Piotr Maciążek

Państwowe koncerny energetyczne Enea i Energa poinformowały o zawieszeniu finansowania budowy bloku energetycznego Ostrołęka C. To w zasadzie koniec projektu, który w ostatnich latach budził liczne kontrowersje. Czy słusznie?

Polska Grupa Górnicza (PGG), krajowy potentat w wydobyciu węgla, ma rosnący problem z utrzymaniem płynności finansowej. Powodem jest brak reform w ostatnich latach. Jednak politycy już śpieszą na ratunek i szykują transfuzję, która postawi firmę na nogi. Przy okazji może umrzeć dawca krwi - krajowa energetyka. Kuracja nie gwarantuje również wyzdrowienia pacjenta.

Najwyższa Izba Kontroli opublikowała 31 stycznia raport dotyczący utworzenia i funkcjonowania spółki Polska Grupa Górnicza. Jest on miażdżący dla największej krajowej firmy wydobywającej węgiel, ale także całego procesu restrukturyzacji górnictwa prowadzonego od 2015 r. Ciekawy jest również moment publikacji.

Obecna polityka Urzędu Regulacji Energetyki uniemożliwia ciepłowniom modernizację. W efekcie walka ze smogiem na poziomie ogólnopolskim jest skazana na niepowodzenie.

Początek roku przyniósł ofensywę projektu Baltic Pipe, który może zapewnić Polsce upragnione bezpieczeństwo energetyczne. Jednak na horyzoncie pojawiło się kilka niewiadomych.

Koniec ery Woźniaków w PGNiG ma miejsce w specyficznym momencie. Rusza budowa strategicznego dla Polski gazociągu Baltic Pipe, niebawem trzeba będzie również realnie, a nie deklaratywnie ustosunkować się do relacji biznesowych z rosyjskim Gazpromem. Czy nowy prezes w osobie Jerzego Kwiecińskiego sprosta tym wyzwaniom?

1 stycznia nie przyniósł nam europejskiej wojny gazowej, ale zaskoczył eskalacją napięcia w sektorze naftowym. Ropa z Rosji przestała płynąć na Białoruś. To duży problem dla Aleksandra Łukaszenki, który będzie ubiegać się w tym roku o reelekcję.  

Końcówka roku to dobry moment, by zastanowić się nad największymi wyzwaniami energetycznymi, z jakimi będzie musiał zmagać się rząd w nadchodzących miesiącach. Będzie ich naprawdę wiele – od zapaści w górnictwie, po rozpoczęcie budowy Baltic Pipe tudzież konieczności podjęcia decyzji co dalej z atomem.

Świat, który znamy, odchodzi powoli dom historii. Polska już nie jest w stanie maksymalizować wzrostu gospodarczego za pomocą współpracy handlowej z wszystkimi chętnymi uczestnikami globalnej szachownicy. Spór o Huaweia to dopiero przedsmak dylematów, przed którymi staną władze w Warszawie.

Polska nie będzie zobligowana do wypełnienia wyśrubowanych celów klimatycznych do 2050 r. Sukces uzyskany podczas szczytu Rady Europejskiej jest jednak pozorny.

Fuzja PKN Orlen i Grupy Lotos stanęła pod znakiem zapytania. Tymczasem jej przeprowadzenie było głównym zadaniem, jakie premier Mateusz Morawiecki postawił przed Danielem Obajtkiem, obsadzając go w roli szefa płockiego giganta. Czy zapowiedź kupna Energi jest krokiem w przód menedżera i próbą ratowania własnego stanowiska?

Sztucznie utrzymywany przez polityków monopol gazowej spółki PGNiG wyeliminował konkurencję. Sprawą zajęła się właśnie Komisja Europejska, ale jest już zbyt późno. Jesteśmy dzisiaj zdani na dyktat cenowy państwowego hegemona. Będzie płacić za błękitne paliwo mniej niż w czasach dominacji Gazpromu, ale znacznie drożej niż w przypadku, w którym polski rynek byłby zliberalizowany.

Są niewielkie szanse na ograniczenie wzrostu cen energii w 2020 r. W wariancie skrajnie optymistycznym będą one dotyczyć Kowalskich, ale małe i średnie firmy oraz samorządy nie mogą już liczyć na taryfę ulgową.

Polska nie chce przedłużyć ciążącego jej od lat kontraktu na dostawy rosyjskiego gazu. To efekt podejmowanych od ponad dekady działań mających uniezależnić nas od Gazpromu.

Po decyzji Danii, która 30 października wydała komplet zgód niezbędnych do zakończenia budowy Nord Stream 2, nastroje w Polsce wyraźnie się pogorszyły. Niesłusznie. Mimo przegranej bitwy losy wojny, której stawką jest bezpieczeństwo energetyczne Europy, nadal się nie rozstrzygnęły.

Duńska Agencja Energetyczna poinformowała 30 października o udzieleniu Nord Stream 2 AG, tj. konsorcjum odpowiedzialnemu za budowę gazociągu Nord Stream 2, zezwolenia na budowę jego odcinka na duńskich wodach terytorialnych na południowy-wschód od Bornholmu. To bardzo ważna informacja, ponieważ do tej pory Dania przez około 2,5 roku (!) wstrzymywała decyzję w tej sprawie. Rosjanie mają więc powody do świętowania.

Dania staje się coraz ważniejszym partnerem energetycznym Polski. Stanowisko władz w Kopenhadze wobec Nord Stream 2, wspólna budowa gazociągu Baltic Pipe czy uczestnictwo duńskiego koncernu Orsted w budowie morskich farm wiatrowych na polskich wodach Morza Bałtyckiego to najbardziej wymowne przykłady kooperacji, która coraz bardziej niepokoi Rosjan.

Równolegle do zaostrzającej się polityki klimatycznej w Unii Europejskiej rośnie presja na emisyjne paliwa kopalne. Do tej pory na cenzurowanym był węgiel, ale to zaczyna się zmieniać. Czy kredytowanie inwestycji energetycznych opartych o gaz ziemny za pomocą Europejskiego Banku Inwestycyjnego będzie utrudnione?

Zapowiedziany przez PKN Orlen rebranding aktywów zagranicznych należących do grupy kapitałowej może być elementem negocjacji jakie toczą się z Komisją Europejską w związku z fuzją największych firm paliwowych w Polsce. Czy efektem tego procesu będzie powstanie zupełnie nowej marki nawiązującej swoją nazwą do ekologii i nowych technologii?

Estonia wyłamała się ze wspólnego frontu krajów sprzeciwiających się na czerwcowej Radzie Europejskiej dążeniu do osiągnięciu przez UE neutralności klimatycznej do 2050 r. Węgry wysyłają podobne sygnały. Sojusznicy odwracają się od Polski, która wciąż utrzymuje sprzeciw wobec zaostrzającej się polityki klimatycznej. Pytanie, na jak długo?