Polska zrobi amunicję ze śmieci. Przełomowy projekt Łukasiewicza
Wreszcie coś, co pachnie strategią, a nie kolejnym gaszeniem pożarów. Polscy naukowcy z Łukasiewicza biorą się za składniki nowoczesnej amunicji, wykorzystując odpady drzewne i bawełniane. To nie tylko ekologia, to sprawa bezpieczeństwa państwa. Puste magazyny nie obronią kraju.
Polscy naukowcy wreszcie wzięli się za projekt, który pachnie prawdziwą strategią i rozsądkiem. Michał Duszczyk w „Rzeczpospolitej” pisze, że Sieć Badawcza Łukasiewicz startuje z dwoma przedsięwzięciami, które mogą okazać się przełomowe. Mowa o pracach nad nitrocelulozą i nitroguanidyną – składnikami niezbędnymi do nowoczesnych prochów i paliw rakietowych. W normalnych czasach taka informacja pewnie przeszłaby gdzieś bokiem, ale dziś, kiedy szefowie Biura Bezpieczeństwa Narodowego alarmują, że Polska ma zapasy amunicji wystarczające na tydzień czy dwa, brzmi to jak wiadomość z pierwszych stron gazet.
Projekt badaczy Łukasiewicza nie jest tylko naukowym ćwiczeniem. W grę wchodzą realne pieniądze i realna niezależność. Pierwszy z pomysłów zakłada wytwarzanie nitrocelulozy z odpadów drzewnych i bawełnianych. Tak, dobrze czytacie – z rzeczy, które najczęściej kończą na wysypiskach. Drugi to technologia syntezy nitroguanidyny z mocznika, czyli związku, który w Polsce produkujemy w dużych ilościach i nie musimy go importować z końca świata. Łączna wartość inwestycji to ponad 13 milionów złotych, a efekty mają być widoczne już w ciągu dwóch lat.
Azoty wkraczają do gry
Generał Mieczysław Cieniuch, były szef Sztabu Generalnego, nie ma wątpliwości, że takie rozwiązania pozwolą szybciej uniezależnić się od zagranicznych dostawców amunicji wielkokalibrowej. Podobnie dr Hubert Cichocki, prezes Łukasiewicza, podkreśla, że to przedsięwzięcia wpisujące się w strategiczne cele instytutu – obronność, bezpieczeństwo państwa i gospodarkę obiegu zamkniętego. Brzmi dumnie, a tym razem widać, że za deklaracjami idzie też konkret.
Nie bez powodu zainteresowanie tymi badaniami wyraziła już Grupa Azoty. Firma zapowiada rozwój instalacji do produkcji nitrocelulozy i nitroguanidyny i otwarcie współpracy z Polską Grupą Zbrojeniową. To nie tylko kwestia biznesu, ale też racji stanu. Bo jeśli wojna w Ukrainie nauczyła nas czegoś dobitnie, to tego, że konflikty w XXI wieku są wojnami zużycia. Kto nie ma amunicji, ten nie walczy. I żadne patetyczne przemówienia nie zmienią faktu, że puste magazyny nie wystrzelą ani jednej kuli.
Czytaj więcej w Bizblogu na temat przemysłu zbrojeniowego
Odpad jako paliwo obronności
Nie będę ukrywał: takie inicjatywy oceniam jako wyjątkowo cenne. Nie tylko dlatego, że budują suwerenność militarną, ale też dlatego, że pokazują, iż w końcu zaczynamy myśleć w kategoriach szerszych niż „kupmy szybko coś za granicą”. A może nawet odrobinę przewrotnie – oto Polska odkrywa, że to, co do tej pory zalegało na śmietnikach, może stać się paliwem obronności. Ironia losu? A może dowód na to, że mamy potencjał, by z odpadów robić coś, co naprawdę służy państwu i obywatelom.
Prawda jest taka, że takich projektów powinno być dużo więcej. Jeśli chcemy mówić o poważnym państwie, to musimy inwestować w naukę, w technologie i w produkcję, która daje nam realną przewagę. Obrona kraju nie polega na tym, żeby co roku podpisywać kolejne miliardowe kontrakty z zagranicznymi dostawcami. Polega na tym, by mieć własny przemysł, własne kompetencje i własne zaplecze. I dobrze, że choć raz zamiast gasić pożary, próbujemy zapalić światełko w tunelu.
