kredyty frankowe

Sąd w Białymstoku mówi, że frankowicze nie muszą oddawać bankowi więcej niż pożyczyli, czyli, że w sumie dostali kapitał na kupno mieszkania za darmo. To przełomowa decyzja, która nie podoba się nie tylko bankom, ale i wielu klientom. „Super! Znowu wszyscy zapłacimy za cwaniaków udających gamoni”. Czy udających? Nie wiem, ale na pewno wszyscy za to zapłacimy.

Z jednej strony w fazę końcową (chyba) wchodzi cała wieloletnia saga związana z kredytami frankowymi, a z drugiej strony wszystko wskazuje na to, że właśnie rodzi nam się nowy szał kredytowy. Oczywiście niezwiązany już z żadnymi walutami obcymi – sytuacja absolutnie nie jest tożsama, ale pod niektórymi ciekawymi względami jest bardzo podobna do tej z lat 2007-2008. Ówczesny szał był oczywiście związany z CHF-ami.

Sąd Najwyższy pozwolił nazywać Związek Banków Polskich „popychadłem banków zagranicznych”, bo według SN pogardliwe słowa padły w sporze o ważne społeczne kwestie (kredyty frankowe). W dodatku uwzględnił uzasadnione w tej sprawie emocje. Ale ostrożnie na przyszłość, bo obelgi trzeba solidnie uzasadnić.

Wydział zajmujący się wyłącznie sprawami frankowiczów został wydzielony w warszawskim Sądzie Okręgowym. Na razie liczy 15-16 sędziów orzeczników, ale ich liczba może się zwiększyć, bo kolejna fala pozwów dotycząca kredytów we frankach szwajcarskich może ruszyć po orzeczeniu Sądu Najwyższego zaplanowanym na 13 kwietnia.

25 marca miał być sądnym dniem dla banków, a frankowicze zacierali już ręce. Okazuje się, że nic z tego. Powód? Polityczny konflikt pomiędzy tzw. starymi a nowy sędziami SN, którzy nie chcą razem pracować. To mogła być pułapka pierwszej prezes SN.

Wszyscy czekają, aż Sąd Najwyższy odpowie na sześć kluczowych pytań dotyczących kredytów frankowych, a tymczasem Stowarzyszenie Stop Bankowemu Bezprawiu postanowiło nie czekać i samemu na nie odpowiedzieć. A skoro już znają odpowiedź, podzielili się nią z Sądem Najwyższym.

Z końcem 2021 roku zniknie LIBOR, na podstawie którego obliczane są raty kredytów frankowiczów. Czy to oznacza, że ich umowy staną się nieważne i się odfrankowią? A może kredyty nagle podrożeją? Jeśli nie uratuje nas Komisja Europejska, banki lada chwila będą musiały podsuwać klientom aneksy, oby nie było w nich niespodzianek. Jedno jest pewne – wychodząc z Unii Europejskiej, Wyspiarze nieźle mieszają nam w portfelach.

Przedawnienie roszczeń banku w przypadku unieważnienia umowy oraz możliwość żądania przez bank wynagrodzenia za korzystanie z kapitału. Te dwie fundamentalne kwestie w sporze banków z frankowiczami już 25 marca rozstrzygnie Sąd Najwyższy w pełnym składzie. UOKiK spodziewa się korzystnego dla kredytobiorców rozstrzygnięcia, które wreszcie zmusi banki do przedstawienia im sensownej pozasądowej propozycji.

Scenariusz optymistyczny to 34,5 mld zł. To koszt, jaki sektor bankowy musiałby ponieść, zawierając masowo ugody z frankowiczami - wynika z najnowszej analizy KNF. Rachunek jest dość prosty, co wybrać - wojnę czy pokój. Ale banki wcale do pokoju nie są przekonane. Zobaczymy, czy zmienią zdanie 25 marca.

NBP jeszcze kilka dni temu na prośby banków o pomoc przy ugodach dla frankowiczów mówił: „Ugody? Jakie ugody? Nie ma żadnych ugód, więc nie ma w czym pomagać”. Ewidentnie przemawiało zranione ego prezesa, bo nikt z nim nie konsultował pomysłu KNF. Teraz do głosu doszedł rozsądek i szef banku centralnego mówi: „Może i pomogę, jak spełnicie pięć warunków”.

