na biurokrację.

Coraz chłodniejsza aura wywiera presję na cenę węgla. W portach ARA (europejskim benchmarku dla czarnego złota) wskoczyła na poziomy ostatni raz widziane na przełomie października i listopada zeszłego roku. W Polsce też złowienie obecnie niższej ceny graniczy z cudem. Nawet w sklepie PGG skończyła się właśnie jedna promocja i coraz mniej sortymentu tam sprzedawanego ma jeszcze jakieś rabaty.

Kaloryfery włączone na pełną moc, wyciągnięte kurtki zimowe i wymienione opony ewidentnie dają znać, że przyszedł czas na chłodniejszą aurę. Węgiel jest więc w cenie. Spółki wydobywcze i składy węgla biją się o klientów i w ostatnich tygodniach często modyfikują swoją ofertę, a także cenę węgla. Celujący w specyficzny opał muszą niekiedy wykazać się cierpliwością. Bo raz się pojawia, a raz znika, jak groszek Bobrek.

Mieszkam niedaleko przejazdu kolejowego, który jeszcze do niedawna potrafił zamykać się nawet trzy razy raptem w kwadrans. Przejeżdżające tędy wyłącznie pociągi towarowe, najczęściej przewoziły węgiel do wszystkich zakątków kraju. Ale od kilku miesięcy ów przejazd nie zamyka się w ogóle, tak jakby poza południem Polski nikt węglem już nie palił. Zapytałem PKP Cargo, jak to jest z tym transportem czarnego złota i już wiem, co się dzieje.

Po publikacji projektu aktualizacji Krajowego Planu na rzecz Energii i Klimatu (KPEiK) w całym kraju zawrzało, a najbardziej oburzyli się górnicy. Przygotowany przez Ministerstwo Klimatu i Środowiska dokument w ogóle nie bierze pod uwagę zapisów umowy społecznej sprzed ponad trzech lat. I z węgla mamy rezygnować znacznie szybciej. Teraz KPEiK prześwietlili eksperci z Fundacji Instrat i mają kilka uwag.

Do tej pory doniesienia ekspertów o tym, że ekogroszek wcale nie jest eko, bo jego spalanie wywołuje trujące emisje, były bagatelizowane. Nawet przez państwowe spółki wydobywcze, które przekonywały, że pozwala im ma to obowiązujące w naszym kraju prawo. To już jednak definitywny koniec tematu. Ministerstwo Klimatu i Środowiska wraz z Ministerstwem Przemysłu opublikowały rozporządzenie w sprawie nowych norm jakości paliw stałych, w tym węgla. I w ten sposób ekogroszek na naszych oczach przechodzi do historii.

Przez nowe normy jakości paliw stałych, w tym węgla, Południowy Koncern Węglowy (PKW) musi w ciągu paru tygodni zmienić ofertę. Za podobne porządki wziął się już Węglokoks Kraj, który wycofał ze sprzedaży swój najtańszy opał. W sklepie PGG za to bez większych zmian. Spółka od kilku miesięcy próbuje rozbudować bazę Kwalifikowanych Dostawców Węgla.

Ministerstwo Klimatu i Środowiska w końcu dotrzymało słowa i razem z Ministerstwem Przemysłu opublikowało rozporządzenie w sprawie nowych norm jakości paliw stałych, w tym węgla. Zmiany są rozłożone w kolejnych latach. Te dotyczące mylących klientów nazw węgla, czyli ekogroszku nastaną jednak bardzo szybko, bo już od grudnia.

Jeżeli ktoś myślał, że nasze OZE są już na tyle potężne, że możemy z odwagą patrzeć w przyszłość bez źródeł konwencjonalnych, to najnowszy komunikat Polskich Sieci Elektroenergetycznych (PSE) musiał na niego podziałać jak bardzo zimny prysznic. Bo wychodzi z tego, że zaczynamy mieć większe zapotrzebowanie energetyczne od tego, co mamy do dyspozycji. Ale przywołania PSE nie pociągają za sobą żadnych utrudnień dla indywidualnych odbiorców energii.

Cena węgla znowu zaczęła spadać na przełomie września i października. Zeszliśmy z ok. 122 dol. do ok. 118 dol. I wszystko wskazuje na to, że to jeszcze nie koniec tej serii spadkowej. Czy w takim razie Polacy rozglądający się za opałem na zimę mogą mieć nadzieje na przynajmniej ciut mniejsze wydatki? Niestety to tak nie działa.

Cały czas trwa wymiana ciosów między Polską Grupą Energetyczną (PGE) a ekologami i działaczami klimatycznymi ze Stowarzyszenia Ekologicznego EKO-UNIA. Po tym, jak NSA nie zgodził się z zarzutami względem postępowania koncesyjnego dotyczącego przedłużenia koncesji na wydobycie węgla w Kopalni Turów do 2026 r., przyszedł czas na rewanż. Teraz ekolodzy twierdzą, że wydobycie zagraża również pobliskiemu kurortowi.

Profesor Marzena Czarnecka, szefowa Ministerstwa Przemysłu, chce dalej realizować podpisaną ponad trzy lata temu umowę społeczną z górnikami. Nie zmienia tego ani najgorsze w historii polskiego górnictwa wydobycie miesięczne, ani systematycznie malejący udział węgla w produkcji energii elektrycznej. Ale związkowcy już się nie dają na te obietnice nabrać. Twierdzą, że nie ma żadnego pomysłu na to co robić z naszym sektorem górniczym.

Od połowy października cena węgla w portach ARA rośnie. Wszystko wskazuje, że niebawem przekroczy granicy 123 dol. za tonę i osiągnie tym samym najwyższy poziom w tym roku. W Polsce wydobywcze właściwie nic nie zmieniają, nie licząc oczywiście promocji w sklepie PGG. Szczęścia można szukać jeszcze wśród ogłoszeń aukcyjnych, ale tam najlepiej postawić na ostrożność, sięgając po kalkulator.

Sklepowi PGG bardzo się nie podoba, że pisząc o zwiększeniu liczby Kwalifikowanych Dostawców Węgla (KDW), stawiamy zarzuty niedotrzymania słowa. Ale taka obietnica padła ponad dwa miesiące temu, a do tej pory nic się nie zmieniło. Tylu KDW, ilu było, tylu dalej jest. Jak tłumaczy to spółka? PGG utrzymuje, że informowała w ten sposób tylko o planach, które teraz weryfikuje biurokracja.