Przez drożyznę Polacy oberwą po trzykroć. A i tak będą całować rząd po rękach

Jak nie Polski Ład, to już na pewno drożyzna wykończy rząd – opowiada ostatnio pół Polski. Bo rzeczywiście inflacja nie dość, że boli Polaków, to jeszcze ich straszy. A do tego straszenia przyczyniają się ekonomiści, którzy zdążyli już opowiedzieć Polakom historię, w której inflacja tak się rozpędza, że sięga wartości dwucyfrowych. To ważne, bo 10 proc. to psychologiczna granica, powyżej której oczekiwania inflacyjne Polaków wzrosłyby jeszcze mocniej, nakręcając wzrost cen w kolejnej rundzie.

Ale przyszedł rząd, wyjął tarczę, jedną, potem drugą i nas ochronił.

Ale nie, to wcale nie oznacza, że ta tarcza zrobi nam tylko dobrze. 

Przeciwnie w gruncie rzeczy Polacy na niej stracą, bo jak wyliczają ekonomiści Credit Agricole, w najbliższych miesiącach, czyli w okresie od stycznia do lipca inflacja spadnie przeciętnie o 2,5 pkt proc., a w całym  2022 r. średnioroczna inflacja spadnie o 1,3 pkt proc.

Ale jednocześnie to, co zostało ścięte, zostanie przesunięte, i to z naddatkiem na 2023 r., kiedy z powodu tarczy inflacja wzrośnie o 2 pkt proc. Ostatecznie więc działania rządu okażą się proinflacyjne.

Jednym z powodów są tzw. asymetryczne efekty cenowe, co po prostu oznacza, że obniżki będą niższe niż potem podwyżki. I to nie jakaś teoria spiskowa. Ekonomiści Credit Agricole mówią wprost: podwyżki cen żywności po zniesieniu niższej stawki podatku VAT będą wyższe niż ich obniżki na początku 2022 roku. 

Dodatkowo, zaoszczędzone dzięki tarczom dochody gospodarstw domowych i transfery jak dodatek osłonowy, będą napędzały popyt w najbliższych kwartałach, co również będzie działać proinflacyjnie.

Efekt? Credit Agricole dotąd prognozowało, że inflacja w 2023 r. spadnie do 3,5 proc. Po wprowadzeniu tarcz analitycy zrewidowali prognozy i obstawiają 5,5 proc. To pierwsza strata w naszych kieszeniach. Ale jest jeszcze druga.

Te analizy pokazują bowiem, że, gdyby nie tarcza antyinflacyjna, w 2023 r. inflacja byłaby już w celu, który NBP definiuje jako 2,5 proc. +/- 1 proc. A skoro prognozy wskazują, że nie będzie, Rada Polityki Pieniężnej będzie podnosić stopy procentowe dłużej  i mocniej, niż by musiała to robić bez tarczy. A to oznacza, że przez rząd będziemy płacić wyższe odsetki od kredytów.

No więc Polak powinien być wściekły na rząd czyż nie? Czytam tu i ówdzie, że to w ogóle będzie problem dla rządu, bo przesuwając część inflacji, podbije ją sobie w roku wyborczym 2023. 

I jakoś w to nie wierzę. Bo czy przeciętny Polak analizuje, że inflacja jest wyższa, niż mogłaby być? Niż ta prognozowana bez udziału tarcz? Oczywiście, że nie! Przeciętny Polak zobaczy, że było gorzej, a jest lepiej.

Właściwie przeciętny Polak już sobie tak myśli. Badania społeczne pokazują, że jeszcze w grudniu, kiedy rząd wspominał dopiero o pierwszej tarczy antyinflacyjnej, Polacy mówili, że odczuwają inflację na poziomie 20 proc. (to zupełnie normalne, że inflacja w społecznym odczuciu zawsze jest znacznie wyższa niż ta realna, która jest na poziomie 8,6 proc.).

Ale! Kiedy sondażownia pytała ich, jaka ich zdaniem będzie inflacja w 2022 r., odpowiadali średnio, że na poziomie 17 proc. A więc lepiej! To pokazuje, że społeczeństwo uwierzyło w działanie tarczy. Uwierzyło w sprawczość rządu.

I to w momencie, kiedy zasypywani byliśmy historiami, że oto zaraz wskaźnik inflacji przekroczy 10 proc., a wtedy już hulaj dusza i inflację jeszcze trudniej będzie opanować.  Dziś analitycy bankowi uważają, że nie przekroczymy 10 proc.

I wcale nie wścieknie się na rząd w okresie przedwyborczym, raczej będzie wdzięczny. I to taka sama historia jak z Polskim Ładem. Straszenie opozycji, jak bardzo będzie źle, jeśli się nie spełni, działa wyłącznie na korzyść władzy.

Nie warto szarżować.