Bankowcy muszą być w szoku. Okazało się, że Izba Cywilna Sądu Najwyższego 25 marca zajmie się problemem frankowiczów. To nawet nie jest szybko, to wręcz ekspresowo. Jeśli do tego czasu banki nie zaproponują frankowiczom ugód, po tej dacie może być już pozamiatane.

W 2020 r. frankowicze złożyli ok. czterokrotnie więcej pozwów przeciw bankom niż rok wcześniej. Jakieś 70 proc. z nich trafia do Sądu Okręgowego w Warszawie. Efekt? Każdy z sędziów w wydziale cywilnym w stolicy ma obecnie do przeanalizowania jakieś 400 tys. stron dokumentów. Myślicie, że dadzą radę?

Czy KNF zdziałał cuda? Wygląda na to, że propozycja rozwiązania problemu kredytów frankowych złożona niedawno przez Komisję to jest to! Banki w końcu przestały zaklinać rzeczywistość i zaczęły rozmawiać z KNF o szczegółach planu zawierania masowych ugód z frankowiczami. Jeśli ugód jednak nie będzie, obawiam się, że jeszcze więcej kredytobiorców pójdzie do sądu, bo wizja radykalnej redukcji zadłużenia zaostrzyła ich apetyty.

Przy standardowym kredycie na 300 tys. zł dzięki ugodzie proponowanej przez KNF zadłużenie frankowicza może spaść z 407 238 zł do 156 759 zł, a rata z 2023 zł do 822 zł. Dużo! Ale w sądzie może wygrać jeszcze więcej – redukcję długu do 27 267 zł. Jest tylko jeden problem.

Od kilku dni czuję się znów, jakby była kampania wyborcza. Znów słyszę ze strony państwowych instytucji o potrzebie rozwiązania problemu z kredytami frankowymi. Sęk w tym, że żadnych wyborów nie ma. To może oznaczać, że tym razem państwo faktycznie dostrzegło, że to problem.

„…bo w sumie na boomie mieszkaniowym, jaki był napędzany kredytem bankowym, również zyskał. Choćby na podatkach dochodowych od stworzonych w jego wyniku miejsc pracy czy podatku VAT” – twierdzi prezes Związku Banków Polskich. Czytam i nie wierzę.

Na banki najwyraźniej padł blady strach, widząc, że sromotnie przegrywają w sądach z frankowiczami, czego się nie spodziewały. Najpierw bankowcy napisali list do szefa NBP, prosząc nieoficjalnie, by spróbował ich ratować, wpływając na system sądownictwa. Ale ten się tylko zirytował. Teraz piszą do rządu, próbując subtelnego szantażu - albo weźmiecie ten problem na siebie, albo my nie będziemy finansować gospodarki. Robi się gorąco.

Banki próbowały przekonać szefa NBP, by ten pomógł im w wojnie z frankowiczami. Sugerowały, że Komitet Stabilności Finansowej mógłby wpłynąć na Sąd Najwyższy, żeby nie przegrywały tylu spraw w sądach. A to już szczyt bezczelności. Nawet prof. Adam Glapiński uznał, że bankowcy przegięli i odpisał im mniej więcej tak: problem z kredytami walutowymi to wyłącznie wasza wina, nie próbujcie zrzucać winy na innych. I z dużą dozą ironii dodał: „do wydziałów prawa uniwersytetów, które kształcą przyszłych sędziów też zaapelowaliście?”. To jak policzek dla banków i to wymierzony publicznie.

Biedne ofiary wykorzystane przez krwiopijcze banki albo banda cwaniaków i kombinatorów - zwykle do jednej z tych dwóch szufladek wsadzani byli dotąd frankowicze. Wygląda na to, że mit frankowicza-cwaniaka pada, bo sądy przyznają im rację w 95 proc. przypadków. A więc ofiary? Niekoniecznie. Ale bankom i tak się dostanie. Scenariusze, jak mocno oberwą bankowcy są trzy - jeden gorszy od drugiego.

Arbitralne zmienianie sposobu ustalania kursów walut to niedopuszczalna, jednostronna zmiana ważnej umowy kredytu hipotecznego. Urząd Ochrony Konkurencji i Konsumentów nałożył karę finansową na kolejny bank, który udzielał kredytów frankowych. Tym razem ukarany został Raiffeisen Bank International.