stal

Nabierająca tempa wojna handlowa między Stanami Zjednoczonymi a resztą świata, w której Donald Trumpa wywija cłami importowymi niczym świetlistym mieczem Jedi, nie oznacza wyłącznie wyższych cen na poszczególne towary. To także spore kłopoty dla unijnego sektora energetycznego. Odczują to producenci wiatraków czy gazociągów i ropociągów.

Górników stać na przeciąganie liny z rządem, bo w kieszeni mają podpisaną umowę społeczną. A co z naszymi hutnikami? Przecież polityka klimatyczna UE i transformacja energetyczna w żadnym razie przemysłu stalowego nie omijają. Opisuje to najnowszy raport Fundacji Instrat, w którym analitycy stawiają sprawę bardzo jasno i twierdzą, że bez wsparcia ze strony rządu huty w Polsce mogą nie podołać nowym wyzwaniom.

Producenci stali od lat mają pod górkę ze zmianami klimatu. Większość produkcji związana jest ze spalaniem paliw kopalnych, dlatego wszelkie wizje ograniczenia tutaj emisji CO2 za każdym razem wkładano między bajki. Ale tym razem może być inaczej. Naukowcy z Instytutu Badań nad Żelazem Maxa Plancka w Niemczech wpadli na pomysł, jak rozwiązać tę zagadkę.

Słynący z produkcji stali niemiecki koncern Thyssenkrupp chce pozbyć się swoich hut w Niemczech, w których pracuje 26 tys. ludzi. Zainteresowanie tymi nierentownymi zakładami jest tak małe, że jedyny potencjalny nabywca oferuje za nie symboliczne euro. Przeciw transakcji nie tylko protestują związki zawodowe, ale nawet część zarządu.

Rosjanie w Ukrainie stosują taktykę spalonej ziemi. Obracają w gruzy cały ukraiński przemysł, który tylko dostanie się w zasięg ich pocisków. Putin chce zniszczyć zwyczajnie ukraińską gospodarkę. Symbolem takiego barbarzyńskiego postępowania jest huta Azowstal, przy okazji ostatni bastion ukraińskiej obrony w Mariupolu.