frankowicze

Frankowicze ratunek ze strony Brukseli traktują jak kolejny argument za tym, by unieważniać umowy kredytowe. Chodzi o znikający od 1 stycznia 2022 r. Libor, który jest podstawą do wyliczania oprocentowania kredytów we frankach. Skoro zniknie, jak tu wyliczać kolejne raty? KE wyznaczyła zamiennik dla Liboru, który automatycznie go zastąpi z mocy prawa. Ale czy to nie jest nielegalne, taka jednostronna zmiana warunków kredytu – zastanawiają się frankowicze.

Dlaczego banki opowiadają nam od kilku dni, że nagle odmieni się ich los w sądach? I dlaczego to może być nieprawda? Zapytałam o to radcę prawnego, który specjalizuje się w prawie z zakresu finansów i, nie ukrywajmy, reprezentuje przed sądami frankowiczów, więc przedstawia ich punkt widzenia. Czy to źle? Nie, bo ostatnio tylko głos banków jest w gazetach wyjątkowo dobrze słyszalny i jest w tym jakaś nierównowaga. Posłuchajmy więc drugiej strony.

Frankowicze uważają, że PKO BP pod płaszczykiem ugód chce ich wmanipulować w niekorzystny układ. Czy to prawda?Frankowicze podnieśli alarm w mediach społecznościowych. Proces masowego zawierania ugód w PKO BP rozpoczął się dwa tygodnie temu. Od tamtej pory chęć rozpoczęcia mediacji zgłosiło ok. 7 tys. klientów. Bank jest zadowolony wyniku.

Frankowicze w tarapatach. Myśleliście, że sprawa państwa Dziubaków raz na zawsze przechyliła szalę na stronę kredytobiorców? Błąd! Banki liczą, że właśnie los znowu się odwróci na ich korzyść. Wszystko z powodu orzeczenia TSUE tym razem w sprawie węgierskiego banku. I pewnie na jego podstawie będą teraz forsować scenariusz, w którym sądy zamiast masowego unieważniania umów miałyby jedynie przewalutować kredyty i to po obecnym kursie NBP.

Bank DNB Nord oferuje swoich klientom przewalutowanie części kredytu po średnim kursie NBP. Szaleńcy? Przecież właśnie PKO BP, a zaraz ING Bank Śląski dają klientom prezent w postaci kursu z dnia zaciągnięcia, czyli biorą całe ryzyko walutowe na siebie, a DNB upiera się, by przerzucać je na klientów. Ale, ale! Bank daje im w zamian zupełnie inny prezent. (Fot.: Shutterstock/Konektus Photo)

RPP wystawiła właśnie piłkę kancelariom frankowym, które pewnie zechcą namawiać swoich klientów, by nie dali się omamić ugodami z bankami, bo te narażą ich na kolejne ryzyko. To ryzyko właśnie się zresztą materializuje. Zaciekli wrogowie banków mają teraz żer. A i skarbówka dorzuci tu zaraz trochę smakowitego sianka, jeśli ministerstwo finansów nie zdecyduje się zwolnić frankowiczów z podatku.

Większość frankowiczów, którzy zdecydują na się na ugody z PKO BP, może dostać solidnie po kieszeni od fiskusa. Cały zysk, który osiągną dzięki ugodzie i przewalutowaniu kredytu, powinien być opodatkowany stawkami 17 i 32 proc.

Frankowicze, którzy żeby pozwać bank, z całej Polski walili do stolicy, mogą mieć problem. A wszystko przez wojnę PiS o sądy. Okazuje się, że większość sędziów tworzących specjalny wydział frankowy przy Sądzie Okręgowym w Warszawie jest z nadania nowej KRS, a więc tej PiS-owej. A to znaczy, że wyroki tak powołanych sędziów mogą być w przyszłości podważane. Warszawa miała dać ludziom większą pewność wygranej w batalii z bankiem, a może przynieść klęskę i to przez polityczne przepychanki.

Bank Millennium opowiedział „Rzeczpospolitej”, jaki to wielki sukces osiąga w procesie zawierania ugód z frankowiczami na własnych warunkach, nie jakichś tam zaproponowanych przez KNF. A wiece jakie to warunki? Beznadziejne! Tak samo beznadziejne, jak postępy banku w rozwiązywaniu frankowej bomby. Piękna katastrofa! Może tylko dla mnie, ale i tak piękna.

A jednak! Mieszkanie od banku za darmo wcale nie jest takie niemożliwe. Właśnie jeden z warszawskich sądów postanowił oddać je frankowiczom, uznając, że roszczenie banku o zwrot kapitału jest już zwyczajnie przedawnione. Bankowcy musieli się srogo zdziwić.

