skażenie odry

Katastrofa w Odrze powinna uświadomić rządzącym, że przyroda jest niezwykle delikatną i wrażliwą materią, a wszelkie zaniedbania w tej dziedzinie potrafią potwornie się zemścić. Tymczasem na dnie Bałtyku tyka bomba zegarowa. Zatopione tam składy broni chemicznej wciąż niewiele obchodzą rząd. Zrezygnował nawet z ćwierć miliarda od Unii Europejskiej na specjalistyczny statek do oczyszczania Bałtyku. Bo po co nam taki sprzęt.

Kiedy Anna Moskwa pod koniec października zeszłego roku obejmowała stanowisko ministra klimatu i środowiska, można było mieć nadzieję nie tylko na nowe otwarcie rozmów czesko-polskich w sprawie kopalni Turów. Nawet jeden z kolegów z redakcji Spider’s Web przekonywał, że to łebska babka. Bo chodziła z nim do szkoły, to wie. Ale niestety pani minister Moskwa zawiodła. Tak jak w przypadku katastrofy ekologicznej w Odrze.

Władza usłyszała głos przedsiębiorców znad Odry, którzy przez katastrofę ekologiczną toną w stratach. Premier Mateusz Morawiecki już zapowiada rekompensaty finansowe. W tym celu Sejm nawet ma zebrać się szybciej, już na początku września. Nie wiadomo tylko, co dalej z odszkodowaniami. Winnego zatrucia rzeki ciągle nie widać, a na ogłaszanie w województwach stanu klęski żywiołowej też się nie zanosi.

Biznes liczy straty po katastrofie ekologicznej w Odrze i wypatruje jakiejkolwiek pomocy od państwa. Kłopot ze wskazaniem konkretnego sprawcy lub sprawców komplikuje również ewentualną wypłatę odszkodowań. Tymczasem Wojewódzki Inspektorat Ochrony Środowiska w Katowicach odpiera zarzuty dotyczące źródła tych rzecznych nieszczęść w Kanale Gliwickim. Cały czas trwa kontrola interwencyjna Zakładów Mechanicznych Bumar-Łabędy.

Nakręca się spirala zagadek w sprawie przyczyn katastrofy ekologicznej na Odrze. Coraz głośnie mówi się o zrzutach solanki do rzeki, co polskie górnictwo z powodzeniem ćwiczy od kilkudziesięciu lat. Być może to pomogło w pojawieniu się tam alg złotych. Eksperci mają podzielone zdania, co byłoby dla Odry gorsze. A wszystkiemu pilnie przysłuchują się właściciele przyrzecznych biznesów. Ich interesuje tylko jedno: kto im pomoże i kiedy.