Piotr Maciążek

Przejęcie Grupy PGNiG przez PKN Orlen powinno być uzależnione od spełnienia konkretnych warunków, które postawi stojąca na straży zachowania konkurencyjności rynku Komisja Europejska. Czy ceną za fuzję będzie liberalizacja rynku? Jeśli tak to będzie ona miała miejsce w newralgicznym momencie zrzucania przez Polskę uzależnienia gazowego od Gazpromu co może być niebezpieczne.

Ucierpią ekologia, ekonomia i energetyka. Upieranie się przy węglu przestaje być kwestią decyzji politycznej podejmowanej przez rząd w Warszawie. Zaczyna brakować środków, za pomocą których można byłoby utrzymać status quo.

Pandemia koronawirusa może stanowić swoistą szczepionkę na populizm. Dla wyborców sprawy fundamentalne takie jak służba zdrowia i edukacja znów staną się ważne. 

Szybkie tempo rozprzestrzeniania się koronawirusa w Polsce spowodowało, że politycy i społeczeństwo na moment zapomnieli o najpoważniejszym od lat kryzysie w branży górniczej. Jednak już za moment znów da on o sobie znać. Polski podatnik będzie musiał wesprzeć górników największymi kwotami od lat.   

W ostatnich tygodniach pandemia koronawirusa zdominowała przekazy medialne. Mimo to warto zwrócić uwagę na informację, która pojawiła się w tym tygodniu i mówi o stanie państwa polskiego równie dużo, co przepełnione szpitale.

Są takie obszary życia polityczno – gospodarczego, które toczą się swoim rytmem, nie zważając na szalejącą pandemię. Jedną z nich jest roszada kadrowa zachodząca na szczytach polskich spółek skarbu państwa.

Siła z jaką druga fala pandemii COVID19 uderzyła w Polskę nie pozostanie bez wpływu na strategiczne sektory. Widać już bardzo wyraźnie, że zjawiska, z jakimi mieliśmy do czynienia wiosną, zaczynają się powtarzać, choć oczywiście nie w ujęciu jeden do jednego. Ostatnie dwa tygodnie to gwałtowny wzrost zachorowań na COVID19 w Polsce i Europie, co nie pozostanie bez wpływu na gospodarkę, w tym jej newralgiczne branże takie jak energetyka czy górnictwo.

Rekonstrukcja rządu wpłynie na kierunek polityki energetyczno-klimatycznej. Przewagę, przynajmniej chwilowo, zyskali politycy zorientowani na Brukselę.

Skarb państwa i właściciele PGE EJ1 (70 proc. udziałów ma PGE, a po 10 proc. Enea, KGHM i Tauron) podpisali list intencyjny, który zakłada nabycie przez państwo pełnej własności do końca 2020 r. Spółka jest odpowiedzialna za budowę pierwszej elektrowni atomowej nad Wisłą.

Po kilkudniowych negocjacjach strona rządowa i związki zawodowe podpisały porozumienie, które wyznacza termin likwidacji branży górniczej w Polsce na 2049 r. Tymczasem już w 2050 r. Unia Europejska powinna być neutralna klimatycznie. Tylko z tego powodu należy uznać osiągnięty konsensus za nierealny.

W tym samym czasie kryzys ogarnął górnictwo, energetykę i rząd. Zwykle, gdy górnictwo znajdowało się w kryzysie, na ratunek śpieszyła energetyka. Jednak tym razem obie branże znalazły się w trudnym położeniu.

Już nie tylko zaostrzająca się polityka klimatyczna powoduje, że polskie firmy idą w kierunku zielonej transformacji energetycznej. Równie ważne są zmiany polityczne, budowa zielonej prawicy i odebranie monopolu lewicy na ekologię i walkę ze zmianami klimatu.

W ostatnim półroczu największe spółki energetyczne straciły setki mln zł. Zaostrzająca się polityka klimatyczna Unii Europejskiej, w tym szybko rosnące ceny uprawnień CO2, powodują, że końcówka roku będzie podobna. Co czeka największe polskie firmy? Jak sfinansują rozwój zielonych inwestycji, skoro są regularnie drenowane z gotówki ze względu na wysoki udział węgla w strukturze wytwarzania prądu?Marzec i kwiecień, a więc apogeum pandemii koronawirusa, był okresem dużych spadków cen uprawnień do emisji CO2. Wynikało to oczywiście z niewielkiej aktywności gospodarczej w Polsce, a szerzej całej Unii Europejskiej, na której obszarze funkcjonuje system handlu emisjami EU ETS.

Rekonstrukcja rządu w Polsce i wybory prezydenckie w Stanach Zjednoczonych będą wydarzeniami, które określą przyszłość polskiej elektrowni atomowej. Po latach letargu wokół projektu wreszcie coś zaczyna się dziać. Czy to zapowiedź zmiany?

Zawirowania polityczne na Białorusi mogą skutkować poważnymi zmianami w jej gospodarce. Czy czeka nas wielka wyprzedaż białoruskich sreber rodowych? Czy polskie spółki będą nimi zainteresowane?

Polska elektrownia atomowa jest jak yeti. Niby każdy wie o jej istnieniu, ale nikt jej nigdy nie widział. Nadchodzący rok może przerwać ten chocholi taniec albo ostatecznie pogrążyć cały projekt.

Największa spółka górnicza w Europie próbuje zebrać środki na bieżącą wypłatę wynagrodzeń. To już ostatnie podrygi przed utratą płynności i ewentualną upadłością likwidacyjną, co byłoby katastrofalne dla całego regionu. Politycy wiedzą już, że jedynym rozwiązaniem tej sytuacji jest zamykanie kopalń, ale nikt nie chce firmować tego swoim nazwiskiem.

Kwestia ochrony klimatu nie jest już tematem zarezerwowanym dla lewicy. Stanowi centralną część pontyfikatu papieża Franciszka kształtując nowe pokolenia zielonych konserwatystów.

Sytuacja polskiej energetyki pogarsza się. Coraz mocniej ciążą jej aktywa węglowe tracące rentowność w związku z zaostrzającą się polityką klimatyczną. Bardzo dobrze widać ten trend w pojawiających się w mediach informacjach prasowych – jeśli posiada się umiejętność szerszego spojrzenia na pewne problemy.

Mimo popełnianych błędów niemiecki rząd stara się planować i koordynować transformację gospodarczą kraju. W Polsce panuje legislacyjny chaos i od pięciu lat nie zdołano przyjąć długoterminowej strategii rozwoju energetyki. Czy właśnie tak chcemy gonić Zachód?