stal

Nabierająca tempa wojna handlowa między Stanami Zjednoczonymi a resztą świata, w której Donald Trumpa wywija cłami importowymi niczym świetlistym mieczem Jedi, nie oznacza wyłącznie wyższych cen na poszczególne towary. To także spore kłopoty dla unijnego sektora energetycznego. Odczują to producenci wiatraków czy gazociągów i ropociągów.

Górników stać na przeciąganie liny z rządem, bo w kieszeni mają podpisaną umowę społeczną. A co z naszymi hutnikami? Przecież polityka klimatyczna UE i transformacja energetyczna w żadnym razie przemysłu stalowego nie omijają. Opisuje to najnowszy raport Fundacji Instrat, w którym analitycy stawiają sprawę bardzo jasno i twierdzą, że bez wsparcia ze strony rządu huty w Polsce mogą nie podołać nowym wyzwaniom.

Producenci stali od lat mają pod górkę ze zmianami klimatu. Większość produkcji związana jest ze spalaniem paliw kopalnych, dlatego wszelkie wizje ograniczenia tutaj emisji CO2 za każdym razem wkładano między bajki. Ale tym razem może być inaczej. Naukowcy z Instytutu Badań nad Żelazem Maxa Plancka w Niemczech wpadli na pomysł, jak rozwiązać tę zagadkę.

Słynący z produkcji stali niemiecki koncern Thyssenkrupp chce pozbyć się swoich hut w Niemczech, w których pracuje 26 tys. ludzi. Zainteresowanie tymi nierentownymi zakładami jest tak małe, że jedyny potencjalny nabywca oferuje za nie symboliczne euro. Przeciw transakcji nie tylko protestują związki zawodowe, ale nawet część zarządu.

Rosjanie w Ukrainie stosują taktykę spalonej ziemi. Obracają w gruzy cały ukraiński przemysł, który tylko dostanie się w zasięg ich pocisków. Putin chce zniszczyć zwyczajnie ukraińską gospodarkę. Symbolem takiego barbarzyńskiego postępowania jest huta Azowstal, przy okazji ostatni bastion ukraińskiej obrony w Mariupolu.

Związkowcy nie godzą się z wygaszeniem wielkiego pieca w krakowskiej Hucie im. Sendzimira i powołują do życia Pogotowie Protestacyjno-Strajkowe w ArcelorMittal Poland.

Sprawdza się najczarniejszy scenariusz hutników kreślony we wrześniu. Huta im. Sendzimira w Krakowie definitywnie kończy z produkcją stali. Za chwilę zaczną się zwolnienia.

Związkowcy z Sierpnia '80 boją się, że wygaszony w listopadzie ubiegłego roku wielki piec Huty im. Sendzimira już więcej nie zapłonie, co będzie pierwszym krokiem w kierunku likwidacji zakładu. Ich zdaniem wszystko przez forsowany przez Unię Europejską pakiet klimatyczny.

Po zmianach w zarządzie i przedstawieniu strategii do 2030 r. w JSW mieli wreszcie nadzieje na giełdowe odbicie. Ale nic takiego się nie stało. Inwestorzy jednak chłodno przyjęli zapowiedź stopniowego zwiększania wydobycia węgla do 18 mln ton i mniejszej jednak marży nie na poziomie 30 a 25 proc. Nakłady inwestycyjne na poziomie 24,5 mld zł okazały się marną pociechą i w efekcie akcje JSW S.A. znowu straciły na wartości, podtrzymując tym samym wielomiesięczny trend.

ArcelorMittal liże rany po wynikach finansowych za trzeci kwartał. Tymczasem w polskich oddziałach pracownicy umysłowi nie muszą już przychodzić do pracy w piątki, a fizyczni wypychani są na postojowe. Prezydent Krakowa chce jeszcze w listopadzie zorganizować hutnicze forum i przedyskutować najpilniejsze problemy.

Nie doszło do porozumienia na linii związkowcy — szefostwo stalowego giganta ArcelorMittal. W efekcie jutro pod siedzibą spółki zorganizowana będzie pikieta. Hutnicy boją się o swoje miejsca pracy.