Felieton

Szanowny Panie Premierze,akurat jedzie Pan do Davos, gdzie eksperci definiują największe zagrożenia dla świata i tak się składa, że w tym roku wszystkie z nich dotyczą ekologii. To trochę niezręczne dla szefa rządu kraju, który z ekologią jest nieco na bakier, biorąc pod uwagę poziom recyklingu, miłość do węgla i niechęć do wiatraków. Ale mam dla Pana doskonały pomysł: proszę im tam opowiedzieć o ogórkach pakowanych w plastikowe kubraczki. I o cukinii też.

Nierówności ekonomiczne są stare jak świat. Były, są i będą. Problem pojawia się, gdy rozwarstwienie zaczyna przybierać karykaturalne rozmiary, a taki właśnie obraz naszej rzeczywistości wyłania się z najnowszego raportu Oxfam. Można byłoby napisać, że smaczek goni w nim smaczek, gdyby nie to, że po lekturze zostanie nam co najwyżej posmak goryczy.

Festiwal zastraszania rozkręcił się na dobre po wyroku TSUE w październiku ubiegłego roku. Decyzja Trybunału Sprawiedliwości UE miała ośmielić frankowiczów w walce z bankami. Tymczasem ośmieliła przede wszystkim banki. Te szybko otrzepały się z pyłu i przeszły do kontrataku. Trzeba przecież uświadomić frankowiczom, że i tak ktoś ich oskubie, jak nie bank to kancelaria prawna. Trzeba pogrozić pozwami za bezprawne wykorzystanie kapitału. No i… wystraszyli się sędziowie.

Najpierw zabrali połowę środków z OFE. Teraz zabierają 15 proc. z tej drugiej połowy i dodają: wymyśliliśmy, jak zrobić, żebyście na starość nie głodowali, nie bójcie się, tego wam już nie zabierzemy.

Początek roku przyniósł ofensywę projektu Baltic Pipe, który może zapewnić Polsce upragnione bezpieczeństwo energetyczne. Jednak na horyzoncie pojawiło się kilka niewiadomych.

Pracodawca miałby obowiązek pisać w ogłoszeniu o pracę, ile zamierza za tę pracę zapłacić. Czy to nie powinno być oczywistością? Nie jest. Projekt czeka w Sejmie. A lojalni pracownicy czekają na argumenty w walce o dawno niewidzianą podwyżkę. Pracodawcy, boicie się już?

Banki nie ustępują, choć frankowicze poczuli krew i coraz częściej idą do sądu. Wciąż uważam, że nie jest za późno, żeby załatwić tę sprawę w sposób polubowny. Jeśli banki liczą, że zniechęcą albo zastraszą klientów, to mogą się srogo przeliczyć. Tego ślimaka ślizgającego się po ostrzu brzytwy wziąłem z „Czasu Apokalipsy”...

Z rosnącym zdziwieniem i swego rodzaju fascynacją obserwuję, jak rząd wciąż trzyma się swojej pięknej historii o zrównoważonym budżecie. Nawet kiedy jest już ponad wszelką wątpliwość jasne, że tak naprawdę w finansach publicznych będzie wyraźna dziura, a gdyby nie kilka sztuczek, dziura ta byłaby znacznie większa niż w 2018 czy 2019 roku.

Rynek pracy nas rozpieszcza? Na pewno nie tych, którzy „siedząc na kiblu mogą smarować chleb masłem”. I nie tych, którzy czyhają na mieszkanie po dziadkach czy szukają na śmietniku lekko przeterminowanych jogurtów. Pamiętajcie, praca kasjera w dyskoncie to może być naprawdę dobra praca.

To nie tak miało wyglądać. Nowy rok, nowy ja i te sprawy. Wielkie plany, jeszcze większe marzenia poparte zasobem zregenerowanych po świętach sił. Entuzjazm ulotnił się błyskawicznie. Nagle, tuż po Sylwestrze, dotarło do mnie kilka nieprzyjemnych niespodzianek. Tak chyba czuli się ludzie, którzy dostawali obuchem w głowę. Tak sądzę, bo sam nigdy tego nie doświadczyłem.

