cena węgla

Uratujemy klimat, bo najpotężniejsze gospodarki świata w końcu wezmą się w garść i jakimś cudem gazy cieplarniane przestaną z Ziemi robić mikrofalówkę, prawda? Niestety, to przynajmniej na razie kosztowny fałsz. Ekologia znowu przegrywa.

Schizofrenia jest coraz bliżej. Z jednej strony węgiel jest fuj i trzeba go się pozbyć. Z drugiej – nic tak nie pomaga we wstawaniu z kolan jak „czarne złoto”, dlatego cena węgla bije rekord za rekordem.

Drastyczne podwyżki mogą na nas spaść od 2023 r. Powodem jest rewolucja, jaką szykuje Unia Europejska w opodatkowaniu wyrobów energetycznych. Unia wie, że to bardzo zaboli konsumentów i sugeruje krajom, żeby wymyśliły sposób, by bolało trochę mniej. Polski rząd się tym jednak na razie zupełnie nie przejmuje.

Europejskie magazyny gazu ziemnego świecą pustkami więc węgiel znowu jest w cenie. W konsekwencji nawet Polska Grupa Górnicza (PGG) może na chwilę pochwalić się dobrymi wynikami finansowymi.

Deklaracje o zielonej polityce być może dzisiaj są bardzo chwytliwe, ale bywa, że jak przyjdzie co do czego - to nie ma co z nich zbierać. Idealnym przykładem jest Europa, który liżąc popandemiczne rany, jest zmuszona nadrabiać energetyczne braki węglem.

Można narzekać na zbyt wolny rozwój OZE i na tym samym na za bardzo drogą energię. Ale trzeba też uczciwie przyznać, że węgiel w Polsce żegnamy już od kilkunastu lat. W zeszłym roku jego udział w miksie energetycznym spadł pierwszy raz w historii poniżej 70 proc.

Zaczęliśmy więcej spalać węgla. Efekt? Cena skoczyła najwyżej od dwóch lat. A to prawdopodobnie nie koniec wzrostów.

Specjaliści nie mają wątpliwości. Dekarbonizacja będzie się Polsce opłacać finansowo. I sporo stracimy, jak będziemy się z tym ociągać w nieskończoność.

Jak udało mi się dowiedzieć Bogdan Tkocz, wiceprzewodniczący Komitetu Protestacyjno-Strajkowego w Grupie Tauron, na dzisiejszym nadzwyczajnym zebraniu złoży wniosek o zorganizowanie w piątek demonstracji pod główną siedzibą PiS na ul. Nowogródzkiej w Warszawie. Taki jest pomysł związkowców, żeby w końcu ktoś ich wysłuchał.

Przygotowania do szczytu popytowego w sezonie zimowym, zdecydowanie większy popyt w Azji oraz wzrosty w handlu morskim – to najważniejsze przyczyny tego, że cena węgla w ostatnich dniach odbiła się od dna. Co innego w Polsce. Gdyby krzywą ilustrującą ceny węgla porównać do wykresu czynności życiowych, to wyszłoby, że mamy poważny problem.

Może spada zapotrzebowanie na energię elektryczną i może tej produkowanej z węgla jest coraz mniej, ale cenie polskiego surowca nie takie rzeczy straszne. Nie licząc jednego dołka od ośmiu lat, pozostaje na niemal tym samym poziomie. I kompletnie nie ogląda się na takie głupoty jak zmiany klimatu.

Nasi południowi sąsiedzi coraz poważniej rozważają plan, w którym jedyny producent węgla kamiennego zamyka swoje kopalnie najpóźniej w 2022 r. Zawsze to lepsze rozwiązanie patowej sytuacji niż bankructwo.

Za chwilę procedowany ma być bardziej rygorystyczny pakiet klimatyczny. Wśród proponowanych nowości jest miejsce na nowy byt administracyjny: międzynarodowy zespół ekspertów, który ma być klimatycznym przewodnikiem dla Komisji Europejskiej.

Historyczny spadek zapotrzebowania na energię odbija się szczególnie górniczym spółkom. Dobrze to widać w Polsce, gdzie do liżących finansowe rany PGG, JSW i Tauron Wydobycie właśnie doszła kolejna firma, stawiana do niedawna państwowym kopalniom za wzór: Lubelski Węgiel Bogdanka.

Jak wskazuje polityczna tradycja, po wyborach rząd czeka rekonstrukcja. Może tym razem władza jednak górnictwa nie pokpi i wskaże kto konkretnie i w jaki sposób będzie w najbliższym czasie zajmował się tą branżą, która chyba dalej przed głęboką reformą nie da rady uciekać.

Wyjątkowo ciepła zima, przestojowe przemysłowe wywołane lockdownem, a do tego jeszcze klimatyczny skręt w zielone. To wszystko powoduje, że cena węgla uparcie spada. W Polskiej Grupie Górniczej (PGG) wypatrują z utęsknieniem ratunku z tarczy antykryzysowej i chcą wierzyć w lepszą przyszłość. Nie mają już innego wyjścia.

Polska Grupa Górnicza (PGG) nakreśliła plan działania na najbliższe miesiące. Dla górników to lista pobożnych życzeń, które nie mają wiele wspólnego z rzeczywistością. Ich zdaniem bez gwarancji odbioru surowca przez polskie spółki energetyczne to pisanie patykiem po wodzie. Bez wyraźnych zmian polskie górnictwo czeka najgorsze...

Nie dość, że wydobywanie węgla staje się coraz mniej rentowne, to w dodatku nawet w górniczym centrum Europy, czyli w Polsce jego produkcja leci na łeb na szyję. A to oznacza, że spółki węglowe za chwilę mogą być jeszcze bardziej pod kreską.

Popyt na ropę naftową spadł pierwszy raz od 2009 r. Ale koronawirus wpływa też na inne surowce energetyczne, w tym na węgiel. I znowu wszyscy patrzą na Chiny, gdzie ograniczono krajową produkcję, a to już ma i będzie miało wpływ na jego cenę.

Nie tylko z Rosji, ale też z Mozambiku, Australii, Kolumbii, Republiki Południowej Afryki czy Stanów Zjednoczonych – wszędzie tam węgiel jest na tyle tani, że bardziej opłaca się go stamtąd sprowadzać niż wydobywać w Polsce. Bo Uparcie stawiamy na coraz droższą metodą głębinową? Jak najbardziej, ale nie tylko. Powodów tego cenowego rozjazdu jest znacznie więcej.