demografia

Dzietność w Polsce w 2022 r. wyniosła 1,46 dziecka na kobietę w wieku rozrodczym. To znacznie mniej niż 2,1 wymagane do osiągnięcia poziomu pozwalającego na zastępowalność pokoleń. W tym kontekście wiele mówi się o niedostatkach polityki społecznej. Równie istotne są tu jednak przemiany kulturowe. Jakże inna była sytuacja demograficzna Polski po II wojnie światowej. Dane z tamtego okresu budzą zdumienie. W 1950 r. wskaźnik dzietności wynosił 3,7 dziecka na kobietę i przekraczał 3 aż do 1961 r. – pisze Marcin Jendrzejczak w „Obserwatorze Finansowym”.

Od lat Polska stoi nad demograficzną przepaścią. Utarło się, że to wina głównie polityków, którzy z polityki prokreacyjnej i rodzinnej robią często wyborczy plebiscyt. Pożytku z tego tyle, co kot napłakał, ale zawsze można błysnąć w świetle fleszy i jupiterów. Co gorsza programy, które mają to zmienić, jak Rodzina 500+ też wycelowane są w pierwszej kolejności w sondażowy efekt. Tymczasem okazuje się, że rękę do tego mógł też przyłożyć smog. Naukowcy wszak donoszą, że brudne powietrze obniża płodność. Dlatego w tym kontekście informacja rządu o pieniądzach na Czyste Powietrze cieszą podwójnie.

Wielka koreańska spółka działająca na rynku nieruchomości będzie płacić równowartość około 300 tys. zł każdemu pracownikowi, któremu urodzi się dziecko. Firma deklaruje też, że wypłaci becikowe nawet trzy lata wstecz, co będzie ją kosztowało równowartości ponad 21 mln zł. Tak niezwykłe programy pronatalistyczne nie dziwią jednak w kraju o najniższym współczynniku dzietności na świecie.

W Polsce w błyskawicznym tempie rośnie popyt na miejsca w domach dla seniorów. Tymczasem w przeliczeniu na liczbę mieszkańców mamy ich najmniej w Europie. W efekcie w niektórych regionach kraju czas oczekiwania na miejsce w placówce wydłużył się do kilku lat. Tak, dobrze widzicie – kilku lat.

Chiny nie tylko nie są już najludniejszym państwem świata, bo ten tytuł na dobre oddały już Indiom, ale liczba osób zamieszkujących Państwo Środka kurczy się coraz szybszym tempie. Polityka jednego dziecka zaczyna zbierać swoje żniwo i Pekin będzie musiał dostosować gospodarkę do nowych realiów starzejącego się społeczeństwa. Na razie Chiny próbują walczyć z wewnętrznym kryzysem gospodarczym, którego skutki odczuwamy także w Polsce.