Ile kosztuje dzienna racja żywnościowa, która pozwoli nam przeżyć, jak już wybuchnie III wojna światowa? - zastanawiają się dziennikarze ekonomiczni „Super Expressu”. Nie wiem, co panowie na co dzień spożywają, ale zastanawiam się, czy na pewno wszystko było świeże. Naprawdę się martwię.

Koniec ery Woźniaków w PGNiG ma miejsce w specyficznym momencie. Rusza budowa strategicznego dla Polski gazociągu Baltic Pipe, niebawem trzeba będzie również realnie, a nie deklaratywnie ustosunkować się do relacji biznesowych z rosyjskim Gazpromem. Czy nowy prezes w osobie Jerzego Kwiecińskiego sprosta tym wyzwaniom?

Ministerstwo Rozwoju ma nowy pomysł na rozwój: przedsiębiorca ma dać pracownikowi półroczny bezpłatny urlop, żeby ten, zabierając know-how, mógł stworzyć konkurencyjną firmę, przejąć stałych klientów, a jak się nie uda, wrócić na to samo stanowisko. Jak matka po urlopie macierzyńskim. Genialne. Ciekawe, czy inspiracją był pan premier Morawiecki.

Tak, marzy mi się, żeby opłaty za wywóz śmieci wzrosły nie dwu-, trzykrotnie, a pięcio- albo nawet sześciokrotnie. Jestem za wprowadzeniem państwa policyjnego, które zamiast stosować nieskuteczną odpowiedzialność zbiorową, będzie każdemu z nas patrzeć na ręce, a właściwie na śmieci. Tacy już jesteśmy, żeby robić, co trzeba, zmienić zachowania społeczne, musimy być chwyceni za twarz i to mocno.

1 stycznia nie przyniósł nam europejskiej wojny gazowej, ale zaskoczył eskalacją napięcia w sektorze naftowym. Ropa z Rosji przestała płynąć na Białoruś. To duży problem dla Aleksandra Łukaszenki, który będzie ubiegać się w tym roku o reelekcję.  

Rok 2019 się skończył i został już wielokrotnie podsumowany. Podobnie rzecz się ma z prognozami na 2020 rok. Dlatego tylko króciutko, na Nowy Rok, jeden wykres pokazujący jedno z najważniejszych zjawisk w polskiej gospodarce w 2019 roku, możliwe, że najważniejsze. Zwłaszcza jeśli w roku 2020 będzie nadal aktualne, na co moim zdaniem jest spora szansa.

Końcówka roku to dobry moment, by zastanowić się nad największymi wyzwaniami energetycznymi, z jakimi będzie musiał zmagać się rząd w nadchodzących miesiącach. Będzie ich naprawdę wiele – od zapaści w górnictwie, po rozpoczęcie budowy Baltic Pipe tudzież konieczności podjęcia decyzji co dalej z atomem.

Czasami musi minąć kilka dni, żeby dotarło do człowieka to, co tak naprawdę przeczytał. Dokładnie tak właśnie mam z ostatnim sondażem IBRiS dla RMF i „Dziennika Gazety Prawnej”. Wyniki sondażu opublikowano w ostatnią środę, więc nie są dziś żadnym newsem. Ale nie o newsy tu chodzi, tylko o coś, co jest nieco schowane na drugim planie.

Świat, który znamy, odchodzi powoli dom historii. Polska już nie jest w stanie maksymalizować wzrostu gospodarczego za pomocą współpracy handlowej z wszystkimi chętnymi uczestnikami globalnej szachownicy. Spór o Huaweia to dopiero przedsmak dylematów, przed którymi staną władze w Warszawie.

Nie namawiam nikogo do przechodzenia na wegetarianizm, ale nie da się ukryć, że lada chwila stanie się to bardziej opłacalne od strony finansowej. Oto bowiem wieprzowina właśnie teraz jest w Polsce najdroższa w historii (tej najnowszej, cywilizowanej, z istniejącymi zapisami cen archiwalnych w plikach excel).