Tak wynika z badania przeprowadzonego przez Fundację Laboratorium Prawa i Gospodarki. Banki bardzo by się ucieszyły, bo wobec braku sędziów i tak ciągnące się procesy jeszcze bardziej by zwolniły, straty banków z tytułu przegranej z frankowiczami skapywałyby wolniej, więc byłyby łatwiejsze do uniesienia, a na dodatek może i część frankowiczów odpuściłaby sobie pozew, jeśli miałby się wlec przez dekadę. Kusząca perspektywa.

„To kpina z kredytobiorców”, „państwo z dykty” – piszą rozżaleni frankowicze na Twitterze pod wiadomością o dzisiejszym posiedzeniu Izby Cywilnej Sądu Najwyższego. Sędziowie nie odpowiedzieli na żadne z sześciu pytań o kredyty frankowe, a zamiast tego zwróciła się z pytaniami prejudycjalnymi do Trybunały Sprawiedliwości Unii Europejskiej. Tym razem pytania nie dotyczą jednak kredytów we frankach, ale legalności wybrania części sędziów SN. I tak właśnie wojna PiS o sądy dojechała zwykłego Kowalskiego zadłużonego w CHF.

Bankowcy widzą, że srogo przegrywają w sądach z frankowiczami, w dodatku Sąd Najwyższy im nie pomoże, więc idą do Komisji Europejskiej się poskarżyć. Na co? Na polskie sądy, które ich zdaniem źle orzekają (źle, czyli na niekorzyść banków).

Prawnicy mają nowy pomysł na ugody frankowe. Ma to być kompromis pomiędzy unieważnieniem umowy w sądzie a ugodami proponowanymi przez KNF. Tylko komuś coś się tu najwyraźniej pomyliło, bo banki nadal mają w nosie propozycję KNF, nie mówiąc o tym, żeby pójść na ustępstwa jeszcze o krok dalej. Efekt? Liczba pozwów rośnie w niektórych miastach nawet o 800 proc.

Warunek tego dealu jest jeden: spłać część kredytu szybciej, a my umorzymy ci kawałek zadłużenia – proponuje klientom norwesko-polski bank DNB Bank Polska. Oferta dotyczy kredytów we frankach i euro. Bankowi zależy na tym, żeby jak najszybciej ograniczyć działalność w Polsce, dlatego chce jak najszybciej wyplątać się z zawartych umów.

Frankowicze mogą już odliczać czas do końca wakacji, a mają na co czekać. Sąd Najwyższy poinformował, kiedy w końcu zajmie się ich sprawą, posiedzenie zostało wyznaczone na 2 września na 10.00. Ciekawe, czy sędziowie rzeczywiście coś orzekną?

Orzeczenia Sądu Najwyższego ws. frankowiczów może wcale nie być, choć I prezes SN Małgorzata Manowska już szykuje na sędziów zasadzkę, żeby zmusić ich jednak do orzekania. Ale frankowicze już wiedza, że nie ma co czekać i znów muszą przejść do ataku, więc zaczynają wydrapywać bankom oczy. Banki nie pozostają dłużne i twierdzą, że są ofiarami i właściwie to nie ma o czym gadać.

Pamiętacie, jak Izba Cywilna Sądu Najwyższego, na której orzeczenie pół Polski czekało od miesięcy, w końcu się zebrała i uradziła, że sama decyzji nie podejmie i potrzebuje najpierw opinii różnych kluczowych instytucji finansowych, w tym KNF, NBP, Rzecznika Finansowego, Rzecznika Praw Obywatelskich, a nawet Rzecznika Praw Dziecka? Z powodu zapytania o zdanie tego ostatniego jedni się śmiali, inni łapali za głowy.

TSUE właśnie po raz kolejny stanął murem za frankowiczami, uderzając w banki. Trybunał uznał, że każdemu konsumentowi należy się ochrona, nawet jeśli sam nie wykazał minimum rozsądku, zawierając umowę z bankiem i nie pofatygował się przeczytać, co podpisuje. Trochę się boję, że wychowujemy sobie pokolenie roszczeniowych, rozwścieczonych klientów, z których zdejmujemy nawet obowiązek myślenia.

Dziubakowie, których wygrana w TSUE w 2019 r. rozpoczęła falę pozwów przeciwko bankom w sprawach kredytów frankowych, wcale nie zakończyli wojennej ścieżki. W lutym Raiffeisen Bank pozwał ich o gigantyczną kasę tytułem wynagrodzenia za korzystanie z kapitału, a teraz w ich obronie staje Rzecznik Finansowy, wypychając ich sprawę ponownie do TSUE. Czy to się kiedyś skończy?