Piotr Maciążek

Polska elektrownia atomowa jest jak yeti. Niby każdy wie o jej istnieniu, ale nikt jej nigdy nie widział. Nadchodzący rok może przerwać ten chocholi taniec albo ostatecznie pogrążyć cały projekt.

Największa spółka górnicza w Europie próbuje zebrać środki na bieżącą wypłatę wynagrodzeń. To już ostatnie podrygi przed utratą płynności i ewentualną upadłością likwidacyjną, co byłoby katastrofalne dla całego regionu. Politycy wiedzą już, że jedynym rozwiązaniem tej sytuacji jest zamykanie kopalń, ale nikt nie chce firmować tego swoim nazwiskiem.

Kwestia ochrony klimatu nie jest już tematem zarezerwowanym dla lewicy. Stanowi centralną część pontyfikatu papieża Franciszka kształtując nowe pokolenia zielonych konserwatystów.

Sytuacja polskiej energetyki pogarsza się. Coraz mocniej ciążą jej aktywa węglowe tracące rentowność w związku z zaostrzającą się polityką klimatyczną. Bardzo dobrze widać ten trend w pojawiających się w mediach informacjach prasowych – jeśli posiada się umiejętność szerszego spojrzenia na pewne problemy.

Mimo popełnianych błędów niemiecki rząd stara się planować i koordynować transformację gospodarczą kraju. W Polsce panuje legislacyjny chaos i od pięciu lat nie zdołano przyjąć długoterminowej strategii rozwoju energetyki. Czy właśnie tak chcemy gonić Zachód?