deflacja

Deflacja nie tylko zwalnia zacisku, w którym od miesięcy trzyma chińską gospodarkę, ale nawet zwiększa presję. W lutym wskaźnik inflacji konsumenckiej spadł najmocniej od ponad roku, a jeszcze bardziej spadły ceny producentów. Spadające ceny to tylko pozornie dobre wiadomości, bo jest to oznaka słabego popytu. Najnowsze dane wskazują na słabość chińskiej gospodarki i rosnące ryzyko, że ta stagnacja będzie długotrwała.

Chiny zanotowały w lutym pierwszy pozytywny odczyt inflacji od kilku miesięcy. Przeżywające najpoważniejszy od lat kryzys Państwa Środka ma odwrotny niż my problem, czyli ceny dóbr konsumpcyjnych spadają, co wbrew pozorom nie jest ani korzystne dla sytuacji gospodarczej. Problem polega na tym, że przyczyny spowolnienia w Chinach wcale nie ustąpiły, a ożywienie w konsumpcji prywatnej prawdopodobnie jest tylko tymczasowe.

Chiński rząd postanowił zadekretować wzrost gospodarczy w tym roku na poziomie 5 proc., ale wiele wskazuje na to, że bez specjalnych zabiegów księgowych może to być za wysoko zawieszona poprzeczka. Głównie z powodu wielu poważnych plag trapiących gospodarkę Państwa Środka. Liderzy Komunistycznej Partii Chin zdają sobie sprawę, że sytuacja wymaga nadzwyczajnych działań, dlatego podczas uroczystego posiedzenia fasadowego parlamentu premier Li Qiang ogłosił program transformacji gospodarczej Chin.

Grupa PBS podała dane na temat cen materiałów budowlanych w styczniu. Doszło do kolejnego, piątego z rzędu spadku, a jego średnia dynamika osiągnęła -3 proc. Zła wiadomość jest taka, że w dla inwestorów indywidualnych ceny spadają o wiele wolniej niż dla dużych odbiorców hurtowych, jakimi są na przykład deweloperzy.

Spadek cen dóbr konsumenckich w Chinach w styczniu jeszcze przyspieszył, co oznacza utrwalanie się trwającej już ponad pół roku deflacji w Państwie Środka. Odwrotność inflacji na pierwszy rzut oka wygląda na dobrą wiadomość, ale zjawisko to zwykle negatywnie oddziałuje na koniunkturę gospodarczą. Wskaźnik spadku cen konsumenckich w styczniu był najwyższy od 2009 roku.

Deflacja w przemyśle postępuje. W grudniu 2023 r. odnotowaliśmy szósty z rzędu spadek cen produkcji rok do roku, znowu głębszy niż w poprzednich miesiącach. Odczyt był wyraźnie niższy od danych listopadowych i od prognoz ekonomistów. W kolejnych miesiącach powinna nastąpić stabilizacja. Niższe koszty produkcji pomogą obniżyć inflację konsumencką w Polsce.

Ceny w Chinach w lipcu spadły o 0,3 proc. w stosunku do tego samego miesiąca rok wcześniej - wynika z oficjalnych danych Pekinu. Spadek jest symboliczny, ale to wystarczyło, by gospodarka Państwa Środka oficjalnie znalazła się w deflacji. Pozornie spadające ceny to świetna informacja, zwłaszcza z punktu widzenia polskiego konsumenta, który od kilkunastu miesięcy mierzy się z potężną drożyzną, ale zjawisko to może mieć na dłuższą metę negatywne skutki nie tylko dla samych Chin.

Słaby wzrost eksportu, gwałtowny spadek importu, słaby popyt wewnętrzny, a także pogłębiająca się deflacja. Tak w dużym uproszczeniu wygląda obecna sytuacja gospodarcza Chin i wielu ekonomistów jest tym zaskoczonych. Wydało się, że zniesienie restrykcji covidowych doprowadzi do silnego odbicia, tak jak w większości rozwiniętych państw, ale nic takiego nie nastąpiło. Największym zagrożeniem dla Państwa Środka jest deflacja, ale dla nas to dobra informacja, bo spadek cen chińskich towarów pozwoli szybciej zbić inflację u nas.

Inflacja potrafi być olbrzymim problemem dla gospodarki, ale nie zawsze chodzi o to, że jest zbyt wysoka. Dokładnie odwrotny problem mają Chiny, które nie tylko zmagają się z ekstremalnie niską inflacją, ale wręcz zagrożone są deflacją. Nie pomogło zdjęcie obostrzeń covidowych, kolejne obniżki stóp procentowych oraz pompowanie gotówki w gospodarkę przez bank centralny. Największym zagrożeniem jest wejście w stagnację gospodarczą, z której będzie bardzo trudno się wyrwać.

Nasza waluta czwarty dzień z rzędu bije rekordy słabości, dynamicznie tracąc na wartości do najważniejszych walut. Wszystko przez biblijne plagi, jaki spadły na nasz kraj – czarną dziurę i zarazę. Tym, co dzieje się z naszym pieniądzem, zaczęli martwić się nawet Niemcy.

GUS podał we wtorek pełne dane o inflacji w sierpniu. W stosunku do szybkiego szacunku opublikowanego 1 września odczyt nie został zmieniony. Ważna informacja jest taka, że rosnąca od grudnia 2018 r. inflacja bazowa zaczęła wreszcie spadać.

Wzrost cen towarów i usług spowolnił bardziej niż oczekiwali ekonomiści. W opublikowanych w piątek danych zastanawia jedynie dynamiczny wzrost cen, no i drgnięcie inflacji bazowej, na które zwracają uwagę eksperci.

Istnieją dwa sprzeczne ze sobą poglądy dotyczące tego, co będzie skutkiem pandemii koronawirusa. Jeden pogląd mówi o tym, że załamanie popytu w gospodarce wywoła spadki cen i będziemy mieć groźną deflację. Drugi pogląd mówi, że programy ratunkowe rządów wywołujące potężne wzrosty deficytów budżetowych i akcje banków centralnych polegające na skupie z rynków prawie, że wszystkiego, co się rusza, wywołają niebezpieczną inflację. Jedno i drugie jednocześnie zdarzyć się nie może, ktoś więc ma rację, a ktoś inny się myli.

Wyobraźcie sobie efekt lockdownu: ludzie przestają gonić za pieniędzmi, doceniają przyrodę, wyższe wartości, szanują zasoby Ziemi, a największym marzeniem każdego jest pokój na świecie, w związku z czym udaje się go osiągnąć. Raj w niebie? Nie. Katastrofa, która zaorałaby cały świat, który opiera się na tym, że człowiek od zawsze chce mieć więcej i więcej. I w najbliższym czasie rządy państw będą robić wszystko, żeby nam nie przyszło do głowy rzucić ten konsumpcyjny styl życia.

Adam Glapiński (na zdj.) właśnie wygłosił publicznie najciekawsze zdanie w całej swojej kadencji prezesa NBP. Otóż w czasie konferencji prasowej po ostatnim posiedzeniu Rady Polityki Pieniężnej powiedział tak: „moim zdaniem następnym ruchem mogłaby być obniżka stóp procentowych”. Aby zrozumieć, dlaczego to zdanie jest takie ciekawe, a zarazem ważne, potrzebny jest kontekst z ostatnich miesięcy.