Rafał Hirsch

Od kilku dni mamy na polskim rynku finansowym sytuację bardzo rzadko spotykaną. Dość nagle zaczęły drożeć tak właściwie wszystkie krajowe aktywa finansowe, czyli w górę idą akcje na giełdzie, zyskuje złoty, większym zainteresowaniem cieszą się też polskie obligacje skarbowe. Minister finansów we wtorek sprzedał na aukcji obligacje za ponad 11 mld zł, co jest kwotą największą od blisko 10 lat. WIG20 urósł od początku tygodnia już o ponad 6 proc. Dolar potaniał u nas w tydzień o blisko 20 groszy. Fot. Gsign76 / Shutterstock.com

Ten rok na rynkach finansowych miał być świetny i mniej więcej do połowy faktycznie tak wyglądał. Jeszcze w lipcu najważniejszy na świecie indeks giełdowy – amerykański S&P 500 zyskiwał licząc od początku roku 20 proc. WIG 20 szedł w górę od stycznia o ponad 26 proc., a do nowego rekordu wszech czasów brakowało tylko o 3,5 proc.

Obligacje detaliczne teraz mają być nawet lepiej oprocentowane niż dotychczas. Decyzja Ministerstwa Finansów przed paru dni jest zagadkowa i dziwna, bo przecież te oficjalne stopy procentowe w Polsce właśnie zaczęły spadać. Niektórzy nawet wiążą to z kampania wyborczą, chociaż nawet gdy bardzo się staram, to nie jestem w stanie sobie wyobrazić powiązania, biorąc pod uwagę, że obligacje detaliczne kupuje w kraju w sumie ciągle garstka ludzi. Raczej nie ma ich tylu, żeby wpłynąć na wynik wyborczy, nawet gdyby wszyscy nagle uznali, że wszystko inne jest nieważne i że warto zagłosować na partię premiera dlatego, że rząd podniósł oprocentowanie tych obligacji. Motyw tutaj musi więc być inny.

Z gospodarką i polityką jest często tak, że niestety na potrzeby polityki upowszechnia się masowo teorie, które tłumaczą rzeczywistość gospodarczą w sposób, delikatnie mówiąc, nieprawidłowy, a mówiąc bardziej wprost są kompletnie wyssane z palca. Najsłynniejszym przykładem takiej polityczno-gospodarczej opowieści z mchu i paproci jest ta o tym, że ktoś coś ukradł z OFE (bo nie ukradł). Dziś jednak na topie jest historia o „zalewaniu polskiego rynku przez tanie ukraińskie zboże”, przed którym musimy się bronić.

Kilka ostatnich dni upłynęło obserwatorom gospodarki, ekonomistom, a także zapewne wielu zwykłym miłośnikom polityki na oczekiwaniu na decyzję Rady Polityki Pieniężnej. Ma ona obniżyć stopy procentowe wkrótce po tym, jak inflacja spadnie poniżej 10 proc. a, jak się okazało parę dni temu, w sierpniu spadła ona do 10,1 proc. czyli tak właściwie warunek ten został już prawie spełniony. A na pewno zostanie spełniony za miesiąc – wtedy już tylko ze względu na statystyczny efekt bazy będziemy mieć inflację bliżej 9 niż 10 proc. Zresztą ekonomiści z Pekao SA twierdzą, że to będzie nawet mniej niż 9 proc. Dlatego też pojawiają się już głosy o tym, że po co czekać kolejny miesiąc. Można uznać, że 10,1 to takie nowe 9,9 i przystąpić do cięcia już teraz, czyli na posiedzeniu, które zakończy się w środę, 6 września.